.jpg)
Η ίδια δηλώνει εξιλαστήριο θύμα και ζητά έρευνα για το πώς ζούσαν οι σύζυγοι και άλλων πολιτικών, ακόμα και πρωθυπουργών, πριν περάσει -όπως λέει- «λαϊκό δικαστήριο».
Για πρώτη φορά, παραδέχεται πως έκανε δαπάνες με τα χρήματα του συζύγου της. Αλλά διερωτάται αν «αυτό είναι ποινικό αδίκημα» και αποκαλύπτει πως έχει προσφύγει στην Εισαγγελία Ανηλίκων για παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού της.
Ακολουθεί η συνέντευξή της, στην Ιωάννα Mάνδρου, που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 15.7.2012:
– Και εσείς και ο σύζυγός σας λέτε ότι η προφυλάκισή σας είναι άδικη. Αλλά, ξέρετε ότι το κατηγορητήριο και για σας είναι βαρύ. Δεν γνωρίζατε την προέλευση των χρημάτων, τις μίζες, για τις οποίες κατηγορείται ο σύζυγός σας;
– Κοιτάξτε, τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου, έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας ελεύθερα και έχουμε το τεκμήριο της αθωότητας. Αυτό το δικαίωμά μας δεν μπορεί να ασκείται υπό πίεση, αν θέλουμε να πιστεύουμε πως ζούμε σε μια κοινωνία ισονομίας.
– Από το αρχείο του Ακη Τσοχατζόπουλου που κατασχέθηκε, προκύπτουν πολυτελείς δαπάνες από εσάς, που προκαλούν. Πώς μπορείτε να δικαιολογήσετε αυτά τα χρήματα από τις αποδοχές σας;
– Η ερώτησή σας είναι εκ του πονηρού και τουλάχιστον εμένα δεν με αγγίζει, αφού κατηγορούμαι με ένα ασαφές κατηγορητήριο. Ο κόσμος γνωρίζει τις αγορές μου από επιλεκτικές διαρροές, αλλά δεν γνωρίζει την εμπλοκή μου, γνωρίζει ότι ξόδευα χρήματα για κουρτίνες, για έπιπλα, για παιδικά ρούχα και άλλα, δηλαδή, ότι διήγα άνετο και πολυτελή βίο. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι αποδέχομαι εν μέρει ότι κατά τη διάρκεια του γάμου μου ζούσα «άνετα», καλυπτόμενη από τα εισοδήματα και τις παροχές του συζύγου μου. Αυτό όμως είναι ποινικό αδίκημα;
Για ψάξτε πόσες γυναίκες υπουργών, βουλευτών, πρωθυπουργών, δημοσίων λειτουργών, την τελευταία εικοσαετία ζούσαν πολυτελώς. Ψάξτε πρώτα και μετά περάστε με από λαϊκό δικαστήριο, σαν εκπρόσωπο της νεοελληνικής παρακμής!
– Πρόσφατα, δηλώσατε ότι ξοδεύατε όσα μια μέση Ελληνίδα. Πιστεύετε ότι η μέση Ελληνίδα έχει λογαριασμό στη UBS, ή σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, όπως εσείς;
– Δεν έχω λογαριασμούς στο εξωτερικό, κάνετε λάθος. Και στο εσωτερικό οι λογαριασμοί μου έχουν πενιχρά ποσά. Οσο για τον λογαριασμό στην UBS, ήταν λογαριασμός που αφορούσε ασφαλιστικές καταβολές. Η ύπαρξή του δεν είναι ενοχοποιητικό στοιχείο. Για μένα η κίνησή του έχει σημασία. Μιλήστε μου λοιπόν για την κίνηση…
– Στον ανακριτή έχετε πει πως δεν είχατε ιδέα για τις offshore εταιρείες που εντοπίστηκαν να ανήκουν σε στενούς συνεργάτες του συζύγου σας. Πώς είναι δυνατόν, όταν μια από αυτές εκπροσωπούσε κατά καιρούς ο αδελφός σας;
– Βέβαια και αρνήθηκα οποιαδήποτε εμπλοκή μου με τις εταιρείες αυτές. Για μένα αυτό το πεδίο είναι παντελώς άγνωστο, ουδεμία ένδειξη υπάρχει για γνώση μου ή για συμμετοχή μου σε αυτές τις οffshore. Tο μόνο που είχε συμβεί, κατά τη διάρκεια της πολύ άσχημης εγκυμοσύνης μου, ήταν ότι είχε εξουσιοδοτηθεί ο αδελφός μου από τον άνδρα μου για ορισμένες επισκευές στο σπίτι της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Αυτό είναι το δήθεν ενοχοποιητικό στοιχείο!
Οσο για τους συνεργάτες του συζύγου μου, τίποτα δεν με συνδέει μαζί τους. Τώρα πώς βρέθηκα μαζί τους να αποτελώ εγκληματική οργάνωση, αυτό αποτελεί πραγματικά μύθευμα.
– Οταν αγοράσατε το σπίτι της Αρεοπαγίτου στο όνομά σας, μια ακριβή αγορά, δεν γνωρίζατε σε ποιον ανήκε πριν; Δεν ξέρατε για τις offshore που είχαν την ιδιοκτησία του; Και κάτι ακόμα. Πήρατε, λέτε, δάνειο για την αγορά του. Μεγάλο ποσό, πώς το αποφασίσατε, όταν ο σύζυγός σας ήταν ήδη βετεράνος της πολιτικής και τα δικά σας εισοδήματα μιας υπαλλήλου;
– Για τις εταιρείες σάς απάντησα. Οσο για το σπίτι, αγοράστηκε με δάνειο νομιμότατα. Μπήκε υποθήκη. Τώρα, εσείς με ρωτάτε αν τα δικά μου εισοδήματα ήταν αρκετά για την αποπληρωμή του δανείου στο μέλλον. Ως σύζυγος όμως είχα το δικαίωμα να προσδοκώ στη βοήθεια του ανδρός μου. Ποια άλλη γυναίκα παντρεμένη δεν θα σκεφτόταν έτσι; Για το ύψος του δανείου που λέτε, ας ερωτηθούν οι υπεύθυνοι της τράπεζας. Ποιος είχε το δικαίωμα να πάρει δάνειο και δεν θα το έκανε χωρίς να μπορεί να προβλέψει τις μελλοντικές θύελλες;
– Από τη φυλακή, ο σύζυγός σας ανέλαβε την ευθύνη και για την αγορά του σπιτιού στη Διον. Αρεοπαγίτου. Εσείς πιστεύετε ότι δεν φταίτε σε τίποτα;
– Ο σύζυγός μου, καίτοι εν ομηρία ευρισκόμενος στη φυλακή, ανέλαβε σαν άνδρας την ευθύνη του. Αυτό τον τιμά. Οσο για τη δική μου ευθύνη, ξέρετε όταν αρχίζει η ποινική διασπορά των υποθέσεων, πλήττονται και τα γυναικόπαιδα. Αυτό γίνεται και εν καιρώ πολέμου. Και στην Ελλάδα άλλωστε βιώνουμε οικονομικό πόλεμο. Αλλά συγχωρούνται όμως τόσο βαριές παράπλευρες απώλειες εν ονόματι της τηλεοπτικής δημοκρατίας;
– Οταν άρχισαν οι έρευνες για τα περιουσιακά του συζύγου σας, πιστεύατε πως η υπόθεση θα είχε αυτή την εξέλιξη, ότι θα υπήρχαν συλλήψεις και προφυλακίσεις;
– Δεν μπορούσα να προβλέψω την επερχόμενη θύελλα, ούτε τη δαιμονοποίησή μου. Ενιωθα ασφαλής μέσα στην οικογένειά μου και με απασχολούσε η ανατροφή του παιδιού μου. Δεν φοβόμουν τίποτα, γιατί δεν άσκησα ποτέ δημόσιο λειτούργημα, δεν υπέγραφα υπουργικές αποφάσεις, δεν ήμουν, εγώ, μέλος του ΚΥΣΕΑ. Δεν ήμουν πολιτικό πρόσωπο. Να σας μιλήσω απλοϊκά. Ημουν μια μέση Ελληνίδα που παντρεύτηκε έναν υπουργό. Τι μου ζητάτε, να αναλάβω επειδή ήμουν σύζυγος υπουργού, ποινικές και πολιτικές ευθύνες; Δεν νιώθω πολιτικό πρόσωπο, νιώθω μόνο μάνα, εκατό τοις εκατό.
– Πιστεύετε, κυρία Σταμάτη, ότι σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν κι άλλοι υπεύθυνοι και απλά έχει ενοχοποιηθεί μόνον ο σύζυγός σας; Γιατί μίζες δόθηκαν και κάποιοι τις πήραν…
– Αυτό που μπορώ να πω είναι πως εγώ νιώθω εξιλαστήριο θύμα. Γνωρίζω ότι το θηρίο της τηλεοπτικής κοινής γνώμης με θεωρεί το απόλυτο κακό. Ισως, όμως, κάθε εποχή να χρειάζεται και τα εκπεσόντα είδωλα και τους δικούς της θεούς και δαίμονες.
– Είστε τρεις μήνες στη φυλακή. Τα όποια αιτήματά σας έχουν ήδη απορριφθεί. Τι καινούργιο μπορείτε να επικαλεστείτε για να ζητήσετε εκ νέου αποφυλάκιση;
-- Έχουν πράγματι απορριφθεί με μία γενικόλογη επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος! Βέβαια, δεν απαντήθηκε ευθέως το αίτημά μου, αφού ούτε ύποπτη φυγής είμαι, ούτε επικίνδυνη, ούτε μπορώ να δυσχεράνω το έργο της ανάκρισης. Αυτά, που για άλλους κατηγορουμένους για σοβαρά οικονομικά εγκλήματα, θεωρήθηκαν ισχυροί λόγοι για την αποφυλάκισή τους, για μένα δεν μέτρησαν. Αλίμονο, αν εγώ ενσαρκώνω την έννοια της επικίνδυνης για το δημόσιο συμφέρον. Δεν μπορώ να προσθέσω, λοιπόν, τίποτα νέο παρά μόνον την ατυχή εμπλοκή μου στην υπόθεση και την αθωότητά μου.
– Ζητήσατε την αποφυλάκισή σας επικαλούμενη και το ανήλικο παιδί σας. Πράγματι, η ύπαρξη ενός ανήλικου παιδιού είναι ένα σοβαρό θέμα, αλλά δεν είστε, κυρία Σταμάτη, η μόνη που έχει ανήλικο και βρίσκεται στη φυλακή.
— Το θέμα του ανήλικου παιδιού μου έχει θεωρηθεί από μερίδα των μίντια σαν τέχνασμα και έχει αντιμετωπιστεί λαϊκίστικα. Σκεφθείτε, όμως, αν είστε μητέρα, πώς βιώνει ένα παιδάκι την έλλειψη των γονιών του, πώς βιώνει την εγκατάλειψή του. Σκεφθείτε, πόσο έχουν παραβιαστεί τα δικαιώματά του σε αυτή την ηλικία. Γι’ αυτό, έχω στραφεί με αναφορά μου στην Εισαγγελία Ανηλίκων. Τώρα, γι’ αυτό που μου λέτε, ότι κι άλλες έγκλειστες έχουν παιδιά, πιστεύω πως σε πολλές περιπτώσεις η δικαιοσύνη είναι αυστηρή σε τέτοια θέματα, κυρίως σε γυναίκες Ρομά ή άλλες που έχουν βρεθεί στο κοινωνικό περιθώριο, γιατί αυτές είναι η πλειοψηφία των μητέρων που είναι στη φυλακή με τα παιδιά τους.
– Τον καιρό που είσθε έγκλειστη, κάνατε κάποιες σκέψεις, θεωρείτε ότι έχετε κάνει λάθη; Υπάρχουν κάποιοι που σας συμπαραστέκονται εκτός από τον σύζυγό σας;
— Δεν δέχομαι επισκεπτήρια, δεν προαυλίζομαι, παλεύω εντελώς μόνη και έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στον Θεό. Η δοκιμασία μου αυτή, η κόλαση που βιώνω, με έχει οδηγήσει σε μονοπάτια αυτοσυνειδησίας, σκέφτομαι πολλά.
– Το παιδί σας το έχετε δει στη φυλακή; Επικοινωνείτε μαζί του;
— Δεν με έχει επισκεφθεί το παιδί μου στη φυλακή, δεν θέλω αυτό το επισκεπτήριο της ντροπής, γιατί ξέρω ότι η εικόνα αυτή θα το συντρίψει για πάντα και θα το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Αντιμετωπίζω μόνη την καταθλιπτική επιδρομή της μοίρας μου. Το παιδί μου, άλλωστε, είναι ανήμπορο να αντιδράσει στη σκληρή πραγματικότητα στοχοποιημένο και εγώ είμαι ηθικά και ψυχικά συντετριμμένη. Το συναντώ κάθε βράδυ στα όνειρά μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου