Εβδομήντα χρόνια πριν ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε το πρώτο όπλο μαζικής καταστροφής, την πυρηνική βόμβα. Στις 6 Αυγούστου 1945 στη Χιροσίμα και τρεις μέρες μετά στο Ναγκασάκι. Οι δύο αυτές πυρηνικές βόμβες σηματοδότησαν το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου και επικύρωσαν την αμερικανική παντοδυναμία. Κόστισαν όμως τη ζωή σε 200.000 ανθρώπους. Το 98% των κατοίκων των δύο αυτών πόλεων εξολοθρεύθηκε σχεδόν ακαριαία από τη ραδιενέργεια και το 90% των κτισμάτων ισοπεδώθηκε.
Δυο άρθρα στη συνέχεια από τη Deutsche Welle, με τίτλο "Το σχέδιο που «γέννησε» την ατομική βόμβα" το πρώτο και "70 χρόνια από την πρώτη πυρηνική βόμβα" το δεύτερο. Για να μη ξεχνάμε. Διαβάστε τα:
Το σχέδιο που «γέννησε» την ατομική βόμβα
Στο πλαίσιο του "Σχεδίου Μανχάταν" περισσότερα από 125.000 άτομα εργάστηκαν πυρετωδώς στις ΗΠΑ για την κατασκευή ατομικών βομβών. Μία από αυτές έπεσε πριν από 70 χρόνια στη Χιροσίμα.
Το Λος Άλαμος στην αμερικανική πολιτεία του Νέου Μεξικού είναι ταυτόχρονα φυσικός παράδεισος αλλά και τόπος εγκλήματος όπου κατασκευάστηκε το πρώτο όπλο μαζικής καταστροφής. Ο Αμερικανός φυσικός Ρόμπερτ Οπενχάιμερ κινούσε από εκεί τα νήματα του "Manhattan Project", του "Σχεδίου Μανχάταν", με το οποίο ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ επεδίωκε να κερδίσει την κούρσα του ανταγωνισμού για την κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας απέναντι στη Γερμανία του Χίτλερ.
Ο Οπενχάιμερ (φωτογραφία αριστερά) είχε συγκεντρώσει στο Λος Άλαμος μία πλειάδα εξαιρετικών επιστημόνων προκειμένου να εργαστούν στο πλαίσιο του στρατιωτικού ερευνητικού σχεδίου πριν από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δήλωσε στην DW η Χέδερ Μακ Κλέναχαν, διευθύντρια του Ιστορικού Μουσείου του Λος Άλαμος. Ανάμεσα στους 6.000 επιστήμονες που βρέθηκαν εκεί με τις οικογένειές τους για τις ανάγκες του σχεδίου ήταν και νομπελίστες όπως ο Ενρίκο Φέρμι, ο Νιλς Μπορ και ο Χανς Μπέτε. Όπως είπε η Αμερικανίδα ιστορικός, «για πολλούς η εργασία στο Λος Άλαμος ήταν κάτι σαν χρυσή εποχή της καριέρας τους. Ένιωθαν ότι έκαναν σημαντική δουλειά και τους ενθουσίαζε η πιθανότητα να τερματίσουν τον πόλεμο».
Σχέδιο με απεριόριστη χρηματοδότηση. Σύμφωνα με την Χέδερ Μακ Κλέναχαν για το σχέδιο εργάζονταν συνολικά 125.000 άτομα. Επειδή η σύλληψή του σχεδίου έγινε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, το εγχείρημα ονομάστηκε αρχικά Manhattan Engineering District και αργότερα αποκαλούνταν απλά Manhattan Project.
Μέλος της επιστημονικής ομάδας του Οπενχάιμερ ήταν και ο Αμερικανός χημικός Ουίλιαμ Χάτζενς, ο οποίος διηγήθηκε στην DW ότι το κλίμα στη διάρκεια των εργασιών της ομάδας ήταν σε γενικές γραμμές τεταμένο. Το Σχέδιο Μανχάταν ήταν απολύτου προτεραιότητας για την αμερικανική κυβέρνηση και οι πόροι του δεν είχαν όριο. Ξεκινώντας το 1940 με έναν προϋπολογισμό της τάξης των 6.000 δολαρίων, το ποσό εκτοξεύθηκε πέντε χρόνια αργότερα στα 2 δις δολάρια. «Επρόκειτο για το ακριβότερο ερευνητικό πρόγραμμα μετά την προσελήνωση», εκτιμά ο Χέδερ Μακ Κλέναχαν. Στόχος των παράλληλων εργασιών ήταν η κατασκευή μίας βόμβας ουρανίου και μία βόμβας πλουτωνίου.
Ενοχές μέχρι τον θάνατο. Στις 16 Ιουλίου 1945 όλα ήταν έτοιμα για την πρώτη δοκιμή μιας βόμβας πλουτωνίου στην αχανή ερημική έκταση White Sands Missile Range, σε απόσταση 200 μιλίων από το Λος Άλαμος. Ακόμη και σήμερα, 70 χρόνια αργότερα, τα επίπεδα ακτινοβολίας στην περιοχή είναι δεκαπλάσια από το συνηθισμένο. Περίπου έναν μήνα μετά την πυρηνική δοκιμή στις ΗΠΑ οι Αμερικανοί έριξαν δύο ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία -στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945 και τρεις ημέρες μετά στο Ναγκασάκι. Πολλοί από τους επιστήμονες που είχαν συμβάλει στην κατασκευή τους πληροφορήθηκαν την είδηση από το ραδιόφωνο. Όπως δήλωσε ο Αμερικανός χημικός Ουίλιαμ Χάτζενς, «δεν υπήρχαν μεγάλοι εορτασμοί μετά τη ρίψη των βομβών. Δεν είχαμε διάθεση να γιορτάσουμε για ένα πράγμα που σκότωσε τόσους ανθρώπους. Όμως, έσωσε και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων συντομεύοντας τη διάρκεια του πολέμου. Το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η ανακούφιση για την επιτυχία του σχεδίου. Παρότι σκοτώθηκαν τόσο πολλοί στην Ιαπωνία. Ήταν μια πολύ περίπλοκη κατάσταση».
Ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ δεν αισθάνθηκε το ίδιο ανακουφισμένος. Αντιθέτως, φέρεται να δήλωσε αργότερα στον Αμερικανό πρόεδρο Τρούμαν ότι έχει λερώσει τα χέρια του με αίμα. Οι αμφιβολίες και οι τύψεις δεν τον εγκατέλειψαν μέχρι τον θάνατό του το 1967.
Γκέρο Σλις / Άρης Καλτιριμτζής
Πηγή: Deutsche Welle 06.08.2015
http://dw.com/p/1GANH
70 χρόνια από την πρώτη πυρηνική βόμβα
Στις 16 Ιουλίου 1945, στο Νέο Μεξικό, ολοκληρώθηκε η πρώτη δοκιμή πυρηνικής βόμβας στην ιστορία. Μια ανθρώπινη επινόηση που σκόρπισε λίγες εβδομάδες αργότερα τον θάνατο στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Αμερικανική πολεμική βάση, Νέο Μεξικό, 16 Ιουλίου 1945, ώρα 5:29:45. Ξεκινά η δομική της πρώτης πυρηνικής βόμβας στην ιστορία της ανθρωπότητας, γνωστή ως δοκιμή «Τrinity». Η ερευνητική ομάδα υπό την επιστημονική διεύθυνση του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και την εποπτεία του στρατηγού Λέσλι Γκρόουβς άρχισαν να εργάζονται πάνω στον σχεδιασμό μιας πυρηνικής βόμβας ήδη από το 1941.
Ένα καταστροφικό «big bang». Η σχεδιαζόμενη βόμβα πλουτωνίου, του όπλου μαζικής καταστροφής που έμελλε να σφραγίσει το τέλος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου είχε την ειρωνική κωδική ονομασία «the gadget». Η διαδικασία της σχάσης πλουτωνίου σε συνοδεία με την ταυτόχρονη ανατίναξη άλλων ισχυρών εκρηκτικών υλών ήταν μια πρωτοφανής σύλληψη με συνέπειες που ήταν δύσκολο να προσδιοριστούν επακριβώς.
Η τελική τοποθέτηση της πυρηνικής βόμβας ξεκίνησε γύρω στις 2 το πρωί στο σημείο μηδέν. Η ενεργοποίησή της καθυστέρησε λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Η εκρηκτική της δύναμη ήταν ασύλληπτη για την εποχή εκείνη, ενώ το λεγόμενο «πυρηνικό μανιτάρι», η σκόνη που σηκώθηκε μετά την έκρηξη ανήλθε στα 12 χλμ. και ήταν ορατή ακόμη σε απόσταση 300 χλμ. Η έκρηξη άφησε πίσω της έναν τεράστιο κρατήρα διαμέτρου 330 μέτρων. Σε μία ακτίνα πολλών δεκάδων χιλιομέτρων εξαφανίστηκε κάθε ίχνος ζωής. Ένα υψηλό κύμα θερμότητας δημιούργησε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα. Τα μέλη της επιστημονικής ομάδας έμειναν έκπληκτα μπροστά στην ισοπεδωτική δύναμη της πρώτης πυρηνικής βόμβας.
Η αρχή του τέλους. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στις 6 Αυγούστου 1945, ο αμερικανικός στρατός θα χρησιμοποιούσε σε συνθήκες πραγματικού πολέμου μια αντίστοιχη πυρηνική βόμβα. Πρώτος στόχος η Χιροσίμα. Ακουλούθησε στις 9 Αυγούστου το Ναγκασάκι. Όπως αναμενόταν, οι δύο αυτές πυρηνικές βόμβες στη μακρινή Ιαπωνία σηματοδότησαν το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου και την «επικύρωση» της αμερικανική παντοδυναμίας, κοστίζοντας τη ζωή σε 200.000 ανθρώπους. Το 98% των κατοίκων των δύο αυτών πόλεων εξολοθρεύθηκε σχεδόν ακαριαία από τη ραδιενέργεια και το 90% των κτισμάτων ισοπεδώθηκε. Αλλά ακόμη και πολλά χρόνια μετά οι λίγοι επιζώντες διαγνώσθηκαν με λευχαιμία και άλλες σπάνιες μορφές καρκίνου εξαιτίας των υπολειμμάτων ραδιενεργούς ακτινοβολίας.
Το τέλος όμως του πολέμου δε σήμανε και το τέλος της πυρηνικής απειλής. Ο Ψυχρός Πόλεμος που ακολούθησε σηματοδότησε μια νέα μακρά περίοδο όπου ο φόβος μια νέας πυρηνικής καταστροφής ήταν πανταχού παρών. Μέχρι σήμερα, παρά τις προσπάθειες τις διεθνούς κοινότητας, 11 χώρες εξακολουθούν να διαθέτουν πυρηνικά οπλοστάσια. Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του Ιράν και της Δύσης για την επιβολή ελέγχων και περιορισμών στην πυρηνική παραγωγή του Ιράν γεννά ελπίδες για το μέλλον.
Μπριγκίτε Όστερατ / Δήμητρα Κυρανούδη
Πηγή: Deutsche Welle 17.07.2015
http://dw.com/p/1G0kf
Αμερικανική πολεμική βάση, Νέο Μεξικό, 16 Ιουλίου 1945, ώρα 5:29:45. Ξεκινά η δομική της πρώτης πυρηνικής βόμβας στην ιστορία της ανθρωπότητας, γνωστή ως δοκιμή «Τrinity». Η ερευνητική ομάδα υπό την επιστημονική διεύθυνση του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και την εποπτεία του στρατηγού Λέσλι Γκρόουβς άρχισαν να εργάζονται πάνω στον σχεδιασμό μιας πυρηνικής βόμβας ήδη από το 1941.
Ένα καταστροφικό «big bang». Η σχεδιαζόμενη βόμβα πλουτωνίου, του όπλου μαζικής καταστροφής που έμελλε να σφραγίσει το τέλος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου είχε την ειρωνική κωδική ονομασία «the gadget». Η διαδικασία της σχάσης πλουτωνίου σε συνοδεία με την ταυτόχρονη ανατίναξη άλλων ισχυρών εκρηκτικών υλών ήταν μια πρωτοφανής σύλληψη με συνέπειες που ήταν δύσκολο να προσδιοριστούν επακριβώς.
Η τελική τοποθέτηση της πυρηνικής βόμβας ξεκίνησε γύρω στις 2 το πρωί στο σημείο μηδέν. Η ενεργοποίησή της καθυστέρησε λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Η εκρηκτική της δύναμη ήταν ασύλληπτη για την εποχή εκείνη, ενώ το λεγόμενο «πυρηνικό μανιτάρι», η σκόνη που σηκώθηκε μετά την έκρηξη ανήλθε στα 12 χλμ. και ήταν ορατή ακόμη σε απόσταση 300 χλμ. Η έκρηξη άφησε πίσω της έναν τεράστιο κρατήρα διαμέτρου 330 μέτρων. Σε μία ακτίνα πολλών δεκάδων χιλιομέτρων εξαφανίστηκε κάθε ίχνος ζωής. Ένα υψηλό κύμα θερμότητας δημιούργησε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα. Τα μέλη της επιστημονικής ομάδας έμειναν έκπληκτα μπροστά στην ισοπεδωτική δύναμη της πρώτης πυρηνικής βόμβας.
Μνημείο για τα θύματα του πυρηνικού ολέθρου στη Χιροσίμα
Το τέλος όμως του πολέμου δε σήμανε και το τέλος της πυρηνικής απειλής. Ο Ψυχρός Πόλεμος που ακολούθησε σηματοδότησε μια νέα μακρά περίοδο όπου ο φόβος μια νέας πυρηνικής καταστροφής ήταν πανταχού παρών. Μέχρι σήμερα, παρά τις προσπάθειες τις διεθνούς κοινότητας, 11 χώρες εξακολουθούν να διαθέτουν πυρηνικά οπλοστάσια. Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του Ιράν και της Δύσης για την επιβολή ελέγχων και περιορισμών στην πυρηνική παραγωγή του Ιράν γεννά ελπίδες για το μέλλον.
Μπριγκίτε Όστερατ / Δήμητρα Κυρανούδη
http://dw.com/p/1G0kf
В то время вторая мировая война уже заканчивалась. И взрывать эти бомбы не было необходимости. Эти взрывы - преступление против человечества. Эти взрывы также бесчеловечны, как концлагеря, сделанные гитлеровцами.
ΑπάντησηΔιαγραφήИ тех, кто отдавал приказ сделать эти взрывы надо судить также, как судили фашистов на Нюрнбергском процессе.
Και όμως οι ισχυροί του πλανήτη, μπροστά στην επιθυμία για κυριαρχία, ξεχνούν τις καταστροφικές συνέπειες του πυρηνικού ολοκαυτώματος. Δεν είναι λίγες οι φορές που πλησιάσαμε εκεί. Κάτι περισσότερο ασφαλές χρειάζεται η Γη.
ΑπάντησηΔιαγραφή