2 Σεπτεμβρίου 2025

Σπάνιες και όμορφες στιγμές της άγριας ζωής

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου παρουσιάζει μια εκπληκτική επιλογή από τις περισσότερες από 60.000 συμμετοχές στον φετινό διαγωνισμό «Wildlife Photographer of the Year». Ρίξτε μια ματιά σε μερικές από τις απίστευτες εικόνες του 2025, με πρωταγωνιστές αιθέριες μέδουσες, ελάφια που ουρλιάζουν και φλαμίνγκο που ξύνονται κομψά. Από το Protagon.gr

Επάνω αριστερά: «Special Delivery». Μια σκληρά εργαζόμενη σφήκα-κεραμίστρια μετέτρεψε το σπίτι του Μπιτγιούτ Καλίτα, στη βορειοανατολική Ινδία, σε απροσδόκητο στούντιο άγριας φύσης. Το έντομο τράβηξε την προσοχή του ινδού φωτογράφου καθώς έχτιζε μια φωλιά από λάσπη, προτρέποντάς τον να περιμένει την κατάλληλη στιγμή. Και η υπομονή του ανταμείφθηκε όταν φωτογράφισε τη σφήκα ενώ πετούσε μεταφέροντας το θήραμά της, μια παραλυμένη κάμπια με την οποία θα τάιζε τα μελλοντικά μικρά της Bidyut Kalita / 2025 Wildlife Photographer of the Year 

«Καλοκαίρι μέσα σε ένα κοπάδι μέδουσες». Για να καταφέρει να φωτογραφίσει τις μέδουσες που τον περιτριγύριζαν στον κόλπο του Μοντερέι στην Καλιφόρνια, ο Ραλφ Πέις άπλωσε βενζίνη σε όλα τα σημεία του σώματός του που δεν κάλυπτε η στολή. Γιατί τα πλοκάμια τους μπορούν να προκαλέσουν επώδυνο τσίμπημα που, σύμφωνα με τον αμερικανό φωτογράφο, μοιάζει με τσίμπημα μέλισσας Ralph Pace / 2025 Wildlife Photographer of the Year

«Κάλεσμα για ζευγάρωμα». Ενα αρσενικό κόκκινο ελάφι, από τα μεγαλύτερα είδη ελαφοειδών, απαθανατίστηκε από ασφαλή απόσταση από την Τζέιμι Σμαρτ στο πάρκο Μπραντγκέιτ του Λέστερσαϊρ, στην Αγγλία, την περίοδο του ζευγαρώματος. Την εποχή αυτή ο λαιμός των αρσενικών διογκώνεται σχηματίζοντας «χαίτη», ενώ με συνεχείς και έντονες κραυγές προσπαθούν να προσελκύσουν τα θηλυκά για να σχηματίσουν το «χαρέμι» τους. Τα κέρατά τους είναι σκληρά και έχουν χάσει το βελούδινο περίβλημά τους. Μετά πέφτουν και ξαναφυτρώνουν την άνοιξη, πιο εντυπωσιακά κάθε χρόνο και με νέα «δόντια» Jamie Smart / 2025 Wildlife Photographer of the Year

«Ροζ πόζα». Ενα μεγάλο ροζ φλαμίνγκο ξύνει το κεφάλι του με το χαρακτηριστικά μακρύ πόδι του. Στις διακοπές της στην περιοχή της Καμάργκ, στη νότια Γαλλία, η ελβετίδα φωτογράφος εντυπωσιάστηκε από τα φλαμίνγκο, καθώς κινούνταν με χάρη στους ρηχούς, αλμυρούς υγρότοπους, φιλτράροντας το νερό για να βρουν τροφή, μαλάκια και καρκινοειδή. Το ροζ χρώμα τους προέρχεται από μια διατροφή πλούσια σε καροτενοειδή, χρωστικές ουσίες που βρίσκονται στα φύκια και στα ασπόνδυλα, όπως οι γαρίδες Leana Kuster / 2025 Wildlife Photographer of the Year

«Θανατηφόρα μαθήματα». Στο εθνικό πάρκο Σαμπούρου της Κένυας η ισπανίδα φωτογράφος είδε τρία μικρά τσίταχ να εξασκούνται στο κυνήγι μιας μικρής αντιλόπης ντικ-ντικ του Γκούντερ, ενώ η μητέρα τους τα παρακολουθούσε από κοντά. Τα μικρά τσίταχ μένουν κρυμμένα για δύο μήνες και συμμετέχουν στο κυνήγι μόνο όταν είναι περίπου ενός έτους, για να μάθουν τις δεξιότητες της παρακολούθησης και της θανάτωσης Marina Cano / 2025 Wildlife Photographer of the Year

«Η φύση ανακτά τον χώρο της». Ο Σιταράμ Ραούλ φωτογράφισε τις ιπτάμενες αλεπούδες ή φρουτοφάγους νυχτερίδες (τρέφονται με φρούτα) ενώ εγκατέλειπαν τη φωλιά τους σε ένα ερειπωμένο ιστορικό κτίριο στην πόλη Μπάντα της πολιτείας Μαχαράστρα, στην Ινδία. Ο ινδός φωτογράφος εργάστηκε σε απόλυτο σκοτάδι, εστιάζοντας χειροκίνητα τον φακό του στην απόσταση που υπολόγιζε ότι θα εμφανίζονταν και χρησιμοποιώντας φλας για να φωτίσει τη σκηνή. Οι νυχτερίδες πετούσαν πάνω από το κεφάλι του και «περιστασιακά έκαναν τα κακά τους» πάνω του και στη φωτογραφική μηχανή του… Sitaram Raul / 2025 Wildlife Photographer of the Year

«Κλήση αφύπνισης». Η ιταλίδα φωτογράφος και ο οδηγός της εντόπισαν μια κόμπρα να κινείται προς δυο κοιμισμένα λιοντάρια στο Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι, κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο. Το μεγαλύτερο σε ηλικία λιοντάρι σηκώθηκε για να αντιμετωπίσει την απειλή που γλιστρούσε προς το μέρος τους Gabriella Comi / 2025 Wildlife Photographer of the Year

Ο βρετανός φωτογράφος πέρασε δύο μήνες παρατηρώντας την αποικία των αυτοκρατορικών πιγκουίνων στον παγετώνα Εκστρομ, στον κόλπο Ατκα της Ανταρκτικής. Εκεί απαθανάτισε μια ομάδα νεογέννητων πιγκουίνων που ισορροπούσαν στην άκρη της κορυφής του παγόβουνου (μέρος εικόνας). Τα περισσότερα νεογνά γλιστρούσαν με ασφάλεια σε φυσικές ράμπες από πάγο και έπεφταν στη θάλασσα, αλλά αυτή η ομάδα είχε χάσει την εύκολη διαδρομή προς τα κάτω. Ετσι, στην πρώτη τους προσπάθεια να τραφούν έπρεπε να τα βγάλουν πέρα μόνα τους, κάνοντας τελικά το άλμα στον παγωμένο ωκεανό. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η μείωση του θαλάσσιου πάγου θα αναγκάσει τους πιγκουίνους να αναπαράγονται σε παγόβουνα, καθιστώντας τέτοια άλματα πιο συνηθισμένα Bertie Gregory / 2025 Wildlife Photographer of the Year

Πηγή (και περισσότερες φωτογραφίες): 
Protagon.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου