9 Φεβρουαρίου 2019

DW: Τι οδήγησε τη Βενεζουέλα στην οικονομική κρίση;

Η πολιτική διαμάχη μεταξύ του Προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο και του αρχηγού της αντιπολίτευσης Χουάν Γκουαϊδό κλιμακώνεται. Ο Νικολάς Μαδούρο δεν θέλει να παραδεχθεί ότι η χώρα βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση. Ο Χουάν Γκουαϊδό αντίθετα ζήτησε βοήθεια από το εξωτερικό και θέτει τον στρατό ενώπιον διλήμματος, η πίεση που του ασκεί είναι μεγάλη. Θα μπορούσε η ανθρωπιστική βοήθεια να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικός μοχλός; Τι οδήγησε όμως τη χώρα σε αυτή τη βαθιά κρίση;
Από δυο δημοσιεύματα στη Deutsche Welle:

Τι οδήγησε τη Βενεζουέλα στην οικονομική κρίση;

Τον Γκουαϊδό έχουν εν τω μεταξύ αναγνωρίσει 40 χώρες ως μεταβατικό Πρόεδρο της Βενεζουέλας. Τι οδήγησε όμως σε αυτή τη βαθιά κρίση μια από τις πλουσιότερες χώρες σε αποθέματα πετρελαίου; Σήμερα πάνω από το 80% του πληθυσμού υποφέρει από τη φτώχεια και την πείνα και κυρίως οι οικονομικά ασθενέστεροι

«Πριν μπορούσαμε να φάμε ό,τι θέλαμε σήμερα δεν υπάρχει τίποτα. Ο Μαδούρο λέει υπάρχει αρκετό αλλά αυτό είναι ένα ψέμα! Να φύγετε κύριε Μαδούρο!» λέει εξοργισμένη μια γυναίκα.

Ο Νικολάς Μαδούρο επιρρίπτει την ευθύνη όμως στη διεθνή κοινότητα: «Ζητάμε το τέλος των οικονομικών και εμπορικών κυρώσεων. Αυτό είναι το πρώτο θέμα για μια διαρκή οικονομική ανάκαμψη». 


Η Βενεζουέλα εδώ και χρόνια εξαρτάται από το πετρέλαιο. Ο προκάτοχός του και μέντοράς του Ούγκο Τσάβες κατάφερε πράγματι με τα έσοδα από το πετρέλαιο να χρηματοδοτήσει κοινωνικά προγράμματα και να μειώσει δραστικά τη φτώχεια στη Βενεζουέλα. Τα πράγματα πήγαιναν καλά όσο η τιμή του πετρελαίου ήταν υψηλή. Ωστόσο μετά το θάνατο του Τσάβες το 2013 η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Το αποτέλεσμα ήταν η υπερχρέωση της χώρας και η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά δυο τρίτα σε σύγκριση με την εποχή του Τσάβες.

Η κρατική εταιρεία πετρελαίου PDVSA αντιμετωπίζει πλέον σοβαρότατα προβλήματα. Σήμερα διαχειρίζεται το ένα τρίτο του πετρελαίου σε σύγκριση με 20 χρόνια νωρίτερα. Δισεκατομμύρια έχουν χαθεί εξαιτίας της διαφθοράς ενώ σε θέσεις κλειδιά έχουν τοποθετηθεί στρατιωτικοί, οι οποίοι έχουν άγνοια του αντικειμένου. Ακόμη από την εποχή του Τσάβες ξεκίνησαν οι κρατικοποιήσεις εταιρειών με αποτέλεσμα μεγάλες επιχειρήσεις να πουλούν την περιουσία τους και να εγκαταλείπουν τη χώρα. 


Ο οικονομολόγος Έλιο Έχεπ προειδοποιούσε ήδη το 2010: «Η ιδιωτική οικονομία δεν έχει κανένα κίνητρο να επενδύσει. Είτε πουλάει την περιουσία της, είτε η περιουσία της περνάει στα χέρια του κράτους. Ωστόσο το κράτος σαν εργοδότης είναι αναποτελεσματικός. Ικανοί άνθρωποι έφυγαν γιατί δεν τάχθηκαν με την πλευρά της επανάστασης και αυτή που προστάζουν είναι διεφθαρμένοι».

Ο Μαδούρο από το 2013 επέκτεινε τις αρμοδιότητες του στρατού στην οικονομία, χωρίς όμως θετικά αποτελέσματα. Ακόμη τα έσοδα από το πετρέλαιο δεν επενδύθηκαν σε άλλους παραγωγικούς τομείς ώστε να μειωθεί η εξάρτηση της Βενεζουέλας από τις εισαγωγές. Όλοι αυτοί οι χειρισμοί οδήγησαν στην καταστροφική σήμερα οικονομική κατάσταση της χώρας. 

Μπλοκαρισμένη η ανθρωπιστική βοήθεια στη γέφυρα Tienditas, στα σύνορα Κολομβίας-Βενεζουέλας

Βενεζουέλα: ανθρωπιστική βοήθεια ως πολιτικός μοχλός;

Τo bras de fer συνεχίζεται. Ο Νικολάς Μαδούρο επιμένει ότι είναι ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, ενώ ο Χουάν Γκουαϊδό ο νόμιμος μεταβατικός πρόεδρος. Τον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης έχουν αναγνωρίσει πάνω από 40 χώρες του κόσμου, ο πρόεδρος της χώρας μπορεί ακόμη να ελπίζει στη στήριξη μεταξύ άλλων της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Κίνας και του στρατού. Ο Νικολάς Μαδούρο δεν αναγνωρίζει ότι η χώρα του έχει οξύ πρόβλημα επισιτισμού και φαρμάκων και δεν δέχεται να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια.

«Εκτός του ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς τακτικά τρόφιμα, σοκάρει η πλήρης κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων» λέει ο οικονομολόγος Πάμπλο Ραφαέλ Γκονζάλες στη Deutsche Welle. «Στη Βενεζουέλα η ανθρωπιστική κρίση δεν έχει προηγούμενο. Δεν υπάρχουν φάρμακα, επειδή η κυβέρνηση υπό τον Ούγκο Τσάβες κατέστρεψε την κρατική βιομηχανία φαρμάκων. Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό έφυγαν στο εξωτερικό μαζί τους 3 εκατομ. πρόσφυγες. Ακόμη κι αν υπάρχουν κάποια νοσοκομεία που λειτουργούν, οι άνθρωποι δεν έχουν χρήματα για να νοσηλευτούν», επισημαίνει ο Γκονζάλες. «Με το αντίστοιχο ποσό των 6 δολαρίων το μήνα, δεν μπορεί κανείς να αγοράσει ούτε ένα κιλό τυρί».

Σε συνέντευξη στο ισπανικό δίκτυο La Sexta, ο Μαδούρο ρωτήθηκε εάν ευθύνεται για την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα του. Η απάντησή του ήταν η εξής: «Στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Πολλοί άνθρωποι λένε ψέματα σε αυτόν τον τομέα». Η πραγματικότητα είναι άλλη. Σε έρευνα που έκαναν πολλά πανεπιστήμια για τις συνθήκες διαβίωσης προέκυψε ότι λόγω της ελλιπούς πρόσβασης των κατοίκων σε τρόφιμα έχουν χάσει βάρος 11 κιλών κατά μέσον όρο. Τα ΗΕ υπολογίζουν ότι 3,5 εκατομ. άνθρωποι έφυγαν από τη Βενεζουέλα λόγω έλλειψης πρώτων ειδών ανάγκης. 

Χουάν Γκουαϊδό και Νικολάς Μαδούρο

Παραδοχή ανθρωπιστική κρίσης θα σήμαινε και παραδοχή της αποτυχίας της κυβέρνησης Μαδούρο. Ειδάλλως καμιά χώρα και καμιά ανθρωπιστική οργάνωση δεν μπορεί να επιβάλει βοήθεια σε μια κυβέρνηση που δεν τη θέλει ή δεν τη ζητά. Τώρα όμως ο μεταβατικός πρόεδρος Χουάν Γκουαϊδό τη ζήτησε. «Διαβεβαίωσα τον Γκουαϊδό ότι η μεθοριακή πόλη Κούκουτα θα μετατραπεί σε ένα από τα 3 κέντρα συγκέντρωσης ανθρωπιστικής βοήθειας» έγραψε στο twitter ο πρόεδρος της Κολομβίας Ιβάν Ντούκε. «Θα μαζέψουμε φάρμακα, τρόφιμα και ότι άλλο χρειάζονται οι αδελφοί μας».

Παρατηρητές θεωρούν ότι η ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό αποτελεί μια καλοζυγισμένη κίνηση στη σκακιέρα. «Η στρατηγική της λεγόμενης ομάδας των 13 από χώρες της Ν. Αμερικής και τον Καναδά είναι έξυπνη και έχει διπλό στόχο», λέει ο Ρομπέρτο Καγιαμάρσα, πρώην κολομβιανός διπλωμάτης στο Καράκας στη Deutsche Welle. «Εν πρώτοις βοηθά εκείνους που την έχουν ανάγκη και κυρίως υποσιτισμένα παιδιά, γύρω στα 200.000 αλλά από την άλλη αποτελεί μέσο πίεσης προς τον βενεζουελανό στρατό. Εάν την αφήσει να μπει στη χώρα, σημαίνει ανυπακοή απέναντι στις διαταγές του προέδρου Μαδούρο. Κι αν δεν την αφήσει, θα πρέπει ο στρατός να δώσει εξηγήσεις γιατί απαγορεύει τη βοήθεια, που τόσο χρειάζεται ο λαός». Αυτό το δίλημμα μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ γρήγορα ο στρατός. Ήδη στη μεθοριακή διάβαση Λας Τιεντιτάς κοντά στη Κούκουτα, κατά διαταγή του Μαδούρο, έχει μπλοκάρει μέχρι νεωτέρας την ανθρωπιστική βοήθεια.

Θα μπορούσε λοιπόν η διένεξη για την ανθρωπιστική βοήθεια να οδηγήσει σε μεγαλύτερο πρόβλημα; Ο Καγιαμάρσα πιστεύει ότι θα επέλθει ρήξη ανάμεσα στο στρατό για να αποφευχθούν τα χειρότερα: ένοπλη αντιπαράθεση στα μεθόριο, με το που φτάσουν τρόφιμα και φάρμακα. Γι αυτό θεωρεί ότι το έργο θα πρέπει να ανατεθεί σε ΜΚΟ και όχι σε ένοπλους στρατιώτες. Η Τζάνετ Μαρκέζ, διευθύντρια της Caritas Βενεζουέλας, κάλεσε τις αρχές να μην εμποδίσουν την είσοδο της βοήθειας στη χώρα.

Πηγή: Deutsche Welle






yle="text-align: center;">

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου