(...) «Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί κάνουν τα πράγματα διαφορετικά», γράφει ο Σάιμον Κούπερ στους Financial Times. «Οι Ευρωπαίοι έχουν περισσότερο χρόνο και οι Αμερικανοί περισσότερα χρήματα […] Υπάρχουν, ωστόσο, τρία αρκετά αντικειμενικά κριτήρια: Πόσο καιρό ζουν οι άνθρωποι, πόσο ευτυχισμένοι είναι και αν έχουν αρκετά χρήματα για τα πράγματα που χρειάζονται. Μια κοινωνία πρέπει, επίσης, να είναι βιώσιμη, με βάση μετρήσεις όπως είναι εκείνες των εκπομπών άνθρακα, του συλλογικού χρέους και του επιπέδου καινοτομίας. Ποια πλευρά, λοιπόν, τα καταφέρνει καλύτερα (σ.σ. οι ΗΠΑ ή η Ευρώπη);»
Οι Αμερικανοί δουλεύουν περισσότερες ώρες από τους Ευρωπαίους, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2022 (1.811 ώρες ετησίως έναντι 1.500 στη βόρεια Ευρώπη) και έχουν εισοδήματα που είναι κατά μέσο όρο υψηλότερα από τα αντίστοιχα στις ευρωπαϊκές χώρες (της Ελβετίας, της Νορβηγίας, της Ιρλανδίας και του Λουξεμβούργου εξαιρουμένων). Συγκριτικά, ο μέσος εργάτης στις βιομηχανικές χώρες το 1870 εργαζόταν περισσότερες από 3.000 ώρες ετησίως.
Για πολλούς Αμερικανούς, οι μεγαλύτερες απολαβές αποτελούν πια πρωταρχικό στόχο. Πολλοί Ευρωπαίοι αντιθέτως, από τη στιγμή που θα έχουν από ένα επίπεδο διαβίωσης και πάνω και θα έχουν καλύψει τις ανάγκες τους, τείνουν να δίνουν προτεραιότητα στον ελεύθερο χρόνο και όχι στη μεγιστοποίηση του πλούτου.
Οι μέσες ώρες εργασίας ανά Ευρωπαίο μειώθηκαν ακόμη περισσότερο από την περίοδο της πανδημίας και έπειτα. «Οι άνδρες, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν μικρά παιδιά, και οι νέοι οδηγούν αυτήν την τάση», αναφέρει χαρακτηριστικά σε πρόσφατη έκθεσή του το ΔΝΤ. «Οι νέοι μπαμπάδες φαίνεται ότι θέλουν να περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους […] ενώ οι μιλένιαλ και οι ανήκοντες στη Γενιά Ζ θέλουν να εργάζονται λιγότερες ώρες», γράφει o Σάιμον Κούπερ στους FT. Οι εργασιομανείς τείνουν να είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Στους περισσότερους ανθρώπους, άλλωστε, δεν αρέσει ιδιαίτερα η δουλειά που κάνουν. Σύμφωνα με μετρήσεις της εταιρείας δημοσκοπήσεων Gallup, ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου οι εργαζόμενοι τείνουν να επιδεικνύουν μεγαλύτερο ενθουσιασμό για τη δουλειά τους από ό,τι στην Ευρώπη, το ποσοστό των εργαζομένων που είναι πραγματικά αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν δεν ξεπερνά το 30%. Στον αντίποδα, υπάρχει ένα 50% που απλώς εμφανίζεται στη δουλειά ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να εργαστεί και ένα 20% το οποίο νιώθει μίζερα με αυτό που κάνει.
Εν ολίγοις, πολλοί Αμερικανοί θα προτιμούσαν να εργάζονται λιγότερο. Ωστόσο, οι εργοδότες τους και το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που είναι υψηλότερο στις ΗΠΑ δεν τους το επιτρέπουν. Ετσι όπως διαμορφωμένο, το σύστημα στις ΗΠΑ επιφυλάσσει μεγάλα έπαθλα για όσους ανεβαίνουν την κορυφή και μεγάλες τιμωρίες για όσους έρχονται τελευταίοι.
Ωστόσο είναι λίγοι οι Αμερικανοί που καρπώνονται τα μεγάλα βραβεία. Αντιθέτως, μπορεί να έχουν μεγάλα σπίτια και αυτοκίνητα αλλά καταλήγουν να νιώθουν καταπονημένοι και δυστυχισμένοι. Στην πιο πρόσφατη World Happiness Report που μετρά τον βαθμό στον οποίο οι πολίτες μιας χώρας νιώθουν ευτυχισμένοι, οι Ηνωμένες Πολιτείες έλαβαν τη θέση νούμερο 23, ενώ στην κορυφή αυτής της κατάταξης βρέθηκαν οι σκανδιναβικές χώρες. Οι Ευρωπαίοι επικρατούν, ωστόσο, έναντι των Αμερικανών και σε ένα άλλο μέτωπο όπως είναι εκείνο της μακροζωίας...
Για πολλούς Αμερικανούς, οι μεγαλύτερες απολαβές αποτελούν πια πρωταρχικό στόχο. Πολλοί Ευρωπαίοι αντιθέτως, από τη στιγμή που θα έχουν από ένα επίπεδο διαβίωσης και πάνω και θα έχουν καλύψει τις ανάγκες τους, τείνουν να δίνουν προτεραιότητα στον ελεύθερο χρόνο και όχι στη μεγιστοποίηση του πλούτου.
Οι μέσες ώρες εργασίας ανά Ευρωπαίο μειώθηκαν ακόμη περισσότερο από την περίοδο της πανδημίας και έπειτα. «Οι άνδρες, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν μικρά παιδιά, και οι νέοι οδηγούν αυτήν την τάση», αναφέρει χαρακτηριστικά σε πρόσφατη έκθεσή του το ΔΝΤ. «Οι νέοι μπαμπάδες φαίνεται ότι θέλουν να περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους […] ενώ οι μιλένιαλ και οι ανήκοντες στη Γενιά Ζ θέλουν να εργάζονται λιγότερες ώρες», γράφει o Σάιμον Κούπερ στους FT. Οι εργασιομανείς τείνουν να είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Στους περισσότερους ανθρώπους, άλλωστε, δεν αρέσει ιδιαίτερα η δουλειά που κάνουν. Σύμφωνα με μετρήσεις της εταιρείας δημοσκοπήσεων Gallup, ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου οι εργαζόμενοι τείνουν να επιδεικνύουν μεγαλύτερο ενθουσιασμό για τη δουλειά τους από ό,τι στην Ευρώπη, το ποσοστό των εργαζομένων που είναι πραγματικά αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν δεν ξεπερνά το 30%. Στον αντίποδα, υπάρχει ένα 50% που απλώς εμφανίζεται στη δουλειά ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να εργαστεί και ένα 20% το οποίο νιώθει μίζερα με αυτό που κάνει.
Εν ολίγοις, πολλοί Αμερικανοί θα προτιμούσαν να εργάζονται λιγότερο. Ωστόσο, οι εργοδότες τους και το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που είναι υψηλότερο στις ΗΠΑ δεν τους το επιτρέπουν. Ετσι όπως διαμορφωμένο, το σύστημα στις ΗΠΑ επιφυλάσσει μεγάλα έπαθλα για όσους ανεβαίνουν την κορυφή και μεγάλες τιμωρίες για όσους έρχονται τελευταίοι.
Ωστόσο είναι λίγοι οι Αμερικανοί που καρπώνονται τα μεγάλα βραβεία. Αντιθέτως, μπορεί να έχουν μεγάλα σπίτια και αυτοκίνητα αλλά καταλήγουν να νιώθουν καταπονημένοι και δυστυχισμένοι. Στην πιο πρόσφατη World Happiness Report που μετρά τον βαθμό στον οποίο οι πολίτες μιας χώρας νιώθουν ευτυχισμένοι, οι Ηνωμένες Πολιτείες έλαβαν τη θέση νούμερο 23, ενώ στην κορυφή αυτής της κατάταξης βρέθηκαν οι σκανδιναβικές χώρες. Οι Ευρωπαίοι επικρατούν, ωστόσο, έναντι των Αμερικανών και σε ένα άλλο μέτωπο όπως είναι εκείνο της μακροζωίας...
Υπάρχει η άποψη ότι το ευρωπαϊκό «κοινωνικό μοντέλο» δεν είναι βιώσιμο, ότι οι ευρωπαϊκές οικονομίες κάποια στιγμή θα καταρρεύσουν και ότι οι Ευρωπαίοι θα αναγκαστούν να αρχίσουν να εργάζονται σαν Αμερικανοί. Με βάση τα οικονομικά στοιχεία ωστόσο, αυτό δεν ισχύει. (...)
Πηγές: Financial Times, kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου