«Οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, που πρόκειται να διεξαχθούν στις 23 Ιουνίου, είναι αναμφισβήτητα η πιο σημαντική -αν και σε καμία περίπτωση η πιο δίκαιη- ψηφοφορία στον κόσμο φέτος. Θα καθορίσει εάν αυτό το έθνος των 85 εκατομμυρίων πολιτών, στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, θα συνεχίσει να κινείται προς το δρόμο μιας αυταρχικής, επεκτατικής δύναμης ή αν θα επιλέξει έναν πιο φιλελεύθερο, πλουραλιστικό δρόμο».
Ο συντάκτης του άρθρου υπενθυμίζει ότι «ο Ερντογάν ετοιμάζεται -παρά την αντίθεση ΗΠΑ και Ρωσίας- να ξεκινήσει νέα επιχείρηση στη βόρεια Συρία κατά των κουρδικών πολιτοφυλακών -συμμάχων της Δύσης στον πόλεμο κατά του ISIS, που η Άγκυρα θεωρεί παρακλάδι του PKK- και να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στην άλλη πλευρά των νότιων συνόρων της Τουρκίας».
Επισημαίνει ότι «ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί επίσης να χτυπήσει τη σύμμαχό του στο ΝΑΤΟ, Ελλάδα, εν μέσω κατασκευασμένων κατηγοριών σχετικά με τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου αλλά και την υποτιθέμενη "στρατιωτικοποίηση" των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, καθώς και την Κύπρο, αν και το διεθνές οικονομικό και πολιτικό κόστος οποιασδήποτε τέτοιας ενέργειας την καθιστά εξαιρετικά απίθανη».
Το άρθρο στο Politico τονίζει ακόμη πώς ο Ερντογάν χρησιμοποίησε το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα του, «που δεν φημίζεται για την ανεξαρτησία του» για να βγάλει από το παιχνίδι τους ισχυρότερους πιθανούς αντιπάλους του, όπως τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, μια δημοφιλής προσωπικότητα που θα μπορούσε να είναι ο κοινός υποψήφιος για την προεδρία της αντιπολίτευσης, ο οποίος μόλις καταδικάστηκε σε περισσότερο από δύο χρόνια φυλάκιση.
«Στα 20 χρόνια, ο Ερντογάν έχει ξεφύγει από την πολιτική "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες" σε μια ανοιχτή ή λανθάνουσα σύγκρουση με τη Συρία, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και την Αρμενία. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, άρχισε μια προσέγγιση με αρκετούς από αυτούς τους αντιπάλους του, επειδή χρειάζεται απεγνωσμένα αραβικά και δυτικά κεφάλαια για την στήριξη της οικονομίας που πλήττεται από την απερίσκεπτη πολιτική του να διατηρεί χαμηλά επιτόκια» σημειώνει το Politico.
Καταλήγοντας το άρθρο αναφέρει ότι η Δύση αναμφίβολα θα ανακουφιζόταν βλέποντας τον Ερντογάν να χάνει τις εκλογές, αλλά οι κυβερνήσεις της «διατηρούν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τον ισχυρό άνδρα στον Βόσπορο και προσφέρουν απογοητευτικά ελάχιστη δημόσια στήριξη στην αντιπολίτευση, παρόλο που προσεύχονται σιωπηλά για μια πιο μετριοπαθή, φιλοδυτική Τουρκία τον Ιούνιο».
Πηγή: politico.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου