(απόσπασμα από το Capital)
Από τον Φεβρουάριο του 2022, ο πόλεμος επιστρέφει στην ευρωπαϊκή ήπειρο λόγω της απρόκλητης εισβολής στην Ουκρανία από τη Ρωσία, η οποία συνεχίζει να εμπλέκεται σε εχθρικές ενέργειες κατά των δυτικοευρωπαϊκών υποδομών. Από τις 20 Ιανουαρίου φέτος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει λάβει θέσεις που αμφισβητούν τη διατλαντική σχέση σε πολλούς τομείς: κλιματική αλλαγή, εμπόριο, οικονομικές συνεισφορές στο ΝΑΤΟ, κατάπαυση του πυρός Ρωσίας-Ουκρανίας και εδαφικές διεκδικήσεις. Επιπλέον, ορισμένα άτομα με έδρα τις ΗΠΑ έχουν παρέμβει άμεσα στις επερχόμενες εκλογές της Γερμανίας και στην πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου ενώ αμφισβητούν ανοιχτά τους κανόνες της ΕΕ για τις ψηφιακές υπηρεσίες.
Από πολλές απόψεις, οι επιθετικές πολιτικές της Ρωσίας και η άνευ προηγουμένου στάση της κυβέρνησης των ΗΠΑ συνδυάζονται για να αλλάξουν τους πυλώνες των διεθνών σχέσεων. Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια στιγμή ορόσημο της σύγχρονης ιστορίας της, αντιμετωπίζοντας τόσο μια αποδιοργανωτική αυτοκρατορία στη Ρωσία όσο και έναν σύμμαχο που έγινε νταής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα συλλογή προκλήσεων με σταθερό και αποφασιστικό τρόπο. Ένας συνασπισμός βασισμένος σε αξίες πρόθυμων δυτικοευρωπαϊκών κυβερνήσεων θα έστελνε ένα ισχυρό μήνυμα σε φίλους και εχθρούς.
Η Άμεση Προτεραιότητα: Το Μέλλον της Ουκρανίας
Σήμερα, το πιεστικό ζήτημα για τους Ευρωπαίους ηγέτες είναι το μέλλον της Ουκρανίας. Ο άμεσος κίνδυνος είναι να πραγματοποιηθεί διμερής διάλογος μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας χωρίς κατάλληλες διαβουλεύσεις στο ΝΑΤΟ, με την ΕΕ και με την ίδια την Ουκρανία. Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι αποδεκτή γιατί θα ανέτρεπε ολόκληρη την πολιτική αρχιτεκτονική του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, η τάση του Τραμπ προς έναν προσωπικό διάλογο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν πιθανότατα θα γίνει αποδεκτή από τον Ρώσο πρόεδρο και μπορεί κάλλιστα να αφήσει τους δυτικοευρωπαίους ηγέτες εκτός κυκλώματος. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ θα πρέπει να δώσουν τη μέγιστη προσοχή σε αυτόν τον κίνδυνο, καθώς η Ουάσιγκτον σαφώς δεν σκέφτεται πλέον την ΕΕ, αλλά προτιμά τώρα διμερείς διαλόγους με ευρωπαίους ηγέτες της επιλογής της. (...)
Κατανόηση της Πολιτικής Κατεύθυνσης Τραμπ
(...) Οι απρόβλεπτες δηλώσεις του Τραμπ τείνουν να ποικίλλουν με την πάροδο του χρόνου καθώς οι εκλογικές υποσχέσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εάν ο Λευκός Οίκος εξαπολύσει εμπορικό πόλεμο κατά της ΕΕ, θα υπάρξουν αντίποινα και ως εκ τούτου κέρδη και απώλειες. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες μειώσουν την οικονομική και στρατιωτική τους βοήθεια προς την Ουκρανία για να μεταφέρουν το βάρος στις ευρωπαϊκές χώρες, η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ θα χάσει τεράστιες οικονομικές αποδόσεις. Μια πολιτική αρπαγής γης μπορεί να είναι μια ελκυστική αφήγηση έως ότου η κυβέρνηση Τραμπ βουτήξει στις νομικές και πολιτικές συνέπειές της. (...)
Ενίσχυση της συνοχής της ευρωπαϊκής πολιτικής
Η συνοχή της ΕΕ πιθανότατα θα δοκιμαστεί δύο φορές βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα.
Πρώτον, η Ρωσία θα συνεχίσει να ασκεί πιέσεις στους ομοϊδεάτες ευρωπαίους ηγέτες στην εξουσία -τους πρωθυπουργούς της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας- και στα πολιτικά κόμματα σε άλλες χώρες να εμποδίσουν τις ενέργειες της ΕΕ στην Ουκρανία και τη Μολδαβία και να ελαχιστοποιήσουν ή να επιβραδύνουν τις αντιδράσεις της ΕΕ στη Ρωσία.
Δεύτερον, αντιμετωπίζοντας την κυβέρνηση Τραμπ, η ΕΕ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα χρειαστεί να δημιουργήσουν γνήσιες κόκκινες γραμμές σε πολλούς τομείς, όπως η πολιτική παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών, οι αρπαγές ξένων χωρών και εδαφών, η επιβολή δασμών και οι επιθέσεις για τη ρύθμιση των ψηφιακών υπηρεσιών. (...)
Από τον Φεβρουάριο του 2022, ο πόλεμος επιστρέφει στην ευρωπαϊκή ήπειρο λόγω της απρόκλητης εισβολής στην Ουκρανία από τη Ρωσία, η οποία συνεχίζει να εμπλέκεται σε εχθρικές ενέργειες κατά των δυτικοευρωπαϊκών υποδομών. Από τις 20 Ιανουαρίου φέτος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει λάβει θέσεις που αμφισβητούν τη διατλαντική σχέση σε πολλούς τομείς: κλιματική αλλαγή, εμπόριο, οικονομικές συνεισφορές στο ΝΑΤΟ, κατάπαυση του πυρός Ρωσίας-Ουκρανίας και εδαφικές διεκδικήσεις. Επιπλέον, ορισμένα άτομα με έδρα τις ΗΠΑ έχουν παρέμβει άμεσα στις επερχόμενες εκλογές της Γερμανίας και στην πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου ενώ αμφισβητούν ανοιχτά τους κανόνες της ΕΕ για τις ψηφιακές υπηρεσίες.
Από πολλές απόψεις, οι επιθετικές πολιτικές της Ρωσίας και η άνευ προηγουμένου στάση της κυβέρνησης των ΗΠΑ συνδυάζονται για να αλλάξουν τους πυλώνες των διεθνών σχέσεων. Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια στιγμή ορόσημο της σύγχρονης ιστορίας της, αντιμετωπίζοντας τόσο μια αποδιοργανωτική αυτοκρατορία στη Ρωσία όσο και έναν σύμμαχο που έγινε νταής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα συλλογή προκλήσεων με σταθερό και αποφασιστικό τρόπο. Ένας συνασπισμός βασισμένος σε αξίες πρόθυμων δυτικοευρωπαϊκών κυβερνήσεων θα έστελνε ένα ισχυρό μήνυμα σε φίλους και εχθρούς.
Η Άμεση Προτεραιότητα: Το Μέλλον της Ουκρανίας
Σήμερα, το πιεστικό ζήτημα για τους Ευρωπαίους ηγέτες είναι το μέλλον της Ουκρανίας. Ο άμεσος κίνδυνος είναι να πραγματοποιηθεί διμερής διάλογος μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας χωρίς κατάλληλες διαβουλεύσεις στο ΝΑΤΟ, με την ΕΕ και με την ίδια την Ουκρανία. Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι αποδεκτή γιατί θα ανέτρεπε ολόκληρη την πολιτική αρχιτεκτονική του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, η τάση του Τραμπ προς έναν προσωπικό διάλογο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν πιθανότατα θα γίνει αποδεκτή από τον Ρώσο πρόεδρο και μπορεί κάλλιστα να αφήσει τους δυτικοευρωπαίους ηγέτες εκτός κυκλώματος. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ θα πρέπει να δώσουν τη μέγιστη προσοχή σε αυτόν τον κίνδυνο, καθώς η Ουάσιγκτον σαφώς δεν σκέφτεται πλέον την ΕΕ, αλλά προτιμά τώρα διμερείς διαλόγους με ευρωπαίους ηγέτες της επιλογής της. (...)
Κατανόηση της Πολιτικής Κατεύθυνσης Τραμπ
(...) Οι απρόβλεπτες δηλώσεις του Τραμπ τείνουν να ποικίλλουν με την πάροδο του χρόνου καθώς οι εκλογικές υποσχέσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εάν ο Λευκός Οίκος εξαπολύσει εμπορικό πόλεμο κατά της ΕΕ, θα υπάρξουν αντίποινα και ως εκ τούτου κέρδη και απώλειες. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες μειώσουν την οικονομική και στρατιωτική τους βοήθεια προς την Ουκρανία για να μεταφέρουν το βάρος στις ευρωπαϊκές χώρες, η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ θα χάσει τεράστιες οικονομικές αποδόσεις. Μια πολιτική αρπαγής γης μπορεί να είναι μια ελκυστική αφήγηση έως ότου η κυβέρνηση Τραμπ βουτήξει στις νομικές και πολιτικές συνέπειές της. (...)
Ενίσχυση της συνοχής της ευρωπαϊκής πολιτικής
Η συνοχή της ΕΕ πιθανότατα θα δοκιμαστεί δύο φορές βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα.
Πρώτον, η Ρωσία θα συνεχίσει να ασκεί πιέσεις στους ομοϊδεάτες ευρωπαίους ηγέτες στην εξουσία -τους πρωθυπουργούς της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας- και στα πολιτικά κόμματα σε άλλες χώρες να εμποδίσουν τις ενέργειες της ΕΕ στην Ουκρανία και τη Μολδαβία και να ελαχιστοποιήσουν ή να επιβραδύνουν τις αντιδράσεις της ΕΕ στη Ρωσία.
Δεύτερον, αντιμετωπίζοντας την κυβέρνηση Τραμπ, η ΕΕ και άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα χρειαστεί να δημιουργήσουν γνήσιες κόκκινες γραμμές σε πολλούς τομείς, όπως η πολιτική παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών, οι αρπαγές ξένων χωρών και εδαφών, η επιβολή δασμών και οι επιθέσεις για τη ρύθμιση των ψηφιακών υπηρεσιών. (...)
Η Μελλοντική Πολιτική Οργάνωση της Ευρύτερης Ευρώπης
Μακροπρόθεσμα, η διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από ευρύτερες διαπραγματεύσεις για μια αποτελεσματική αρχιτεκτονική ασφάλειας για την ήπειρο. Αυτό μπορεί να πάρει χρόνια για να επιτευχθεί.
Βραχυπρόθεσμα, ο κίνδυνος είναι ότι ένας διάλογος Πούτιν-Τραμπ για κατάπαυση του πυρός μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες, αν όχι περισσότερο. Αυτή η κατάσταση θα αποκάλυπτε ένα μεγάλο κενό για τους ηγέτες της ευρύτερης Ευρώπης: Δεν υπάρχει επί του παρόντος κανένα φόρουμ για πολιτικές συζητήσεις και συζητήσεις ασφάλειας μεταξύ της Ουκρανίας και της Μολδαβίας, αφενός, και των δυτικοευρωπαίων ηγετών, αφετέρου. (...)
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: Η Ευρώπη στο ρόλο θεατή των Τραμπ και Πούτιν | Capital
Διαβάστε το άρθρο στην αρχική του δημοσίευση εδώ.
Μακροπρόθεσμα, η διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από ευρύτερες διαπραγματεύσεις για μια αποτελεσματική αρχιτεκτονική ασφάλειας για την ήπειρο. Αυτό μπορεί να πάρει χρόνια για να επιτευχθεί.
Βραχυπρόθεσμα, ο κίνδυνος είναι ότι ένας διάλογος Πούτιν-Τραμπ για κατάπαυση του πυρός μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες, αν όχι περισσότερο. Αυτή η κατάσταση θα αποκάλυπτε ένα μεγάλο κενό για τους ηγέτες της ευρύτερης Ευρώπης: Δεν υπάρχει επί του παρόντος κανένα φόρουμ για πολιτικές συζητήσεις και συζητήσεις ασφάλειας μεταξύ της Ουκρανίας και της Μολδαβίας, αφενός, και των δυτικοευρωπαίων ηγετών, αφετέρου. (...)
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: Η Ευρώπη στο ρόλο θεατή των Τραμπ και Πούτιν | Capital
Διαβάστε το άρθρο στην αρχική του δημοσίευση εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου