«Δεν έχουν να πουν τίποτα για το πώς οραματίζονται την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, μιας οικονομίας, η οποία αναπτύσσεται με ποσοστό 2,5% ετησίως, πολύ παραπάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, προσελκύει επενδύσεις, δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, ρίχνει την ανεργία σε μονοψήφιο ποσοστό. Δεν έχουν να πουν τίποτα για το πώς οραματίζονται την παιδεία, την υγεία, ένα εθνικό σύστημα υγείας, για το οποίο ξέρουμε πολύ καλά ότι πρέπει να επενδύσουμε και στις πρωτοβάθμιες και στις δευτεροβάθμιες και στις τριτοβάθμιες υποδομές μας. Δεν έχουν να πουν τίποτα για τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, για τη φύλαξη των συνόρων, για την προστασία της πατρίδας μας από όλες τις διεθνείς απειλές» πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.
«Επιμένουν να βουλιάζουν τον τόπο σε μια ατμόσφαιρα τοξικότητας και αχρείαστης έντασης» σημείωσε, συμπληρώνοντας ότι «δεν έμαθαν από τα λάθη τους». «Σας διαβεβαιώνω ότι η προσοχή μας είναι στραμμένη μόνο στην υλοποίηση του προγράμματός μας και στη βελτίωση της ευημερίας του κάθε Έλληνα» σημείωσε σε άλλο σημείο της ομιλίας του.
Και όμως, η κυβέρνηση ...τσιμπάει, όπως γράφει ο Ανρέας Στασινός σε άρθρο του στο Protagon.gr, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:
Η τοξική αντιπολίτευση και η κυβέρνηση που τσιμπάει
Μετά από δέκα περίπου μήνες που είχε κάποια εσωτερικά προβλήματα να λύσει, το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε στη χώρα. Με άλλον αρχηγό αλλά με τα ίδια εργαλεία: τη λάσπη, την τοξικότητα και τη στοχοποίηση προσώπων.
Είναι ωστόσο πολύ περίεργο ότι η άλλη πλευρά, που επί χρόνια αρνείτο να ανοίξει διάλογο με τα κατώτερα πολιτικά ένστικτα και ανταμείφθηκε στην κάλπη, πέφτει ξαφνικά στη λούμπα. Δεν βουτάει αλλά πλησιάζει στο βούρκο και ζητάει τον λόγο. Με αφορμή το τελευταίο κύμα προσωπικών επιθέσεων (ξανά στη σύζυγο του πρωθυπουργού Μαρέβα Μητσοτάκη, σαν τη Μέρα της Μαρμότας), την ισοπέδωση για τους θεσμούς (Δικαιοσύνη) και τις αστειότητες για το αδιάβλητο των εκλογών, η ΝΔ τσιμπάει. (...)
Τι στην ευχή τους έπιασε στο Μαξίμου και στη Νέα Δημοκρατία και προσπαθούν να βγάλουν άκρη με τον βούρκο; Εβγαλε κανείς ποτέ άκρη; (...)
Τι άλλαξε και επανήλθε τώρα η τοξικότητα μετά από εννέα μήνες ανάπαυλας; Οχι και πολλά. Ισως απλά πλησιάζουν κάλπες και δεν υπάρχει κάποια καλύτερη στρατηγική. Το κλίμα των τελευταίων ημερών δεν έχει δηλαδή καμία πρωτοτυπία και τίποτε το διαφορετικό σε σύγκριση με τους προηγούμενους κύκλους. Την περασμένη δεκαετία, όσοι χρησιμοποιούσαν το εν λόγω εργαλείο εκμεταλλεύονταν τον πόνο και την απόγνωση από τα μέτρα λιτότητας. Το 2020 εκμεταλλεύονταν την ανασφάλεια και τον φόβο για την πανδημία, ενώ τώρα εργαλειοποιούν τον ανείπωτο πόνο των συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών. Οι οποίοι αναζητούν απαντήσεις για το πώς χάθηκαν τα παιδιά τους και με ευθύνη της κυβέρνησης (αρκεί η εικόνα της Εξεταστικής) σχημάτισαν την εντύπωση ότι επιχειρείται συγκάλυψη.
Μετά από δέκα περίπου μήνες που είχε κάποια εσωτερικά προβλήματα να λύσει, το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε στη χώρα. Με άλλον αρχηγό αλλά με τα ίδια εργαλεία: τη λάσπη, την τοξικότητα και τη στοχοποίηση προσώπων.
Είναι ωστόσο πολύ περίεργο ότι η άλλη πλευρά, που επί χρόνια αρνείτο να ανοίξει διάλογο με τα κατώτερα πολιτικά ένστικτα και ανταμείφθηκε στην κάλπη, πέφτει ξαφνικά στη λούμπα. Δεν βουτάει αλλά πλησιάζει στο βούρκο και ζητάει τον λόγο. Με αφορμή το τελευταίο κύμα προσωπικών επιθέσεων (ξανά στη σύζυγο του πρωθυπουργού Μαρέβα Μητσοτάκη, σαν τη Μέρα της Μαρμότας), την ισοπέδωση για τους θεσμούς (Δικαιοσύνη) και τις αστειότητες για το αδιάβλητο των εκλογών, η ΝΔ τσιμπάει. (...)
Τι στην ευχή τους έπιασε στο Μαξίμου και στη Νέα Δημοκρατία και προσπαθούν να βγάλουν άκρη με τον βούρκο; Εβγαλε κανείς ποτέ άκρη; (...)
Τι άλλαξε και επανήλθε τώρα η τοξικότητα μετά από εννέα μήνες ανάπαυλας; Οχι και πολλά. Ισως απλά πλησιάζουν κάλπες και δεν υπάρχει κάποια καλύτερη στρατηγική. Το κλίμα των τελευταίων ημερών δεν έχει δηλαδή καμία πρωτοτυπία και τίποτε το διαφορετικό σε σύγκριση με τους προηγούμενους κύκλους. Την περασμένη δεκαετία, όσοι χρησιμοποιούσαν το εν λόγω εργαλείο εκμεταλλεύονταν τον πόνο και την απόγνωση από τα μέτρα λιτότητας. Το 2020 εκμεταλλεύονταν την ανασφάλεια και τον φόβο για την πανδημία, ενώ τώρα εργαλειοποιούν τον ανείπωτο πόνο των συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών. Οι οποίοι αναζητούν απαντήσεις για το πώς χάθηκαν τα παιδιά τους και με ευθύνη της κυβέρνησης (αρκεί η εικόνα της Εξεταστικής) σχημάτισαν την εντύπωση ότι επιχειρείται συγκάλυψη.
Η συνταγή της τοξικότητας λοιπόν είναι παλιά και δοκιμασμένη: αρχίζουμε με τον ανθρώπινο πόνο. Εμφανιζόμαστε ως οι άνθρωποι που τον αντιλαμβάνονται. Στη συνέχεια γενικεύουμε. Ολα σάπια και ύποπτα: ο πρωθυπουργός και η οικογένειά του, η κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη, τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι —εξαιρούνται όσοι είναι μαζί μας, άρα με τον πόνο των ανθρώπων, όπως ήταν πχ. οι Γιώργος Τράγκας και Γιώργος Κουρής την περασμένη δεκαετία. Μετά από αυτά, για ασφάλεια και για να μην «κάτσει» το γλυκό, η συνταγή προβλέπει την αναφορά στις εκλογές. Που είναι πειραγμένες και αναξιόπιστες. Οπως όλοι και όλα. Αρα αν χάσουμε, αν ο κόσμος μας αποδοκιμάσει, τότε κάτι ύποπτο έχει συμβεί.
Είναι εξαιρετικά απλό όλο αυτό και συχνά πιάνει. Οχι μόνο στις ημέρες μας (στην εποχή του Διαδικτύου), ούτε μόνο εδώ (στην Ελλάδα). Υπάρχει από την αρχαιότητα (μας το λέει ο Αριστοφάνης) και αποδίδει σε όλο τον κόσμο (το απέδειξε ο Τραμπ). Το βασικό πλεονέκτημα είναι ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να εκτελέσει αυτή τη συνταγή: ούτε για τη χώρα, ούτε για το πολίτευμά της, ούτε για τους θεσμούς, ούτε για την πολιτική της ιστορία. Απόδειξη ο ουρανοκατέβατος Στέφανος Κασσελάκης.
Τι αλλάζει αυτή τη φορά; Οτι η άλλη πλευρά δείχνει να τσιμπάει. Ενώ πρόσφατα, πριν από έναν μόλις χρόνο, εστιάζοντας στην πολιτική και στα πραγματικά προβλήματα, η ΝΔ μετέτρεψε το 2023 το κλίμα αυτό σε πλεονέκτημα. Και πέτυχε τη μεγαλύτερη εκλογική νίκη στην ιστορία της Μεταπολίτευσης.
Πηγές: naftemporiki.gr, Protagon.gr
Πηγές: naftemporiki.gr, Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου