Ενα παγκόσμιο ίνδαλμα γεννήθηκε: η Μπριζίτ Μπαρντό. Σε ηλικία μόλις 21 ετών, σκανδάλισε τους λογοκριτές και γοήτευσε το κοινό. Η απελευθερωμένη ερμηνεία της στην ταινία του 1956, που γυρίστηκε από τον σύζυγό της Ροζέ Βαντίμ, σηματοδότησε μια αποφασιστική ρήξη με τις σεμνές ηρωίδες της προηγούμενης εποχής.
Η Μπριζίτ Μπαρντό, η οποία συχνά αναφέρεται στη Γαλλία απλώς ως «BB» και της οποίας τα τελευταία χρόνια της ζωής της χαρακτηρίστηκαν από εκστρατείες για τα δικαιώματα των ζώων και από ακροδεξιές πολιτικές συμπάθειες, πέθανε σε ηλικία 91 ετών, ανακοίνωσε σήμερα το ίδρυμά της.
Γεννημένη στο Παρίσι στις 28 Σεπτεμβρίου 1934, η Μπαρντό μεγάλωσε σε ένα μια οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης. Περιέγραφε τον εαυτό της ως ένα ντροπαλό, αμήχανο παιδί που «φορούσε γυαλιά και είχε μακριά ίσια μαλλιά».
Στα 15 της χρόνια, ωστόσο, κοσμούσε το εξώφυλλο του περιοδικού Elle, ξεκινώντας μια καριέρα ως μοντέλο που σύντομα οδήγησε στον κινηματογράφο. Ο χαρακτήρας της Μπαρντό στην ταινία «Και ο Θεός Επλασε τη Γυναίκα» ήταν η ενσάρκωση της απελευθερωμένης θηλυκότητας.
Η Καθιέρωση
-2.jpg)
Ηταν το 1956, σε ηλικία 22 ετών, που μπήκε στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου και έγινε διεθνές σύμβολο του σεξ, χάρις στην ταινία του Ροζέ Βαντίμ «Και ο Θεός... έπλασε τη γυναίκα» (αριστερά η αφίσα της ταινίας). Υποδύθηκε τη Ζιλιέτ Αρντί, απέναντι στους Κουρντ Γιούργκενς, Κριστιάν Μαρκάν και Ζαν Λουί Τρεντινιάν.
Ο Βαντίμ οριοθέτησε με τα παρακάτω λόγια το χαρακτήρα της Μπαρντό: «Ήθελα διαμέσου της Μπριζίτ, να αναπαραστήσω το κλίμα της εποχής, η Ζυλιέτ είναι ένα κορίτσι των καιρών της, που αποτινάσσει κάθε συναίσθημα ενοχής, κάθε ταμπού που της επιβάλλει η κοινωνία και της οποίας η σεξουαλικότητα είναι παντελώς απελευθερωμένη. Στην προπολεμική λογοτεχνία και τα φιλμ, θα την είχαν χαρακτηρίσει πόρνη. Στην εν λόγω ταινία, είναι μια πολύ νέα γυναίκα, γενναιόδωρη, καμιά φορά ανισόρροπη, και τελικά ασυγκράτητη, που δεν έχει καμιά άλλη δικαιολογία παρά τη γενναιοδωρία της».
Όταν κυκλοφόρησε στη Γαλλία, το φιλμ είχε μέτρια επιτυχία, αλλά το 1957, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, όπου γνώρισε τεράστια επιτυχία. Και ήταν αυτή η ώθηση από την Αμερική που εξαπλώθηκε και στη Γαλλία, μετατρέποντας την ταινία σε θρίαμβο. Αυτή η ταινία ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο προς τη Μπριζίτ από τον Βαντίμ. Χώρισαν λίγους μήνες μετά, με την Μπαρντό να εμφανίζεται στο πλάι του Ζαν Λουί Τρεντινιάν.
Η Μπαρντό έγινε σύμβολο της Γαλλίας των δεκαετιών του 1950 και του 1960.
Το 1959, η Σιμόν ντε Μποβουάρ έγραψε ένα άρθρο για το περιοδικό Esquire, στο οποίο εξήρε την έντονη αίσθηση ελευθερίας της Μπαρντό. «Η Μπε.Μπε. δεν προσπαθεί να σκανδαλίσει», έγραψε η φεμινίστρια φιλόσοφος. «Ακολουθεί τις κλίσεις της. Τρώει όταν πεινάει και κάνει έρωτα με την ίδια απροσχημάτιστη απλότητα. «Τα ηθικά κενά μπορούν να διορθωθούν, αλλά πώς θα μπορούσε η Μπε.Μπε να θεραπευτεί από αυτή την εκθαμβωτική αρετή – την αυθεντικότητα; Είναι η ίδια της η ουσία». Η Ντε Μποβουάρ κατέληξε: «Ελπίζω να ωριμάσει, αλλά όχι να αλλάξει».
Όταν κυκλοφόρησε στη Γαλλία, το φιλμ είχε μέτρια επιτυχία, αλλά το 1957, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, όπου γνώρισε τεράστια επιτυχία. Και ήταν αυτή η ώθηση από την Αμερική που εξαπλώθηκε και στη Γαλλία, μετατρέποντας την ταινία σε θρίαμβο. Αυτή η ταινία ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο προς τη Μπριζίτ από τον Βαντίμ. Χώρισαν λίγους μήνες μετά, με την Μπαρντό να εμφανίζεται στο πλάι του Ζαν Λουί Τρεντινιάν.
Η Μπαρντό έγινε σύμβολο της Γαλλίας των δεκαετιών του 1950 και του 1960.
Το 1959, η Σιμόν ντε Μποβουάρ έγραψε ένα άρθρο για το περιοδικό Esquire, στο οποίο εξήρε την έντονη αίσθηση ελευθερίας της Μπαρντό. «Η Μπε.Μπε. δεν προσπαθεί να σκανδαλίσει», έγραψε η φεμινίστρια φιλόσοφος. «Ακολουθεί τις κλίσεις της. Τρώει όταν πεινάει και κάνει έρωτα με την ίδια απροσχημάτιστη απλότητα. «Τα ηθικά κενά μπορούν να διορθωθούν, αλλά πώς θα μπορούσε η Μπε.Μπε να θεραπευτεί από αυτή την εκθαμβωτική αρετή – την αυθεντικότητα; Είναι η ίδια της η ουσία». Η Ντε Μποβουάρ κατέληξε: «Ελπίζω να ωριμάσει, αλλά όχι να αλλάξει».
Το 1963, στα 29 της χρόνια, γυρίζει το κινηματογραφικό αριστούργημα "Η περιφρόνηση" του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, με τον Μισέλ Πικολί και τον Τζακ Πάλανς στο Κάπρι. Το 1965, πρωταγωνιστεί με τη Ζαν Μορό στην ταινία "Βίβα Μαρία" του Λουί Μαλ.
Το 1966 ο Γερμανός πολυεκατομμυριούχος Γκούντερ Ζαχς της στέλνει μια πραγματική βροχή από ροδοπέταλα για να της εξομολογηθεί τον έρωτά του και να τη ζητήσει σε γάμο. Πράγματι ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου στη 1 το πρωί της 14ης Ιουλίου του 1966 στο Λας Βέγκας, στο σπίτι κάποιου φίλου, σε μία σεμνή και απέρριτη τελετή, μακριά από το αδιάκριτο πλήθος, τους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ. Ο γάμος τους κράτησε δύο χρόνια.
Η απόσυρση και η ενασχόληση με τα δικαιώματα των ζώων
Η Μπαρντό γύρισε την τελευταία από τις 42 ταινίες της το 1973. Απογοητευμένη από τη βιομηχανία, δήλωσε ότι ο κόσμος του κινηματογράφου είναι «σάπιος» και εγκατέλειψε τη δημόσια ζωή. «Θα έχω αφιερώσει 20 χρόνια από τη ζωή μου στον κινηματογράφο, αρκούν», είπε σε μια τηλεοπτική συνέντευξη εκείνη την εποχή.
Εγκαταστάθηκε στο γαλλικό θέρετρο του Σεν Τροπέ, όπου βρήκε παρηγοριά ανάμεσα στα ζώα και το μεσογειακό τοπίο. Εκεί, ξεκίνησε μια παθιασμένη υπεράσπιση της ευημερίας των ζώων. «Αυτός είναι ο μόνος αγώνας που θέλω να δώσω, η μόνη κατεύθυνση που θέλω να δώσω στη ζωή μου», είπε η Μπαρντό το 2013.
Η αφοσίωσή της στα ζώα έγινε θρυλική. Το 1986, ίδρυσε το Iδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό για την Ευημερία και την Προστασία των Ζώων.
Η Μπεμπέ, έχοντας ζήσει τα πάντα, θα στραφεί στα ζώα, δείχνοντας την απογοήτευσή της από τους ανθρώπους και την περιφρόνησή της για την εικόνα, την επιφάνεια, όλα αυτά που την έκαναν θρύλο και την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα. Όπως είχε πει και η ίδια: «Έχω υπάρξει πολύ ευτυχισμένη, πολύ πλούσια, πολύ όμορφη, πολύ παινεμένη, πολύ διάσημη και πολύ δυστυχισμένη. Τα ζώα δεν με έχουν προδώσει ποτέ. Είναι εύκολα θηράματα, όπως ήμουν εγώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Έτσι, νιώθουμε τα ίδια πράγματα. Τα αγαπώ».
Λίγους μήνες πριν το θάνατό της, τον Μάιο του 2025, ερωτηθείσα από το γαλλικό κανάλι BFM TV "αν θεωρούσε τον εαυτό της σύμβολο της σεξουαλικής επανάστασης", είπε: «Oχι, γιατί πριν από εμένα, είχαν ήδη συμβεί πολλές αγριότητες – δεν με περίμεναν. Ο φεμινισμός δεν είναι το φόρτε μου. Μου αρέσουν οι άντρες».
Στην ίδια συνέντευξη, ρωτήθηκε πόσο συχνά αναλογιζόταν την κινηματογραφική της καριέρα. «Δεν το σκέφτομαι», απάντησε, «αλλά δεν το απορρίπτω, γιατί χάρη σε αυτό είμαι γνωστή παντού στον κόσμο ως κάποια που υπερασπίζεται τα ζώα».
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, kathimerini.gr, el.wikipedia.org
Λίγους μήνες πριν το θάνατό της, τον Μάιο του 2025, ερωτηθείσα από το γαλλικό κανάλι BFM TV "αν θεωρούσε τον εαυτό της σύμβολο της σεξουαλικής επανάστασης", είπε: «Oχι, γιατί πριν από εμένα, είχαν ήδη συμβεί πολλές αγριότητες – δεν με περίμεναν. Ο φεμινισμός δεν είναι το φόρτε μου. Μου αρέσουν οι άντρες».
Στην ίδια συνέντευξη, ρωτήθηκε πόσο συχνά αναλογιζόταν την κινηματογραφική της καριέρα. «Δεν το σκέφτομαι», απάντησε, «αλλά δεν το απορρίπτω, γιατί χάρη σε αυτό είμαι γνωστή παντού στον κόσμο ως κάποια που υπερασπίζεται τα ζώα».
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, kathimerini.gr, el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου