«Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα ;»
«Όχι εγώ», είπε η αγελάδα, «τέλειωσε το ωράριο μου».
«Όχι εγώ», είπε η πάπια, «σήμερα έχω ημιαργία».
«Όχι εγώ», είπε το γουρούνι, «έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας».
«Όχι εγώ», είπε η χήνα, «ψάχνω για μια καλύτερη δουλειά».
«Θα το κάνω τότε μόνη μου», είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι έκανε, όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι. Το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε.
«Ποιος θα με βοηθήσει τώρα να θερίσω το σιτάρι»; ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.
«Όχι εγώ», είπε η πάπια, «σήμερα κάνω στάση εργασίας».
«Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητάς μου», είπε το γουρούνι.
«Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου», είπε η αγελάδα.
«Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας», είπε η χήνα.
«Τότε θα το κάνω μόνη μου», είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Έτσι και έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί.
«Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί»; ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.
«Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα», είπε η αγελάδα.
«Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης», είπε η πάπια.
«Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης», είπε το γουρούνι.
«Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνη βοηθός», είπε η χήνα.
«Θα το κάνω τότε μόνη μου», είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε, μάλλον απαιτούσαν, μερίδιο απʼ το ψωμί.
Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε: "όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μόνη μου".
«Αίσχος - Κερδοσκοπία !», φώναξε η αγελάδα.
«Καπιταλιστική βδέλλα !», ούρλιαξε η πάπια.
«Απαιτώ ίσα δικαιώματα !», διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.
Οργάνωσαν διαδήλωση τα ζώα και γράψανε σε πλακάτ: «Αδικία», «Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί», «Να κρατικοποιηθεί το ψωμί», «Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο», «Νόμος είναι το δίκιο των ζώων» και κάνανε πορεία γύρω - γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα, φωνάζοντας τα συνθήματα.
Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης, κάλεσε τη μικρή κόκκινη κλώσα και της είπε: «Δεν πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου».
«Μα εγώ μόνη μου δούλεψα για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε», είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. «Ολομόναχή μου, τα έκανα όλα».
«Ακριβώς», είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. «Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει, αλλά, σύμφωνα με τους σύγχρονους κανονισμούς της πολιτείας, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα.
Όμως εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις σαν φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και των αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;»
Έτσι και έγινε. Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσα ... καλά με το ένα τέταρτο της φρατζόλας και τα υπόλοιπα ζώα ακόμα καλύτερα με τις ολόκληρες φρατζόλες.
Ύστερα από όλα αυτά η μικρή κόκκινη κλώσα έφυγε από αυτή τη φάρμα και πήγε σε άλλη να φτιάξει το ψωμί της, ενώ οι παλιοί της γείτονές, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα ακόμη αναρωτιόνται ... γιατί!
(Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : The little red hen. - Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι απλώς τυχαία!)
Ωραίο και επίκαιρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή