Caffè Florian στη Βενετία: Κινδυνεύει με λουκέτο το παλαιότερο καφέ του κόσμου

Πικρά ήταν τα 300ά γενέθλια του Caffè Florian της Βενετίας, του παλαιότερου καφέ της Ιταλίας και του κόσμου. Η πανδημία έχει μετατρέψει την Πόλη των Καναλιών σε πόλη-φάντασμα και το ιστορικό καφέ είναι αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο χρεοκοπίας. «Θα μείνουμε ανοιχτοί για όσο πιο πολύ μπορούμε, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω» είπε ο διαχειριστικός διευθυντής του Florian, Μάρκο Παολίνι.

Το πασίγνωστο λόγω του διάκοσμου του σε ύφος 18ου αιώνα καφέ ιδρύθηκε στις 29 Δεκεμβρίου του 1720 στην Piazza San Marco. Εκεί περνούσαν τα απογεύματά τους διάσημοι όπως ο Γκαίτε ή ο Καζανόβας στον οποίο άρεσε γιατί ήταν το μόνο καφέ που δεχόταν γυναίκες ως πελάτες. 

Συχνοί επισκέπτες ήταν, αργότερα, ο Λόρδος Βύρων, ο Μαρσέλ Προυστ, ο Κάρολος Ντίκενς, ο Νίτσε, ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Άντι Γουόρχολ. Πολλές κινηματογραφικές ταινίες γυρίστηκαν εκεί, συμπεριλαμβανομένης της «Summertime» με την Κάθριν Χέμπορν και της «The Talented Mr. Ripley» με τους Γκουίνεθ Πάλτροου, Ματ Ντέιμον και Τζουντ Λο.

«Η σημερινή κρίση προφανώς ανήκει στον καθένα, αλλά για το Caffè Florian είναι σαν καθρέφτης μιας ολόκληρης πόλης, της Βενετίας, θύματος της δικής της παγκόσμιας τουριστικής επιτυχίας» εξήγησε ο Μάρκο Παολίνι.

«Ο εορτασμός της 300ής επετείου μια επιχείρησης με κλειστές τις πόρτες είναι η εμβληματική εικόνα αυτής της κρίσης της Βενετίας και εν γένει των πόλεων τέχνης. Γι' αυτόν τον λόγο, το Florian είναι ένα σύμβολο, το οποίο μπορείτε να εκλάβετε ως ένα παράδειγμα των πολλών ιστορικών δραστηριοτήτων που τώρα είναι σε βαθιά κρίση. Και του οποίου η κρίση δεν έχει μόνον οικονομική αξία, αλλά πάνω απ' όλα ιστορική αξία, μιας και είναι κομμάτια της ιστορίας της Ιταλίας γνωστά σε όλον τον κόσμο» κατέληξε.

Πηγή: naftemporiki.gr

Σχετική ανάρτηση, από μια παλιότερη επίσκεψή μας στη Βενετία, φυσικά και στο Caffè Florian:
Στη Βενετία που κινδυνεύει! 

(...) Εκεί, στην πλάτεία του Αγιου Μάρκου, στο Καφέ Φλοριάν, που άνοιξε το 1720 σταθήκαμε και εμείς για ένα καφέ. Εξάλλου, ήταν το αγαπημένο καφενείο των διανοούμενων του 19ου αιώνα... Εκεί στο Καφέ Φλοριάν συγκεντρώνονταν κορυφαίες προσωπικότητες της Ευρώπης, που γοητεύτηκαν από τη μαγεία του βενετσιάνικου καφέ και εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους σε πίνακες ζωγραφικής και μυθιστορήματα. 

Εκεί λοιπόν, στα τραπεζάκια έξω, του Καφέ Φλοριάν καθήσαμε και ήπιαμε τον cappuccino. Και μπορεί να τον πληρώσαμε 15 ευρώ τον κάθε έναν, ωστόσο τόσο η εσωτερική διακόσμηση στις πολυτελείς αίθουσες του καταστήματος (με αλληγορικούς πίνακες στους τοίχους και μεγάλους χρυσοποίκιλτους καθρέπτες, με κόκκινους βελούδινους καναπέδες, μαρμάρινα τραπέζια και σερβίτσια Μουράνο), όσο και το εξωτερικό περιβάλλον με τη ζωντανή μουσική, δικαιολογούν την τιμή του έστω για μια φορά. 

Ο Ριχάρδος Βάγκνερ (Wagner) συνήθιζε να κάθεται στον επάνω όροφο του Καφέ Φλοριάν, ακούγοντας τη μουσική του να παίζεται στο ισόγειο του καφέ. 

Εμείς καθήσαμε έξω, ήταν ένα όμορφο πρωινό στις αρχές του φθινοπώρου, και η ορχήστρα μας έκανε τη χάρη και έπαιξε τα Παιδιά του Πειραιά και το Ζορμπά και οι κυρίες της παρέας χόρεψαν συρτάκι. Μια ανάσα, να ξεχάσει κανείς, έστω και για λίγο, την Ελλάδα της κρίσης...