Υπογραμμίζει πώς οι Ρωμαίοι αριστοκράτες έβλεπαν το εμπόριο με περιφρόνηση, παρά το γεγονός ότι επωφελούνταν από αυτό. Όμως η Ρώμη άκμασε ενσωματώνοντας αρχικά και αναπτύσσοντας στη συνέχεια το μεσογειακό εμπόριο, ιδιαίτερα το θαλάσσιο. Ωστόσο, μεταγενέστερες πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της φορολογίας και των οικονομικών περιορισμών, αποδυνάμωσαν την ικανότητα της Ρώμης να διατηρήσει την αυτοκρατορία της, συμβάλλοντας στον τελικό κατακερματισμό της.
Η σύγκριση υποδηλώνει ότι οι περιοριστικές εμπορικές πολιτικές μπορούν να έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες για την οικονομική σταθερότητα και την παγκόσμια επιρροή.
Ακολουθεί το τελευταίο μέρος του άρθρου:
(...) Η «πτώση»
Το εμπόριο μειώνεται απότομα τον τέταρτο αιώνα σε σχέση με τον τρίτο και καταρρέει σχεδόν στο μηδέν μέχρι τον πέμπτο αιώνα. Oι πολιτικές που εφάρμοσαν οι αυτοκράτορες Διοκλητιανός και αργότερα ο Κωνσταντίνος δεν ευνοούσαν την οικονομική ελευθερία ή την αναθέρμανση των αγορών.
Όταν οι αδέξιες προσπάθειες του Διοκλητιανού να σταθεροποιήσει το ρωμαϊκό νομισματικό σύστημα, δημιούργησαν ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, απάντησε με την παραδοσιακή λύση του πλαφόν στις τιμές. Το σχετικό διάταγμα απέτυχε να τις σταθεροποιήσει.
Αναθεώρησε επίσης το φορολογικό σύστημα, δημιουργώντας μια γραφειοκρατική, συγκεντρωτική και δυσκίνητη οικονομία, που στηριζόταν σε πενταετές απογραφικό έλεγχο, ο οποίος δεν γινόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αποτέλεσμα, οι φόροι να μην έχουν σχέση με την πραγματική οικονομική δραστηριότητα.
Σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσει αυτό την οικονομία ο Κωνσταντίνος, αντί να δημιουργήσει ένα πιο ευέλικτο φορολογικό σύστημα, δημιούργησε μια λιγότερο ευέλικτη οικονομία, απαγορεύοντας στου αγρότες ενοικιαστές γης να εγκαταλείψουν τα κτήματά τους, σε έναν πρόδρομο αυτού που θα γινόταν η ευρωπαϊκή δουλοπαροικία.
Το εμπόριο μειώνεται απότομα τον τέταρτο αιώνα σε σχέση με τον τρίτο και καταρρέει σχεδόν στο μηδέν μέχρι τον πέμπτο αιώνα. Oι πολιτικές που εφάρμοσαν οι αυτοκράτορες Διοκλητιανός και αργότερα ο Κωνσταντίνος δεν ευνοούσαν την οικονομική ελευθερία ή την αναθέρμανση των αγορών.
Όταν οι αδέξιες προσπάθειες του Διοκλητιανού να σταθεροποιήσει το ρωμαϊκό νομισματικό σύστημα, δημιούργησαν ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, απάντησε με την παραδοσιακή λύση του πλαφόν στις τιμές. Το σχετικό διάταγμα απέτυχε να τις σταθεροποιήσει.
Αναθεώρησε επίσης το φορολογικό σύστημα, δημιουργώντας μια γραφειοκρατική, συγκεντρωτική και δυσκίνητη οικονομία, που στηριζόταν σε πενταετές απογραφικό έλεγχο, ο οποίος δεν γινόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αποτέλεσμα, οι φόροι να μην έχουν σχέση με την πραγματική οικονομική δραστηριότητα.
Σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσει αυτό την οικονομία ο Κωνσταντίνος, αντί να δημιουργήσει ένα πιο ευέλικτο φορολογικό σύστημα, δημιούργησε μια λιγότερο ευέλικτη οικονομία, απαγορεύοντας στου αγρότες ενοικιαστές γης να εγκαταλείψουν τα κτήματά τους, σε έναν πρόδρομο αυτού που θα γινόταν η ευρωπαϊκή δουλοπαροικία.
Εκτεθειμένη στις αποφάσεις των αυτοκρατόρων
Το αποτέλεσμα ήταν η ρωμαϊκή οικονομία να γίνει λιγότερο παραγωγική, περισσότερο εκτεθειμένη στις αποφάσεις και τις ιδιοτροπίες των αυτοκρατόρων και, ως εκ τούτου, με λιγότερους πόρους για να υπερασπιστούν οι Ρωμαίοι την αυτοκρατορία τους.
Ήταν μια κακή εποχή για τη Ρώμη, καθώς οι εντεινόμενες απειλές ασφαλείας τόσο στα σύνορα Ρήνου-Δούναβη όσο και με την αυτοκρατορία των Σασσανιδών στην Ανατολή απαιτούσαν μεγαλύτερες δαπάνες για τους στρατούς της Ρώμης.
Η επακόλουθη βαριά φορολογία στο εμπόριο πιθανότατα καταπίεσε περαιτέρω τη ρωμαϊκή οικονομία, ένα από τα πολλά στοιχεία της καθοδικής πορείας που οδήγησε τελικά στον κατακερματισμό και τη διάλυση της αυτοκρατορίας στη Δύση τον πέμπτο αιώνα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο:
Αρχαία Ρώμη: Πώς ανατίναξε την εμπορική της αυτοκρατορία - Ιστορία παράλληλη, με τις πρακτικές Τραμπ
Αρχαία Ρώμη: Πώς ανατίναξε την εμπορική της αυτοκρατορία - Ιστορία παράλληλη, με τις πρακτικές Τραμπ
Πώς γεννιούνται και πώς πεθαίνουν οι Χρυσές Εποχές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου