18 Σεπτεμβρίου 2017

Στη Χίο τον Σεπτέμβρη

Βρεθήκαμε στην Χίο για λίγες μόνο μέρες, τις πρώτες του Σεπτέμβρη, για ένα ευχάριστο γεγονός, αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε από το να επισκεφθούμε, όσο ο χρόνος μας επέτρεπε, κάποια από τα αξιοθέατα της πόλης και του νησιού.

Καθήσαμε στην κεντρική πλατεία της πόλης και στην προκυμαία, περπτήσαμε στην Απλωταριά, στο κάστρο, στον Κάμπο, αλλά και στα Μεστά και τα μαστιχοχώρια, επισκεφθήκαμε κάποια μουσεία αλλά και ορισμένες παραλίες και πήραμε, εκτός από τα παραδοσιακά προϊόντα της Χίου, και πολλές ...φωτογραφίες!

Εξάλλου, η σύγχρονη πόλη της Χίου (η Χώρα, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι), που αποτελεί το διοικητικό, πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο του νησιου, έχει αρκετά εδιαφέροντα για τον επισκέπτη.

Λίγα λόγια για τα μέρη που επισκεφθήκαμε και περισσότερες φωτογραφίες στη συνέχεια: 


Στην πόλη της Χίου

Η Χίος είναι κτισμένη πάνω στη θέση της αρχαίας πόλης, από την οποία διασώζονται λίγα ευρήματα, στο μέσο περίπου της ανατολικής πλευράς του νησιού, το οποίο ελάχιστα απέχει (μόλις 3,5 ναυτικά μίλια) από τα παράλια της Μικρά Ασίας στο ύψος του Τσεσμέ.

Γύρω από τη λεωφόρο που εκτείνεται κατά μήκος του λιμανιού, την Προκυμαία, βρίσκονται τα περισσότερα ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες, καταστήματα δώρων, ταξιδιωτικά γραφεία κλπ. Από εκεί, ανατολικά στο βάθος, όχι σε μακρινή απόσταση, διακρίνεται η Τουρκία. Είναι και ένας από τους λόγους που οι τούρκοι τουρίστες κάνουν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους στο νησί.

Η κεντρική πλατεία της Χίου

Στο κέντρο της πόλης της Χίου και σε μικρή απόσταση από το λιμάνι βρίσκεται η πλατεία Βουνακίου, με τα τα διοικητικά κτίρια και τις τράπεζες, αλλά και τον δροσερό Δημοτικό Κήπο.

Δίπλα στην κεντρική πλατεία, σε ένα παλιό οθωμανικό τέμενος, το Μετζιτιέ Τζαμί, που κτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, στεγάζεται από το 1980 το Βυζαντινό Μουσείο Χίου. Το τζαμί, ως μνημείο, και η έκθεση του Βυζαντινού μουσείου συνυπάρχουν αρμονικά και αλληλοσυμπληρώνονται.

Το Βυζαντινό Μουσείο

Από το λιμάνι και από την οδό Μιχάλων φτάσαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου που λειτουργεί με τη σημερινή του μορφή από το 1999. Η μόνιμη έκθεσή του με τίτλο «Χίος τ'ενάλος, πόλις Οινοπίωνος» περιλαμβάνει δείγματα της καθημερινής ζωής και της τέχνης των κατοίκων του νησιού από τη Νεολιθική Περίοδο ως και τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια. Πρόκειται για συλλογή αντικειμένων, που βρέθηκαν σε συστηματικές κυρίως ανασκαφές στον Εμπορειό, τα Φανά, τα Δότια, το Άγιο Γάλα και σε άλλα σημεία της Χίου.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου 

Από την κεντρική πλατεία και από τη νοτιοανατολική της γωνία, ξεκινά ο πιο σημαντικός εμπορικός δρόμος της Χίου, η Απλωταριά (κάτι σαν την οδό Ερμού της Αθήνας) με τα πάσης φύσεως μαγαζιά, αλλά και όμορφα νεοκλασικά κτίρια.

Ο πεζόδρομος της Απλωταριάς

Νεοκλασικό κτίριο στην Απλωταριά 

Στο Κάστρο της Χίου

Επίσης από την κεντρική πλατεία της Χίου και από τη βόρειοανατολική της γωνία οδηγούμαστε στην κεντρική πύλη του κάστρου. Εδώ, στο κάστρο (γνωστό και ως Φρούριο), διαθέσαμε αρκετή ώρα για να το περπατήσουμε από την μια άκρη ως την άλλη. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού, αναπόσπαστο μέρος της πόλης όχι μόνο πολεοδομικά αλλά και ιστορικά.

Κεντρική πύλη του κάστρου

Μπαίνοντας στο κάστρο 

Το εντυπωσιακό είναι ότι το Κάστρο, έκτασης 180 στρεμμάτων, περιλαμβάνει κατοικημένη περιοχή, ένα τμήμα της πόλης, που περικλείεται από πέτρινα τείχη.

Στο εσωτερικό του Κάστρου, εκτός από μνημεία διαφορετικών εποχών, σώζεται ένας ζωντανος οικισμός με αδιάσπαστη συνέχεια μέσα στους αιώνες, που σήμερα αριθμεί 650 περίπου κατοίκους.

Ναός Αγίου Γεωργίου Φρουρίου 

Παλιό σπίτι στον οικισμό εντός του Κάστρου 

Στην Πλατεία Φρουρίου. Μια στάση για καφέ 

Το κάστρο κτισμένο αρχικά από τους Βυζαντινούς ως οχυρό, επεκτάθηκε σημαντικά από τους Γενουάτες. Και ενώ πάντοτε αποτελούσε το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της παλιάς Χίου, την ενδοξότερη εποχή του, με την οποία και ταυτίζεται περισσότερο, την γνώρισε επί Γενουατοκρατίας (1346 -1566 μ.Χ.). Τότε και για δύο ολόκληρους αιώνες το νησί παρουσίασε ανάπτυξη και πρόοδο. Οι Γενουάτες, αν και καταπίεζαν τους ντόπιους, οργάνωσαν το εμπόριο μαστίχας και έφεραν στη Χίο την καλλιέργεια των εσπεριδοειδών, ενώ κατάφεραν να κρατήσουν τους Τούρκους μακριά από τη Χίο μέχρι το 1566.

Τα τείχη του κάστρου χωρίζονται σε χερσαία και επιθαλάσσια, σχηματίζοντας ένα ακανόνιστο πεντάγωνο όπου ισχυροί προμαχώνες δεσπόζουν κατά μήκος των τειχών, οκτώ από τους εννέα συνολικά σώζονται, άλλοι σε πολύ καλή κατάσταση και άλλοι όχι. Tα χερσαία τείχη περιέβαλλε τάφρος, δημιουργώντας ένα τεχνητό νησί, συμβάλλοντας έτσι στην καλύτερη άμυνα του Κάστρου. Σήμερα η τάφρος έχει αποστραγγισθεί και επιχωματωθεί. Το Κάστρο είχε τρεις εισόδους, την κύρια είσοδο-πύλη, την ονομαζόμενη «Πόρτα Μαγγιόρε» (Porta Maggiore), τη Δυτική Πύλη («Επάνω Πορτέλλο») και τη Θαλασσινή Πύλη (Porta di Marina), η οποία σήμερα δεν σώζεται.

Στο κάστρο 

Στο κάστρο 

Επί τουρκοκρατίας (1566 - 1912 μ.Χ.) η καταπίεση του λαού συνεχίστηκε, αλλά οι νησιώτες, χάρη στην παραγωγή μαστίχας, κράτησαν τα προνόμιά τους και η οικονομική ανάπτυξη είχε συνέχεια. Επίσης οι Τούρκοι πρόσθεσαν στο κάστρο και άλλα κτίσματα.

Οθωμανικά Λουτρά στο κάστρο 

Το Μάρτιο του 1822 η Χίος επαναστάτησε. Ο ξεσηκωμός εξαγρίωσε το Σουλτάνο, που είχε παραχωρήσει αρκετά προνόμια στο νησί. Έτσι ο οθωμανικός στόλος έπλευσε στη Χίο και κατέστειλε την επανάσταση. Για 40 μέρες, οι Τούρκοι έσφαζαν, έκαιγαν και κατέστρεφαν τους πάνες και τα πάντα προσπαθώντας να παραδειγματίσουν και τους υπόλοιπους Έλληνες. Το γεγονός έγινε παγκόσμια γνωστό ως η σφαγή της Χίου, ενώ αποτυπώθηκε στον διάσημο πίνακα «Η Σφαγή της Χίου» του γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά.

Αντίγραφο του πίνακα «Η Σφαγή της Χίου» του Ντελακρουά στο Βυζαντινό Μουσείο 

Τελικά, η Χίος ελευθερώθηκε το 1912 και έγινε κομμάτι της ανεξάρτητης Ελλάδας, ακολουθώντας τη μοίρα της. Αλλά αρκετά για την ιστορία.

Στις παραλίες της Χίου.

Πέρα από την πολύ γνωστή παραλία τα Μαύρα Βόλια της Χίου πλήθος άλλες παραλίες στο νησί μπορούν να ικανοποιήσουν τις όποιες απαιτήσεις του επισκέπτη για κολύμπι και όχι μόνο.

Έτσι και εμείς πήγαμε στον Εμπορειό, όπου φάγαμε και το ψάρι μας σε μια από τις καλές (και με λογικές τιμές) ψαροταβέρνες που διαθέτει.

Εμπορειός

Κολυμπήσαμε στον Καρφά, μια καλά οργανωμένη παραλία με γαλάζια σημαία, καθαρά αλλά σχετικά ρηχά νερά και ψιλή άμμο.

Παραλία στον Καρφά 

Στον Κάμπο της Χίου:
Νότια της πόλης της Χίου απλώνεται ο Κάμπος. Ψηλοί πετρόκτιστοι τοίχοι περιβάλουν τα κατάφυτα με λενονιές, πορτοκαλιές και μανταρινιές περιβόλια και κρύβουν από το βλέμμα του επισκέπτη πολλά από τα υπέροχα αρχοντικά σπίτια που έχτισαν από τον 14ο αιώνα παλιές αριστοκρατικές οικογένειες της Χίου, Γενουάτικες και ντόπιες. Ανάμεσα στα περιβόλια με τα αρχοντικά, σκιεροί στενοί δρόμοι που θέλουν χρόνο για να περπατήσει κανείς.

Στον Κάμπο: Ιερός Ναός Παναγιάς Συριώτισσας

Πολλά από τα αρχοντικά σπίτια έχουν σήμερα ανακαινισθεί και μετατραπει σε όμορφους παραδοσιακούς ξενώνες. Ξεχωρίζει, από όσα μπορέσαμε να δούμε, το Αργέντικο.

Πάντως, σε έναν από αυτούς τους παραδοσιακούς ξενώνες στον Κάμπο, μείναμε και εμείς για λίγα βράδυα.

Στον Κάμπο: Ο ξενώνας που μείναμε με τη χαρακτηριστική αψιδωτή αυλόπορτα

Τελικά, ωραία ήταν στη Χίο!
afirimeno.com

Πηγές: Κείμενα 
Takis Ant, με στοιχεία, ιστορικά κυρίως, από el.wikipedia.org

Φωτογραφίες: Takis Ant

Σχετική ανάρτηση:
Στα Μεστά και τα μαστιχοχώρια της Χίου

1 σχόλιο: