Κάποια αποσπάσματα της συνέντευξης:
(...) – Στο βιβλίο σας «The Room Where It Happened» περιγράφετε έναν πρόεδρο (τον Τραμπ) με ανεπαρκείς γεωπολιτικές γνώσεις. Αναφέρετε, μάλιστα, ότι δεν ήταν σίγουρος αν η Φινλανδία ήταν μέρος της Ρωσίας. Δεν έχει δίπλα του ικανούς ανθρώπους να τον συμβουλεύουν;
– Ο ίδιος (ο Τραμπ) δεν έχει ούτε στοιχειώδεις γνώσεις Ιστορίας ή Γεωγραφίας. Είναι επικίνδυνα αδαής. Από την άλλη, γνώρισα για πρώτη φορά τον Πούτιν έξι εβδομάδες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Σε κάθε συνάντηση μαζί του, ήταν εξαιρετικά προετοιμασμένος. Γνωρίζει όσα και οι ίδιοι οι διαπραγματευτές του. Ξέρει πώς να στήνει την παρτίδα, σαν να παίζει σκάκι. Πήγε στο Ανκορατζ (στην Αλάσκα) με σαφές σχέδιο και στόχους. Ο Τραμπ έχει δίπλα του συμβούλους, αλλά δεν διαβάζει ούτε καν τα ενημερωτικά τους σημειώματα.
Λαμβάνει αποφάσεις βάσει διαίσθησης και ενστίκτου, κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο σε θέματα εθνικής ασφάλειας. Υπάρχουν συνεργάτες κόλακες που λένε ότι «παίζει τρισδιάστατο σκάκι», αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αυτό δεν ισχύει. Εχουμε, λοιπόν, μια ανισοβαρή σχέση ανάμεσα στον Πούτιν και στον Τραμπ. Η εκπαίδευση του Πούτιν στην KGB φαίνεται ξεκάθαρα· ξέρει πώς να εκτιμά ανθρώπους και να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους. Ο Τραμπ νομίζει ότι είναι εξίσου ικανός, αλλά ο μεταξύ τους «αγώνας» είναι άνισος.
– Ποια είναι η άποψή σας για τις πρόσφατες προσπάθειες των Ευρωπαίων ηγετών να «διαχειριστούν» τον Τραμπ μέσω κολακείας, όπως κάνει ο Πούτιν;
– Η κολακεία «πιάνει» με τον Τραμπ. Για παράδειγμα, ο Κιρ Στάρμερ (Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου) έκανε πολύ καλή δουλειά. Του μετέφερε επιστολή του βασιλιά Καρόλου, που τον προσκαλεί σε επίσημη κρατική επίσκεψη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό χαρτί. Εγώ, μάλιστα, προτρέπω τις ευρωπαϊκές χώρες, «αν έχετε μονάρχη, βάλτε τον να καλέσει τον Τραμπ σε επίσημη επίσκεψη». Τρέφει τον ναρκισσισμό του. (...)
– Πόσο ρεαλιστικό είναι το σενάριο Πούτιν και Ζελένσκι να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι για κατ’ ιδίαν συνομιλίες, με δεδομένη την εκπεφρασμένη άποψη του Ρώσου προέδρου πως ο Ζελένσκι στερείται πολιτικής νομιμοποίησης;
– Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να υπάρξει διμερής συνάντηση. Πιστεύω ότι ο Πούτιν μπορεί να είπε στον Τραμπ «ναι, είμαι ανοιχτός σε αυτό το ενδεχόμενο», αλλά οι Ρώσοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο κατόπιν πολλής προετοιμασίας. Εκτιμώ πως είναι πιο πιθανό να υπάρξει μια τριμερής συνάντηση, γιατί ο Πούτιν πιστεύει ότι μπορεί να πείσει τον Τραμπ πως ο Ζελένσκι είναι το εμπόδιο για την ειρήνη. (...)
– Μπορεί μια ειρηνευτική συμφωνία η οποία προβλέπει de jure παραχώρηση εδαφών να υπονομεύσει το δόγμα της μη αναγνώρισης εδαφικών κερδών διά της βίας, λειτουργώντας ως παράθυρο ευκαιρίας σε αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Κίνα ή η Τουρκία;
– Ναι, απολύτως. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Το θεμελιώδες συμφωνητικό για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης ήταν η συμφωνία του Μπελοβέζα το 1991, την οποία υπέγραψε ο Μπόρις Γέλτσιν και αποδέχθηκε η Ρωσία. Αυτή προέβλεπε ότι η Σοβιετική Ενωση θα διαλυθεί κατά μήκος των υφιστάμενων συνόρων των δημοκρατιών.
Αν αυτή η αρχή παραβιαστεί τώρα, με την παραχώρηση ακόμη και ενός μικρού τμήματος της Ουκρανίας, τότε όλα τα άλλα λεγόμενα «νέα ανεξάρτητα κράτη» που προέκυψαν από τη Σοβιετική Ενωση θα κινδυνεύσουν. Θεωρώ ότι τα Βαλκάνια θα γίνουν πιο επικίνδυνα. Η Κύπρος είναι ένα καλό παράδειγμα. Η Κίνα θα κοιτάξει τι συμβαίνει στην Ουκρανία και θα πει, «αν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ δεν είναι διατεθειμένοι να υπερασπιστούν την Ευρώπη από απρόκλητες επιθετικές ενέργειες, δεν θα υπερασπιστούν ούτε την Ταϊβάν, που είναι πολύ πιο μακριά».
Πηγή: kathimerini.gr
Ολόκληρη η συνέντευξη στο: Τζον Μπόλτον στην «Κ»: O Πούτιν χειραγωγεί έναν αδαή πρόεδρο | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου