8 Αυγούστου 2016

Αγοράζουν χρόνο, προσφέροντας χώρο

Στις επιδιώξεις κυριαρχίας του Αλέξη Τσίπρα, στο δόγμα «αγοράζουμε χρόνο, προσφέροντας χώρο», στις αντιπαλότητες οικονομικών παραγόντων της χώρας και τις περίπλοκες σχέσεις τους με το εγχώριο πολιτικό σύστημα, αναφέρεται άρθρο του Αντώνη Καρακούση
με τίτλο "Παιχνίδια εξουσίας, θεωρίες συνωμοσίας και «αριστερά» αλισβερίσια" που δημοσίευσε χθες Το Βήμα.

Γράφει, μεταξύ άλλων, ο αρθρογράφος:

Οσοι έχουν την ευκαιρία να συνομιλούν ειλικρινά με ανώτερα κυβερνητικά στελέχη, πέρα από τις τυπικότητες που οι ρόλοι και οι θέσεις επιβάλλουν, αισθάνονται την αγωνία και ενίοτε την αμηχανία για τα πεπραγμένα της αριστερής διακυβέρνησης. Υπάρχουν διακεκριμένα πρόσωπα, ζυμωμένα δεκαετίες στης πολιτικής τα μονοπάτια, που παραδέχονται πια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά η Αριστερά αιφνιδιάστηκαν από την κρίση και την έντασή της. «Δεν υπήρχαν επεξεργασίες, ούτε ένα κείμενο δεν θα βρείτε, όσο κι αν ψάξετε, για πολιτικές αντιμετώπισης και χειρισμού τέτοιας κατακλυσμιαίας κρίσης σαν κι αυτήν που ζούμε τα τελευταία χρόνια» θα πει ένας από τους παλαιότερους του κόμματος, για να προσθέσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι «είναι αλήθεια ότι άλλα νομίζαμε και άλλα αναγκαστήκαμε να κάνουμε». «Ποτέ βεβαίως δεν σκεφτήκαμε τη χώρα εκτός ευρωζώνης, τακτικισμοί μπορεί να υπήρξαν, αλλά τέτοια κεφαλαιώδους σημασίας επιλογή δεν υπήρξε».

Ωστόσο στο δικαιολογημένο ερώτημα «τι κάνετε τώρα», απαντά με την ίδια αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Αυτό που κάθε έξυπνος άνθρωπος αντιλαμβάνεται, αυτή την ώρα αγοράζουμε χρόνο, προσφέροντας χώρο, κάνοντας εκπτώσεις, ιδεολογικές και άλλες». Αυτή είναι ίσως η πεμπτουσία της τρέχουσας πολιτικής περιόδου. Η κυβέρνηση του κ.Αλέξη Τσίπρα στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει την πολυπλοκότητα των συνθηκών, οικονομικών, κοινωνικών, εσωτερικών και εξωτερικών, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο δίδοντας χώρο σε δυνάμει συμμάχους προκειμένου να οικοδομήσει συνεργασίες ικανές να διατηρήσουν στην εξουσία το παρόν σχήμα μετασχηματιζόμενων ιδεών και αντιλήψεων.

Είναι αλήθεια, αναφέρει ο αρθρογράφος, ότι τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη ήταν εκπαιδευμένα στη διεκδικητική αντιπολίτευση, δεν είχαν παραστάσεις διακυβέρνησης και όπως ορισμένοι παραδέχονται, αγνοούσαν τους συσχετισμούς στην Ευρώπη, δεν είχαν ιδέα για τις αρχές, τους κανόνες του ευρωσυστήματος και τις δεσμεύσεις που πήγαζαν από τη συμμετοχή σε αυτό. Επιπλέον, έτρεφαν πλάνες και είχαν αναπτύξει αυθαίρετες αντιλήψεις για το πώς κυβερνάται μια χώρα.

Ωστόσο η εξήγηση δεν πείθει τους δύσπιστους που βλέπουν την ομάδα Μαξίμου να εκπονεί σχέδια επί σχεδίων και να χειρίζεται σχεδόν με επιστημονικό τρόπο τόσο τις δυνατότητες προπαγάνδας όσο και εκείνες της κατασκευής θεαμάτων, πολιτικών και επικοινωνιακών.

Η σύλληψη και η εκτέλεση του σχεδίου άλωσης των μέσων ενημέρωσης, παρά τις αστοχίες του, δηλώνει - αν μη τι άλλο - τον εξτρεμισμό και τις δυνατότητες της ομάδας στρατηγικού σχεδιασμού. Μπορεί να προδόθηκε ο κ. Παππάς από την ποιότητα των υποψήφιων νέων καναλαρχών, αλλα το σχέδιο κατάληψης των μέσων ενημέρωσης είναι, μέσα στον τυχοδιωκτισμό του, πολιτικά αποδοτικό για την ώρα. 

Ο Τσίπρας κυβερνά καλλιεργώντας την αντίθεση με τα μέσα ενημέρωσης και επιδιώκοντας μέσω αυτής την αναδιάταξη των οικονομικών δυνάμεων της χώρας.

Είναι φανερό ωστόσο ότι η επίκληση του εσωτερικού εχθρού δεν επαρκεί. Και είμαστε πιθανώς κοντά στο σημείο της αποτυχίας, παρά τα όσα αισιόδοξα μεταδίδει η κυβέρνηση. Αν το βάρος των φόρων προκαλέσει άρνηση καταβολής των επαυξημένων φόρων και γιγάντωση της φοροδιαφυγής τότε το όλο εγχείρημα θα αποτύχει, παρασύροντας τους πάντες στον όλεθρο, με πρώτους βεβαίως τους πιο φιλόδοξους της νέας Αριστεράς.

Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα σενάρια συνωμοσίας, τα οποία ευδοκιμούν στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα. Τα τελευταία που κυκλοφορούν στην πρωτεύουσα φαντάζουν εντυπωσιακά, εκκινούν από το μακρινό παρελθόν (ο αρθρογράφος αναφέρεται εκτενώς στη σύγκρουση για τις τηλεπικοινωνίες, στα μέσα της δεκαετίας του '80, μεταξύ Κόκκαλη - Βαρδινογιάννηκαι από μια σύμπτωση της ιστορίας έρχονται να ρυθμίσουν το προβληματικό μας παρόν. 

Και ο αρθρογράφος ολοκληρώνει με τα εξής:

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι η οικογένεια Βαρδινογιάννη (που κατά μια εκδοχή θεωρείται τμήμα της ελληνικής ελίτ που εμποδίζει τις μεταρρυθμίσεις) διατηρεί σήμερα εκλεκτικές συγγένειες με τον Πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, και ταυτόχρονα συνομιλεί με τους Καραμανλήδες, όπως επίσης και με τις ηγεσίες του ΠαΣοΚ, του Ποταμιού και της Ενωσης Κεντρώων. Με την οικογένεια Μητσοτάκη η σχέση της οικογένειας Βαρδινογιάννη ήταν πάντα ανταγωνιστική.

Οι πιο ευφάνταστοι συσχετίζουν τις προτάσεις συνταγματικής αναθεώρησης, τις επιθέσεις εναντίον Στουρνάρα, τις κοινές αντιδράσεις ΣΥΡΙΖΑ - καραμανλικών κατά του Γεωργίου της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και φαντάζονται συντονισμό των δύο πλευρών, με σκοπό να προκαλέσουν ρήγμα στη Νέα Δημοκρατία, ικανό να εμποδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κερδίσει την εξουσία. 

Η "ευχή" του αρθρογράφου:

Οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν πολλούς οπαδούς στην Ελλάδα. Και γόνιμο πεδίο ανάπτυξης. Ας ελπίσουμε ότι το δόγμα «κερδίζουμε χρόνο, δίνουμε χώρο» να μη συνδέεται με την ευόδωση τέτοιων σεναρίων, παρά μόνο με τις δυσκολίες διακυβέρνησης και την ανάγκη να αποκτήσει επιτέλους η χώρα πυξίδα απελευθέρωσης από την κρίση. Τη μόνη που χρειάζεται πραγματικά. 

Πηγή (και ολόκληρο το άρθρο): www.tovima.gr

Σημείωση: Είναι ευνόητο ότι οι παραπάνω "θεωρίες" εκφράζουν αποκλειστικά τον αρθρογράφο (ενδεχομένως και το συγκεκριμένο δημοσιογραφικό συγκρότημα) και σε καμιά περίπτωση δεν απηχούν τις απόψεις του "αφηρημένο blog". Εξάλλου και σε άλλο άρθρο στο Βήμα την ίδια μέρα γινεται λογος για "Σύμπλευση καραμανλικών - ΣΥΡΙΖΑ", όπως είναι και ο τίτλος του δημοσιεύματος.






yle="text-align: center;">

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου