Συνθήματα στους τοίχους

Μπορεί να μην έχουν τη λιτή ομορφιά της μιας μονάχα λέξης, όπως «ελευθερία» που  ακούγεται στο σχετικό τραγούδι του Μ. Λοϊζου, αλλά με το δικό τους μοναδικό και εύστοχο τρόπο, αποτυπώνουν με χιούμορ, σε μια φράση την άποψη του νέου εκείνου ανθρώπου, που έριξε την μπογιά ή το σπρέι στον τοίχο. Το  πολιτικό ή κοινωνικό περιεχόμενό τους, εκφράζεται με έξυπνο και  καυστικό τρόπο. 

Μια επιλογή συνθημάτων στους τοίχους, με ιδιαίτερη γοητεία, στη συνέχεια:

Το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο.

(Γκάζι, Αθήνα)

Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.

(Λεωφόρος Αλεξάνδρας, Αθήνα)

Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπλικτική μόρφωση.

(Εμμανουήλ Μπενάκη, Αθήνα)

Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα.

(Πλατεία Εξαρχίων, Αθήνα)

Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά σας τοίχους.

(Ψυρρή, Αθήνα)

Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε, οι καθηγητές τι περιμένουν;

(ΕΜΠ, Αθήνα)

Ο Χριστός πέθανε, ο Αϊστάιν πέθανε και Εγώ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία.

(Av Club, Αθήνα)

Διατηρείται την Αθήνα καθαρή. Πετάτε τα σκουπίδια στον Πειραιά.

(Μεταξουργείο, Αθήνα)

Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα;

(Λόφος Στρέφη, Αθήνα)

Έγχρωμη TV, Ασπρόμαυρη Ζωή.

(οδός Στουρνάρη, Αθήνα)

Δεν φοβάμαι τίποτα, Δεν ελπίζω τίποτα, Ι am a free man.

(πλατεία Αγ. Κήρυκου, Ικαρία)

Το Παρόν μας τραγικό, το Παρελθόν μας τραγικότερο. Ευτυχώς που δεν έχουμε Μέλλον!

Μη σκοτώνετε τα κουνούπια, άλλοι σας πίνουν το αίμα!

Το καλύτερο σχολείο που φωτίζει, είναι αυτό που καίγεται.

(4^ο Λύκειο, Καλαμάτα)

  

Μην τα περιμένετε όλα από την Αστυνομία. Χτυπηθείτε μόνοι σας.

(οδός Στουρνάρη, Αθήνα)

Θεσσαλονίκη, η μόνη πόλη που γράφεται με δύο Σίγμα και προφέρεται με δύο Λάμδα.

(Μύλος Θεσσαλονίκης)

Δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές, μόνο αντιπαθητικοί αντικαπνιστές.

(ΤΕΙ Αθήνας)

Ζαλίζομαι. Σταματήστε τη Γη να κατέβω.
(Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη)

Τα γκαζάκια δεν είναι μόνο για καφέδες.
(οδός Παπαδιαμαντοπούλου, Αθήνα)

Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του.(πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα)

Το γαιδούρι να βαράς. Στο σαμάρι μην ξεσπάς.
(πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα)

Μην βάφετε τους τοίχους…είναι φρεσκογραμμένοι

(Λύκειο Περιστερίου)

Οι μπάτσοι είναι αδέλφια μας, Και μεις αδελφοκτόνοι.

Κάθε νύχτα στην αυλή, γάβου -  γάβου το σκυλί,...

Για να ξέρουν οι κακοί, που γυρνούν εδώ και κεί, ...

Αψηλά τ΄αφεντικά κοιμηθήκανε γλυκά, πέρασε η ώρα,

Το γνωρίζει το σκυλί και φωνάζει στην αυλή γάβου, γάβου τώρα.

(οδός Ακαδημίας, Αθήνα /  ποιματάκι γνωστό από τα παλιά βιβλία των πρώτων τάξεων  δημοτικού. Ήταν αφιερωμένο στην αστυνομία)

Αν θέλεις να προκόψεις, κόψε τις απόψεις!(Καισαριανή)

Είμαστε αυτό που γράφουμε, για ν’αλλάξουμε αυτό που είμαστε.

Μην αφήσεις, αυτό που σε τρώει, να χορτάσει.

(Βασιλικό θέατρο, Θεσσαλονίκη)

Όταν κλείνει η TV αρχίζει η ζωή.

Η μαμά μου λέει ότι αν δεν έχω πέσει στο κρεβάτι μέχρι τις δέκα και μισή, θα πρέπει να γυρίσω σπίτι.
(Ποτοπωλείον, Αθήνα)

Μόνο τα καλά κορίτσια κρατάνε ημερολόγιο. Τα κακά δεν έχουν χρόνο.
(Dark Sun, Αθήνα)

Δόξα τα λεφτά, έχουμε Θεό!

Μια κοινωνία που έχει απ’ όλα για όλα, όχι όμως για όλους. 
(Λάρισα)

Καταναλώνετε ή Καταναλώνεστε;

Με ποιά θα βγεις σήμερα; Με την πλήξη ή την μοναξιά;

Το Πάθος για την Τεμπελιά, είναι Δυνατότερο από τη Δουλειά. 
(Εξάρχεια)

Η πολλή δουλειά τρώει τον εργάτη, οι πολλοί εργάτες τρώνε τον αφέντη.

(σε νεοανεγειρομενη πολυκατοικια)

Αν η δουλειά ήταν απελευθέρωση, τότε θα δούλευαν τα αφεντικά.

Συμμετέχω, συμμετέχεις, συμμετέχει, συμμετέχουμε, συμμετέχετε, 
Αποφασίζουν.

(οδός Σινώπης, Αθήνα)

Κάποτε καίγαν βιβλία... τώρα καίνε τα μυαλά!

Οι νόμοι και τα διατάγματα, καταργούνται στα οδοφράγματα.

Λευτεριά στους εγκλωβισμένους σε κομματικά πλαίσια φοιτητές.

Υπάρχει ζωή πριν από το θάνατο;

Να Ζει κανείς ή να Συζεί;

Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται,  αφήστε αυτούς που ονειρεύονται.

Σημείωση: για ορισμένα συνθήματα, δεν γίνεται αναφορά που ακριβώς είχαν γραφεί.

Πηγή: Τα συνθήματα αντλήθηκαν απο: otherside.gr , photokafenes.wordpress.com , tsantiri.gr , wordpress.com.  Αυτοί που τα έγραψαν είναι αγνωστοι.