Το Call of Duty : Modern Warfare 2 έγινε γρήγορα ένα από τα πιο πετυχημένα βιντεοπαιχνίδια που υπήρξαν ποτέ. Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά το κάνει τόσο πετυχημένο;
Σε αυτό το άρθρο δεν πρόκειται να σας κουράσω ξαναγράφοντας αυτά που ενδεχομένως χιλιάδες φορές έχετε διαβάσει στο internet. Αντ' αυτού θα αναλύσω την κοινωνική / ψυχολογική πλευρά της επιτυχίας.
Θέλω να κερδίζω
Σε πολλά παιχνίδια ο στόχος είναι ένας και μοναδικός και ίσως υπάρχουν και λίγοι παράπλευροι, μικρότερης σημασίας. Είτε πρόκειται για τον ταχύτερο χρόνο, είτε για τα περισσότερα kills/points, είτε για την ολοκλήρωση ενός quest, αυτό που δεν αλλάζει είναι η γενική αλήθεια: Πρέπει να κάνεις αυτό το ένα πράγμα και αυτός είναι ο σκοπός.
Αυτό δεν μας πειράζει ιδιαίτερα όταν παίζουμε μόνοι μας, αλλά όταν πρόκειται για multiplayer εμπειρία, τότε ο ανταγωνισμός και η ικανότητα των αντιπάλων αλλάζει τα πάντα. Ξαφνικά βρίσκουμε τον εαυτό μας να λέει για κάποιον αντίπαλο "αυτός κλέβει" ή "αυτός παραείναι καλός για μας" ή "η αντίπαλη ομάδα πήρε πιο καλούς παίκτες" και εν τέλει να χαλάει την εμπειρία μας και να μην παίζουμε τόσο συχνά ή να παρατάμε το παιχνίδι εντελώς.
Αυτό που θέλουμε είναι να κερδίζουμε κάτι, έστω που και που. Κανείς δεν ευχαριστιέται να χάνει συνεχώς, ακόμη και όταν ξέρει ότι είναι πολύ χειρότερος. Τι κάνει λοιπόν το call of duty για να μας ικανοποιήσει και ταυτόχρονα να μη χαλάσει την εμπειρία για τους hardcore φίλους του παιχνιδιού;
Πολλοί στόχοι!
Και λέγοντας ότι έχει πολλούς στόχους, εννοώ ότι κάθε φορά που παίζεις online θα καταφέρεις κάτι ή τουλάχιστον θα το κυνηγήσεις επάξια. Το παιχνίδι κρατάει στατιστικά σε αμέτρητα πράγματα, από τα απλά kills και wins, μέχρι το πόσες φορές ήσουν αυτός που σκότωσε όλη την αντίπαλη ομάδα.
Και εδώ είναι το κλειδί: Το παιχνίδι σε επιβραβεύει για τα πάντα. Θα πάρεις πόντους για οτιδήποτε κάνεις και μπορείς ουσιαστικά να διαλέξεις εσύ το μοναπάτι σου. Σκοτώνεις; πέρνεις πόντους. Πέρνεις τη σημαία; πέρνεις πόντους. Σκοτώνεις αυτόν που πήγε να πάρει τη σημαία; πόντους. Τρέχεις 10 χιλιόμετρα με το marathon perk; πόντους. Ενεργοποιείς για 10η φορά ρανταρ; πόντους. Είμαι σίγουρος πως αν μπορούσες να πάρεις έναν υπνάκο ανάμεσα σε όλα αυτά πάλι πόντους θα έπερνες!
Αυτός λοιπόν ο πολυσδιάστατος τρόπος να παίξεις δίνει τη δυνατότητα σε όλους να βρουν κάτι που θα τους δίνει την αίσθηση της νίκης και της προόδου και φυσικά τους κάνει να συνεχίζουν να παίζουν ατελείωτες ώρες.
Κάτι για όλους
Πέρα από τους πολλούς στόχους, οι δημιουργοί του παιχνιδιού (infinity ward) φρόντισαν να μην περιορίσουν ούτε τους τρόπους που μπορείς να το προσεγγίσεις.
Είσαι λοιπόν ο τύπου "Stealth" παίκτης, που αρέσκεται να γεμίζει με σφαίρες τις πλάτες των αντιπάλων; Την στήνεις σε μια γωνιά και με ευκολία σκοτώνεις όλους τους αντιπάλους που ανυποψίαστοι τρέχουν προς τη βόμβα για να την απενεργοποιήσουν.
Είσαι ο τύπου "η ομάδα πάνω απ όλα" παίκτης; Αρχίζεις και πετάς τις smoke grenades σου και τρέχεις σαν τρελός να πιάσεις τη σημαία ή καλύπτεις αυτόν ξεκίνησε να την πιάσει χωρίς καν να πετάξει smoke grenades - τον οποίο φυσικά θα σκοτώσει ο κύριος "Stealth" που την έχει στήσει στο απέναντι σπίτι και βλέπει μέσα από μια χαραμάδα.
Είσαι ο τύπου "Ραμπο" παίκτης που μπαίνει για να πυροβολήσει ότι κινείται; Πέρνεις την πίστα τοίχο-τοίχο και αδειάζεις μολύβι σε όλους τους υπόλοιπους που πάνε προς το κεντρικό objective της πίστας ...μέχρι να σε σκοτώσει ο "Stealth" από τη χαραμάδα.
Είσαι ο "καταστροφέας" που χρησιμοποιεί το όπλο του μόνο όταν τελειώσουν οι χειροβομβίδες και τα εκρηκτικά; Αράζεις σε κάποιο σημείο που περνάει το τσούρμο και αφού στήσεις ένα c4 εδώ και ένα claymore εκεί, περιμένεις με το στόχαστρο του ρουκετοβόλου πάνω στην πόρτα, γελώντας σατανικά κάθε φορά που ακούς χριστοπαναγίες από τα θύματά σου ...μέχρι να σε φάει ο "Ραμπο" που έρχεται τοίχο-τοίχο αντί να βγει από την πόρτα.
Ακόμη και ο "Άσχετος" να είσαι, τουλάχιστον έχεις πολλά όπλα να δοκιμάσεις, upgrades να ξεκλειδώσεις και emblems να συλλέξεις (το μετάλλιο "έκατσες σκυφτός την περισσότερη ώρα" σου λέει κάτι;).
Συνδυάζοντας τα όλα
Έχοντας λοιπόν ένα παιχνίδι στο οποίο παίζουν οι πάντες και υπάρχουν πολλοί στόχοι, θα φοβόταν κανείς μη βγει ένα παιχνίδι χωρίς χαρακτήρα και νόημα. Όμως είναι ακριβώς αυτή η διαφορετικότητα που δημιουργεί ανεπανάληπτη ένταση, ικανοποιόντας τον κακό παίκτη με την ποικιλία του, τον μέτριο με την πλειάδα στόχων που μπορεί να θέσει και τον καλό παίκτη με την προσπάθεια που θα χρειαστεί να καταβάλει για να πετύχει τα πάντα ταυτόχρονα.
Στατιστικά, πολλοί στόχοι, πολλά unlockables.. Είναι ένα παράδειγμα που εύχομαι να ακολουθήσουν στο μέλλον πολλά παιχνίδια.
Σε αυτό το άρθρο δεν πρόκειται να σας κουράσω ξαναγράφοντας αυτά που ενδεχομένως χιλιάδες φορές έχετε διαβάσει στο internet. Αντ' αυτού θα αναλύσω την κοινωνική / ψυχολογική πλευρά της επιτυχίας.
Θέλω να κερδίζω
Σε πολλά παιχνίδια ο στόχος είναι ένας και μοναδικός και ίσως υπάρχουν και λίγοι παράπλευροι, μικρότερης σημασίας. Είτε πρόκειται για τον ταχύτερο χρόνο, είτε για τα περισσότερα kills/points, είτε για την ολοκλήρωση ενός quest, αυτό που δεν αλλάζει είναι η γενική αλήθεια: Πρέπει να κάνεις αυτό το ένα πράγμα και αυτός είναι ο σκοπός.
Αυτό δεν μας πειράζει ιδιαίτερα όταν παίζουμε μόνοι μας, αλλά όταν πρόκειται για multiplayer εμπειρία, τότε ο ανταγωνισμός και η ικανότητα των αντιπάλων αλλάζει τα πάντα. Ξαφνικά βρίσκουμε τον εαυτό μας να λέει για κάποιον αντίπαλο "αυτός κλέβει" ή "αυτός παραείναι καλός για μας" ή "η αντίπαλη ομάδα πήρε πιο καλούς παίκτες" και εν τέλει να χαλάει την εμπειρία μας και να μην παίζουμε τόσο συχνά ή να παρατάμε το παιχνίδι εντελώς.
Αυτό που θέλουμε είναι να κερδίζουμε κάτι, έστω που και που. Κανείς δεν ευχαριστιέται να χάνει συνεχώς, ακόμη και όταν ξέρει ότι είναι πολύ χειρότερος. Τι κάνει λοιπόν το call of duty για να μας ικανοποιήσει και ταυτόχρονα να μη χαλάσει την εμπειρία για τους hardcore φίλους του παιχνιδιού;
Πολλοί στόχοι!
Και λέγοντας ότι έχει πολλούς στόχους, εννοώ ότι κάθε φορά που παίζεις online θα καταφέρεις κάτι ή τουλάχιστον θα το κυνηγήσεις επάξια. Το παιχνίδι κρατάει στατιστικά σε αμέτρητα πράγματα, από τα απλά kills και wins, μέχρι το πόσες φορές ήσουν αυτός που σκότωσε όλη την αντίπαλη ομάδα.
Και εδώ είναι το κλειδί: Το παιχνίδι σε επιβραβεύει για τα πάντα. Θα πάρεις πόντους για οτιδήποτε κάνεις και μπορείς ουσιαστικά να διαλέξεις εσύ το μοναπάτι σου. Σκοτώνεις; πέρνεις πόντους. Πέρνεις τη σημαία; πέρνεις πόντους. Σκοτώνεις αυτόν που πήγε να πάρει τη σημαία; πόντους. Τρέχεις 10 χιλιόμετρα με το marathon perk; πόντους. Ενεργοποιείς για 10η φορά ρανταρ; πόντους. Είμαι σίγουρος πως αν μπορούσες να πάρεις έναν υπνάκο ανάμεσα σε όλα αυτά πάλι πόντους θα έπερνες!
Αυτός λοιπόν ο πολυσδιάστατος τρόπος να παίξεις δίνει τη δυνατότητα σε όλους να βρουν κάτι που θα τους δίνει την αίσθηση της νίκης και της προόδου και φυσικά τους κάνει να συνεχίζουν να παίζουν ατελείωτες ώρες.
Κάτι για όλους
Πέρα από τους πολλούς στόχους, οι δημιουργοί του παιχνιδιού (infinity ward) φρόντισαν να μην περιορίσουν ούτε τους τρόπους που μπορείς να το προσεγγίσεις.
Είσαι λοιπόν ο τύπου "Stealth" παίκτης, που αρέσκεται να γεμίζει με σφαίρες τις πλάτες των αντιπάλων; Την στήνεις σε μια γωνιά και με ευκολία σκοτώνεις όλους τους αντιπάλους που ανυποψίαστοι τρέχουν προς τη βόμβα για να την απενεργοποιήσουν.
Είσαι ο τύπου "η ομάδα πάνω απ όλα" παίκτης; Αρχίζεις και πετάς τις smoke grenades σου και τρέχεις σαν τρελός να πιάσεις τη σημαία ή καλύπτεις αυτόν ξεκίνησε να την πιάσει χωρίς καν να πετάξει smoke grenades - τον οποίο φυσικά θα σκοτώσει ο κύριος "Stealth" που την έχει στήσει στο απέναντι σπίτι και βλέπει μέσα από μια χαραμάδα.
Είσαι ο τύπου "Ραμπο" παίκτης που μπαίνει για να πυροβολήσει ότι κινείται; Πέρνεις την πίστα τοίχο-τοίχο και αδειάζεις μολύβι σε όλους τους υπόλοιπους που πάνε προς το κεντρικό objective της πίστας ...μέχρι να σε σκοτώσει ο "Stealth" από τη χαραμάδα.
Είσαι ο "καταστροφέας" που χρησιμοποιεί το όπλο του μόνο όταν τελειώσουν οι χειροβομβίδες και τα εκρηκτικά; Αράζεις σε κάποιο σημείο που περνάει το τσούρμο και αφού στήσεις ένα c4 εδώ και ένα claymore εκεί, περιμένεις με το στόχαστρο του ρουκετοβόλου πάνω στην πόρτα, γελώντας σατανικά κάθε φορά που ακούς χριστοπαναγίες από τα θύματά σου ...μέχρι να σε φάει ο "Ραμπο" που έρχεται τοίχο-τοίχο αντί να βγει από την πόρτα.
Ακόμη και ο "Άσχετος" να είσαι, τουλάχιστον έχεις πολλά όπλα να δοκιμάσεις, upgrades να ξεκλειδώσεις και emblems να συλλέξεις (το μετάλλιο "έκατσες σκυφτός την περισσότερη ώρα" σου λέει κάτι;).
Συνδυάζοντας τα όλα
Έχοντας λοιπόν ένα παιχνίδι στο οποίο παίζουν οι πάντες και υπάρχουν πολλοί στόχοι, θα φοβόταν κανείς μη βγει ένα παιχνίδι χωρίς χαρακτήρα και νόημα. Όμως είναι ακριβώς αυτή η διαφορετικότητα που δημιουργεί ανεπανάληπτη ένταση, ικανοποιόντας τον κακό παίκτη με την ποικιλία του, τον μέτριο με την πλειάδα στόχων που μπορεί να θέσει και τον καλό παίκτη με την προσπάθεια που θα χρειαστεί να καταβάλει για να πετύχει τα πάντα ταυτόχρονα.
Στατιστικά, πολλοί στόχοι, πολλά unlockables.. Είναι ένα παράδειγμα που εύχομαι να ακολουθήσουν στο μέλλον πολλά παιχνίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου