4 Φεβρουαρίου 2025

Δυο Μνημεία για τα Τέμπη

Η εικαστικός Μαρία Μανδάκη και ο σιδηρουργός Γιάννης Σαντεξής μιλούν στην «Καθημερινή» για τον βαθύ συμβολισμό των δύο Δέντρων – Μνημείων, που σε λίγες μέρες θα ενώσουν την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τιμώντας τη μνήμη των 57 θυμάτων.

Επάνω αριστερά: Tα ονόματα και οι ηλικίες των ανθρώπων που χάθηκαν στα Τέμπη, όπως απεικονίζονται στην κατασκευή του Γιάννη Σαντεξή.

Ηταν πέρυσι τον Ιανουάριο όταν η εικαστικός Μαρία Μανδάκη δέχθηκε το τηλεφώνημα του καλού της φίλου και συνεργάτη Γιάννη Σαντεξή. Ο Θεσσαλονικιός σιδηρουργός επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στην Αθήνα, είχε αποφασίσει να κάνει μια στάση στα Τέμπη για να αφήσει λίγα τριαντάφυλλα στο σημείο του σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Οταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε κάποιο φανερό μέρος για να ακουμπήσει τα λουλούδια, ζήτησε από τη Μανδάκη να συνεργαστούν για να φτιάξουν μαζί ένα μνημείο προς τιμήν των 57 θυμάτων της τραγωδίας. Εκείνη θα έκανε τα σχέδια, και ο ίδιος θα τούς έδινε πνοή.

«Αυτό που μου είχε πει θυμωμένος, έγινε αμέσως μια κραυγή που βγήκε μέσα από την ψυχή μου. Εκλεισα το τηλέφωνο και μέσα σε δύο λεπτά έβλεπα μπροστά μου την εικόνα. Είχα ήδη εμπνευστεί το έργο που ήθελα να κάνω», περιγράφει η δημιουργός των δύο Δέντρων – Μνημείων που θα τοποθετηθούν στις 2 και 3 Μαρτίου, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα για να τιμήσουν τα θύματα των Τεμπών. (...) 

«Είναι ένα δίπτυχο έργο, ίσως το μοναδικό σε όλο τον κόσμο, όπως προκύπτει από την έρευνά μου, που έχει ένα θέμα κι ενώνει δύο πόλεις, μέσα από μία διαδρομή με αρχή και τέλος. Στην Αθήνα, είναι η αρχή της διαδρομής. Εκεί είναι το Δέντρο των Ψυχών: 57 πουλιά πάνω σε 57 κλαδιά συμβολίζουν τις 57 ψυχές που έκαναν το ανολοκλήρωτο ταξίδι», λέει η κ. Μανδάκη περιγράφοντας τα δύο Δέντρα – Μνημεία που δημιούργησε στο χαρτί.

«Στη Θεσσαλονίκη, είναι το τέλος της διαδρομής. Είναι το Δέντρο της Μνήμης με τις 57 ρίζες στις οποίες κείτονται τα ίδια 57 πουλιά, οι αναλλοίωτες ψυχές. Δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους, αλλά ρίζωσαν. Θα μείνουν για πάντα σε αυτό το δέντρο που, όμως, ανθίζει ξανά. Τα χρυσά πουλιά είναι οι ψυχές που θα λάμπουν για πάντα και τα χρυσά φύλλα του είναι ένα μήνυμα ελπίδας ότι η δικαιοσύνη θα λάμψει κι εμείς θα δώσουμε στις επόμενες γενιές το μέλλον που τους αξίζει» λέει η ίδια. (...)

«Είναι το πιο σημαντικό έργο που έχω κάνει ποτέ, δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο», λέει στην «Καθημερινή» ο Γιάννης Σαντεξής που μαζί με τον γιο του και μια ομάδα συνεργατών κατασκεύασαν τα δύο χειροποίητα δέντρα.

«Θυμάμαι ότι άρχισα να γράφω τα ονόματα και τις ηλικίες, ξεκινώντας ανάποδα: από τη μεγαλύτερη ηλικία προς τα κάτω. Καθώς κατέβαινα συνειδητοποίησα ότι αυτές οι ηλικίες ήταν η δική μου, της γυναίκας μου, του φίλου μου, του γνωστού μου, των παιδιών μου, μέχρι που έφτασα στον πιο μικρό, τον 15χρονο Παναγιώτη. Εκεί, λύγισα», περιγράφει ο ίδιος.

Ο Γιάννης Σαντεξής «έτρεξε» από την πρώτη στιγμή τις διαδικασίες για να προχωρήσει το έργο γρήγορα. Η αρχική ιδέα ήταν το μνημείο να τοποθετηθεί στα Τέμπη, ωστόσο οι κλειστές πόρτες που, όπως λέει, βρήκε από αρμόδιους φορείς, οδήγησαν σε μία άλλη λύση. Να τοποθετήσουν το Δέντρο της Μνήμης στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης, σε σημείο από όπου καθημερινά περνούν χιλιάδες άνθρωποι.

«Αντίστοιχα στην Αθήνα, έπειτα από συνεννόηση με τον δήμαρχο, το μνημείο θα τοποθετηθεί στο πάρκο απέναντι από την Τεχνόπολη, διότι εκεί κυκλοφορεί κυρίως η νεολαία», αναφέρει ο σιδηρουργός των Δέντρων. (...)

«Οι συγκεντρώσεις της περασμένης εβδομάδας είχαν τίτλο “Δεν έχω οξυγόνο”. Εμείς θα φυτέψουμε δύο δέντρα για να φέρουμε και πάλι το οξυγόνο», λέει ο ίδιος... 

Πηγή: kathimerini.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου