«Ελπίζω σε μια αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και θέλω αυτοδυναμη τη ΝΔ», είπε ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Διονύσης Σαββόπουλος κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής συνέντευξής του στον ΣΚΑΪ 100.3. Ξεκαθάρισε όμως ότι σέβεται «όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου», αλλά επεσήμανε ότι παρατηρεί «ότι κάποια από αυτά τα κόμματα της υποτιθέμενης προοδευτικής συνεργασίας διατηρούν ένα παλαιό είδος φοιτητικής ξεγνοιασιάς και μιας υπερβολικής και αδικαιολόγητης αυτοπεποίθησης που μπορεί να αποβεί επικίνδυνη».
Βρισκόμαστε σε μια εποχή που «μας χρειάζεται μια ωριμότητα» και μια ικανότητα «διαχείρισης» είπε και τόνισε ότι για αυτό «δεν γνωρίζει κάποιον καλύτερο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη». «Ο κόσμος έχει περάσει κρίση, επιδημίες, μετακινήσεις πληθυσμών, ελληνοτουρκικά, πόλεμο στην Ουκρανία», συμπλήρωσε υπογραμμίζοντας ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες «φεύγουν ορισμένες ψευδαισθήσεις και σε αναγκάζουν να σκεφτείς περισσότερο τι είναι το βασικό, το κανονικό, το πιο επείγον».
Και έγινε χαμός στα κοινωνικά δίκτυα από τους «δικαστές» του καναπέ. Οι "αριστεροί" βγήκαν να κατακεραυνώσουν τον «Νιόνιο» που ξεπουλήθηκε στον «Μητσοτακισμό» και ζητά αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Στη συνέχεια ήρθαν επώνυμες παρεμβάσεις εναντίον του, κυρίως από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτές του Παύλου Πολάκη και της Ελενας Ακρίτα.
Χαρακτηριστική είναι η αναρτηση του Πολάκη στο facebook:
Άντε χάσου θεραπαινίδα του Μητσοτακεικου!!!ΤΟΛΜΑΣ και μιλάς ακόμα στο όνομα των τραγουδιών που κάποτε είπες…Είσαι λίγος ,διεφθαρμένος ,επαρχιώτης, εγωπαθής και χαλασμένος !Ο Ραφαηλιδης είχε σε όλα δίκιο!
Αλλά και της Ελενας Ακρίτα. Στην αρχή, η υποψήφια με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι "θα ήθελε να επιστρέψει στον Σαββόπουλο έναν δίσκο που της είχε χαρίσει όταν ήταν μικρή και τον γνώρισε από τη μητέρα της", τη σεβάσμια αγωνίστρια, πρώην βουλεύτρια του ΠΑΣΟΚ Σύλβα Ακρίτα. Το ίδιο βράδυ επανήλθε πιο επιθετικά.
Πήρε βέβαια την κατάλληλη απάντηση από τον Απόστολο Δοξιάδη σε αναρτησή του στο facebook:
Η σχέση του μεγέθους του πνευματικού έργου του Διονύση Σαββόπουλου με της Έλενας Ακρίτα είναι η σχέση του αλόγου με την κατσαρίδα. Η σχέση της προσφοράς τους στον πολιτισμό μας, και στην αυτοσυνειδησία μας επίσης. Παρόμοια λοιπόν είναι και η σχέση της σημασίας των δημόσιων σχολίων τους.Φυσικά στον κόσμο υπάρχουν πολύ περισσότερες κατσαρίδες από άλογα. Ε, μια ακόμα βρε παιδιά εκδηλώθηκε και τσιρίζει και λέει ανιστόρητες και γελοίες χυδαιότητες. (...)
Και ήταν πολλοί ακόμη, επωνυνοι και ανώνυμοι που υποστηρίξουν τον εθνικό μας τροβαδούρο.
"Εθνικός διχασμός" λοιπόν στο διαδίκτυο για τις πολιτικές πεποιθήσεις του Διονύση Σαββόπουλου, λες και ο ελληνικός λαός δεν έχει να ασχοληθεί με πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Και γιατί να τολμήσει τώρα, παραμονές εκλογών, να τις εκφράσει, είπαν κάποιοι, λες και ζούμε σε δικτατορικό καθεστώς.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, με τη σημαντική προσφορά του στον πολιτισμό, είναι αυτός που είναι. Η μουσική του και τα τραγούδια του σε άλλους αρέσουν και σε άλλους όχι, ας τον κρίνουμε λοιπόν για αυτά, όχι για τα πολιτικές του πεποιθήσεις, σεβόμενοι και το δικσαιωμά του να τις εκφράζει.
Αλλά ας πάμε και σε κάπως μεγαλύτερα μεγέθη. Ο τεράστιος Μάνος Χατζηδάκις ήταν δεξιός, ενώ ο κορυφαίος Μίκης Θεοδωράκης αριστερός χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να γίνει κάποια εποχή υπουργός της ΝΔ και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Υπήρξαν περιπτώσεις κατά καιρούς που και οι δυό τους βίωσαν από πρώτο χέρι τον κομματικό φανατισμό. Όμως, οι γίγαντες αυτοί του πολιτισμού κρίθηκαν και κρίνονται με βάση το έργο τους και την προσφορά τους στον πολιτισμό, σε καμιά περίπτωση με βάση τα πολιτικές τους πεποιθήσεις. Έχουν γίνει αποδεκτοί από όλους του Έλληνες (και όχι μόνο) με έξαίρεση ίσως όσους έχουν τυφλωθεί εντελώς από τον κομματικό φανατισμό.
Έτσι λοιπόν και τον Διονύση Σαββόπουλο, όπως όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού, ας τους κρίνουμε για το έργο τους, όχι για την απόφασή τους να στηρίξουν το ένα ή το άλλο κόμμα. Αυτό είναι προσωπική τους υπόθεση. Φτάνει βέβαια να μην κάνουν κομματική προπαγάνδα ενός κόμματος που τους ταΐζει και φυσικά ο Διονύσης Σαββόπουλος με κάτι τέτοιο καμιά σχέση δεν έχει.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, με τη σημαντική προσφορά του στον πολιτισμό, είναι αυτός που είναι. Η μουσική του και τα τραγούδια του σε άλλους αρέσουν και σε άλλους όχι, ας τον κρίνουμε λοιπόν για αυτά, όχι για τα πολιτικές του πεποιθήσεις, σεβόμενοι και το δικσαιωμά του να τις εκφράζει.
Αλλά ας πάμε και σε κάπως μεγαλύτερα μεγέθη. Ο τεράστιος Μάνος Χατζηδάκις ήταν δεξιός, ενώ ο κορυφαίος Μίκης Θεοδωράκης αριστερός χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να γίνει κάποια εποχή υπουργός της ΝΔ και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Υπήρξαν περιπτώσεις κατά καιρούς που και οι δυό τους βίωσαν από πρώτο χέρι τον κομματικό φανατισμό. Όμως, οι γίγαντες αυτοί του πολιτισμού κρίθηκαν και κρίνονται με βάση το έργο τους και την προσφορά τους στον πολιτισμό, σε καμιά περίπτωση με βάση τα πολιτικές τους πεποιθήσεις. Έχουν γίνει αποδεκτοί από όλους του Έλληνες (και όχι μόνο) με έξαίρεση ίσως όσους έχουν τυφλωθεί εντελώς από τον κομματικό φανατισμό.
Έτσι λοιπόν και τον Διονύση Σαββόπουλο, όπως όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού, ας τους κρίνουμε για το έργο τους, όχι για την απόφασή τους να στηρίξουν το ένα ή το άλλο κόμμα. Αυτό είναι προσωπική τους υπόθεση. Φτάνει βέβαια να μην κάνουν κομματική προπαγάνδα ενός κόμματος που τους ταΐζει και φυσικά ο Διονύσης Σαββόπουλος με κάτι τέτοιο καμιά σχέση δεν έχει.
Takis Ant / afirimeno.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου