Απόρησα και τότε που, ενώ ήταν πια αρχηγός της αντιπολίτευσης, εναγκαλίστηκε με κάθε λούμπεν στοιχείο που κυκλοφορούσε στην κάτω πλατεία, που έσπαγε βιτρίνες, που έδερνε αντιπάλους στον δρόμο. Του μιλούσες για τη Μαρφίν κι ένας μορφασμός απαξίωσης διαπερνούσε το νεανικό του πρόσωπο.
Ενιωσα βαθιά έκπληξη ακούγοντας το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που υποσχόταν στην φαλιρημένη Ελλάδα έναν Αμαζόνιο από λεφτόδεντρα. Κορόιδευε τον κοσμάκη συνειδητά και απροκάλυπτα με σεισάχθειες, καταργήσεις ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις σντάξεων και παρακάλια των Ευρωπαίων να μας δανείσουν.
Απόμεινα ενεός (άφωνος), όταν τον είδα να κάνει κυβέρνηση με τον «πιο δεξιό δεν γίνεται» Καμένο –αυτός ένας ριζοσπάστης αριστερός, και όχι με τον Σταύρο Θεοδωράκη, ας πούμε. Τα βουλευτικά κουκιά έβγαιναν. Πλην ο Τσίπρας είχε επιλέξει τον «μπούλη», έτσι δεν τον έλεγε; Του ‘κανε δώρο ένα υπουργείο Αμυνας να παίζει και ο εκείνος κυβερνούσε την χώρα. Αργότερα του ‘κλεψε τους βουλευτές και τον ξαπόστειλε.
Εβαλα τα γέλια όταν τον είδα να παραλλάσσεται από αντιμνημονιακός σε μνημονιακό και από αντιγερμανό σε φιλομερκελιστή. Μόλις υπέγραψε το μνημόνιο του, σάστισα με την άνεση με την οποία αποδέχτηκε να διασπαστεί το κόμμα του. Οσους έφυγαν, τους έγδαρε δίχως περιστροφές. Τον Λαφαζάνη κόντεψε να τον χώσει μέχρι και φυλακή.
Θαύμασα ξανά το θράσος του, όταν κάλεσε τους άλλους «μνημονιακούς» αρχηγούς να υπερψηφίσουν το μνημόνιο του υποσχόμενος ότι δεν θα πάει σε εκλογές και την επομένη της υπερψήφισης τις προκήρυξε, με σύνθημα «μας τελειώνουν ή τους τελειώνουμε». Τότε ήταν που η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά είπε: «Οταν σε χαιρετήσει, μέτρα τα δάκτυλα σου».
Τον αποθαύμασα εκ νέου, όταν διαπίστωνα τις επιλογές προσώπων που έκανε σε καίρια πόστα, δίχως το παραμικρό έρμα ή ενδοιασμό. Ο καμένος Καμένος στο Αμυνας, ο Γιάνης στο Οικονομικών, ο Χαϊκάλης και ο Κατρούγκαλος στο Ασφαλιστικό. Επίσης, όλοι οι κολλητοί του Ακη και όλο το επιτελείο του Ολαντρέου, βρέθηκε δίπλα του στον αρχηγικό κύκλο.
Κυβέρνησε με Novartis, με ινστιτούτα Φλωρεντίας, με Θάνου στην Δικαιοσύνη, με πεντακοσάρικα μια βδομάδα πριν από τις κάλπες και με πολακική επιχειρηματολογία. Όλο αυτό κατέληξε στο Μάτι, όπου με εκατό νεκρούς ο Τσίπρας κορόιδευε τον κόσμο σε απ’ ευθείας μετάδοση. Ακόμα και την «επίλυση» του Μακεδονικού την σχεδίασε έτσι ώστε οι μεν Γερμανοί να του επιτρέψουν αύξηση συντάξεων, η δε «λύση» να κόψει στα δυο την ΝΔ.
Εχασε με διαφορά το 2019, ενώ ο ίδιος αυτοδιαφημιζόταν ως άχαστος, που «έχει» τον Κούλη στην κωλότσεπη. Κι έκανε τέσσερα χρόνια αντιπολίτευση, προεξοφλώντας εκλογές κάθε δεύτερο μήνα. Δεν έκανε την παραμικρή αυτοκριτική για τα αίτια της ήττας του, δεν άφησε το κόμμα του να ψαχτεί και να αναρωτηθεί, απλώς αντιπολιτεύθηκε με μια παλιομοδίτικη οργή λες και είχε ακόμα απέναντι του τον Σόιμπλε.
Απέθεσε όλη του την στρατηγική στην απλή αναλογική, που ως μελλοντική τρικλοποδιά στον Μητσοτάκη είχε ψηφίσει, λίγο πριν αποχωρήσει. Και με θράσος χιλίων πιθήκων θυμήθηκε ξανά ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν καταστροφικό και προδοτικό κόμμα, αλλά μέρος της δημοκρατικής παράταξης που ήταν –εκ τούτου- υποχρεωμένο να τον ξανακάνει πρωθυπουργό συμμαχικής αντιδεξιάς κυβέρνησης.
Η διπλή ήττα του 2023 ήταν τόσο συντριπτική, που δικαίως παράτησε την ηγεσία και εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Αφησε πίσω του έναν τόσο σαθρό και ξεφτισμένο πολιτικό οργανισμό, που ένας εξ Αμερικής τουρίστας, ινφλουένσερ της πολιτικής, τον βούτηξε στην ψύχρα δίχως να είναι καν μέλος του κόμματος. Ο Τσίπρας πάλι δεν διείδε τον κίνδυνο της εξαέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, παρά έκανε το σιωπηλό κορόιδο μέχρι να δει τι θα γίνει. Στήριξε τον τουρίστα σιωπηλά, αφήνοντας όμως να διαρρέονται και σενάρια μεσσιανικής επιστροφής του.
Και ξάφνου, τρεις ώρες πριν αρχίσει το Συνέδριο τους, μίλησε. Για προδιαγεγραμμένες ήττες που κανείς δεν πάει να αποτρέψει, για φαινόμενα ιδιοτέλειας, ναρκισσισμού και παραβίασης της συντροφικότητας, για λευκή επιταγή που ζητά ο αρχηγός, για επικείμενη ήττα στις ευρωεκλογές που πάει να κουκουλωθεί με διαδικασίες επίπλαστης αισιοδοξίας. Κοντολογίς, κατήγγειλε όλα όσα ο ίδιος έκανε κατά κόρον και που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο δικό του 17,5% και στο σημερινό δημοσκοπικό 10%. Τι να πει κανείς; Να αναφωνήσει κοίτα ποιος μιλάει…;
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου