Μολονότι μια κάποια επιβάρυνση της εξωτερικής εικόνας μοιάζει αναμενόμενη όταν κάνεις «τη δυσκολότερη δουλειά του κόσμου», το «μυστήριο» της απότομης μεταμόρφωσης των προέδρων και πρωθυπουργών, μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους, κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με δημοσίευμα στην Καθημερινή, πληθώρα θεωριών εξυφάνθηκε μετά την εμφάνιση του νυν πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, με έρπητα στα χείλη την περίοδο πριν από το δημοψήφισμα και κατά τη διάρκεια των σκληρών διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στη συμφωνία της 13ης Ιουλίου. Οι μεν είδαν στον έρπητα την απόδειξη της επίπονης διαπραγμάτευσης, οι δε ένα δείγμα των επικίνδυνων παρασκηνιακών διαβουλεύσεων. Οι μεν έβλεπαν έναν ευαίσθητο πρωθυπουργό, οι δε έναν τρωτό ηγέτη. Μπορεί η συμφωνία να επούλωσε την πληγή στο στόμα, όμως η ένταση των ημερών αποτυπώθηκε στο υπόλοιπο σώμα. «Το μόνο που πήρε ο Τσίπρας από τη διαπραγμάτευση είναι... κιλά», γράφτηκε στο Twitter. «Λογικό να πήρε βάρος, έξι μήνες καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», έγραψε κάποιος άλλος χαριτολογώντας.
Επίσης, το 2010 ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, είχε εμφανιστεί με τα ίχνη του ιού στα χείλη σε υπουργικό συμβούλιο λίγο μετά το διάγγελμά του από το Καστελλόριζο, που σηματοδότησε την είσοδο της χώρας στο πρώτο μνημόνιο. «Η δοκιμασία της χώρας αποτυπώνεται στο πρόσωπο του πρωθυπουργού», έγραφαν τότε δημοσιεύματα, που επίσης σημείωναν ότι μέσα σε ένα εξάμηνο είχαν ασπρίσει τα μαλλιά του.
Λιγότερο εντυπωσιακό είναι το «πριν και μετά» του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, ωστόσο, λόγω των αυξημένων πρωθυπουργικών υποχρεώσεων έφτασε να απολέσει σημαντικό μέρος οπτικής οξύτητας από το δεξί του μάτι.
Η δημοφιλέστερη θεωρία στην άλλη όχθη του Ατλαντικού λέει ότι «ο τυπικός πρόεδρος μεγαλώνει δύο χρόνια για κάθε χρόνο που βρίσκεται στο Οβάλ Γραφείο». Έτσι εκτός από τον Ομπάμα, που έγινε σχεδόν αγνώριστος τα τελευταία χρόνια, αποκτώντας πολύ περισσότερες λευκές τρίχες και εν γένει αρκετά πιο «ταλαιπωρημένη» όψη, κάπως έτσι «τερμάτισαν» τις θητείες τους και πολλοί άλλοι Αμερικανοί πρόεδροι, όπως ο Τζορτζ Μπους και ο Μπιλ Κλίντον.
Τα ίδια και στην Ευρώπη. Ο Τόνι Μπλερ ανέλαβε την πρωθυπουργία της Βρετανίας «πουλώντας» μεταξύ άλλων και το νεανικό του προφίλ. Μετά δέκα χρόνια στην εξουσία, όμως, η λάμψη του χάθηκε μαζί με ποσοστό της πλούσιας κόμης του. Τα πυκνά μαύρα μαλλιά του απώλεσε στη διάρκεια της θητείας του και ο Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος κλήθηκε να χειριστεί και την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τέλος, και ο Ντέιβιντ Κάμερον, στα 43 του, επίσης γκρίζαρε... αυτόματα με την ανάληψη των καθηκόντων του.
Οι Γάλλοι, πάντως, φαίνεται να έχουν τη λύση. Τόσο ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί όσο και ο νυν, Φρανσουά Ολάντ, έχουν κατηγορηθεί από τους επικριτές τους ότι βάφουν... κραυγαλέα τα μαλλιά τους. Αλήθεια ή όχι δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι για τους ενοίκους των Ηλισίων ο χρόνος φαίνεται να κυλάει πιο αργά σε σχέση τουλάχιστον με τους υπόλοιπους.
Ολόκληρο στο: Η γοητεία της εξουσίας... φθείρει γρήγορα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου