18 Φεβρουαρίου 2014

Αυστρία - Πως η συγκυβέρνηση αγνοεί τη φοροδιαφυγή

Αυστρία - Οι δεξιοί αρνούνται τη μάχη εναντίων των φοροφυγάδων, οι κεντρώοι σιωπούν από δειλία.

Φανταστείτε το εξής: Ένας άνδρας μπαίνει σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών και κλέβει μια τηλεόραση και μερικά iPhone. Ένα μήνα μετά κυριεύουν τον κλέφτη οι τύψεις και τα επιστρέφει όλα. Ως ένδειξη καλής θέλησης αγοράζει στο κατάστημα μερικές σακούλες για την ηλεκτρική σκούπα και αυτό ήταν - δε χρειάζεται να φοβάται την τιμωρία.

Ακούγεται τρελό; Δεν είναι. Στο φορολογικό δίκαιο ισχύει, πως κάθε φοροφυγάς μπορεί να καθαρίσει το όνομά του, εφόσον πληρώσει το ποσό του φόρου συμπεριλαμβανομένου τόκων υπερημερίας. Επί αυτού είναι ακριβώς το ίδιο εάν κάποιος καταχράζεται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, όπως η Alice Schwarzer (2) ή αν αποκρύπτει μόνο λίγα εκατοστάρικα. Το ότι αυτές οι κρατικές χάρες είναι αντίθετες με κάθε αίσθημα δικαιοσύνης, είναι προφανές. Γιατί εκείνοι που κλέβουν μαζικά την κοινωνία, να μεταχειρίζονται καλύτερα σε σχέση με ένα μικρό ληστή ενός μαγαζιού;

Σχετικά με την αναγκαιότητα κανονισμών σε Γερμανία και Αυστρία άναψε μία διαμάχη, όπου τα πρόσημα των διαλόγων είναι διαφορετικά. Στη Γερμανία πιέζει η SPD για μία αυστηροποίηση των κανόνων. Οι φοροφυγάδες θα πρέπει να πληρώσουν σαφώς περισσότερα για τον δρόμο προς τη νομιμότητα.

Στην Αυστρία είναι μάλιστα έως σήμερα πιο χαλαροί οι κανόνες σε σχέση με τη Γερμανία - οι μετανιωμένοι φοροφυγάδες τη γλιτώνουν πολύ φτηνά. Παρόλα αυτά αντιδρούν κόκκινοι και μαύροι αρνητικά σε προτάσεις αλλαγών. Στην ÖVP (1) τουλάχιστον είναι συνεπής η γραμμή: Κάνει τα στραβά μάτια στη φοροδιαφυγή και υπερασπίστηκε το τραπεζικό απόρρητο όσο μπορούσε, από φόβο πως το ξένο μαύρο χρήμα θα αποτραβιόταν από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Δεν είναι στις βλέψεις της να τρομάξει τους πλούσιους φοροφυγάδες, οι οποίοι σπάνια ψηφίζουν αριστερά.

Η SPÖ απεναντίας δρα, όπως ήδη έκανε στο διάλογο περί τραπεζικού απορρήτου, με ένα μείγμα από δειλία και ανικανότητα. Πολιτικοί του SPÖ δηλώνουν ανεπίσημα πως στηρίζουν αυστηρότερους νόμους. Αλλά το θέμα δεν μπορεί να πωληθεί στην κοινή γνώμη. Δεν πρέπει να δημιουργηθεί η εντύπωση, πως ο καγκελάριος Faymann, έχει βάλει στο μάτι το βιβλιάριο καταθέσεων της γιαγιάς ή του εργάτη, που πληρώνει έναν τεχνίτη 200 ευρώ μαύρα. Εκτός αυτού δεν επιθυμεί κανείς να δημιουργήσει πρωτοσέλιδα του τύπου "Σύγκρουση στην συγκυβέρνηση". Εκεί θα μπορούσε η SPÖ να σκοράρει με την πάλη ενάντια στη φοροδιαφυγή. Σε καιρούς αυστηρής λιτότητας δεν υπάρχουν περιθώρια δράσης για μεγαλύτερες κοινωνικές παροχές και η φορολογική επιβάρυνση για τους κοινούς πολίτες είναι αρκετά υψηλή. Όποιος κυνηγά αυστηρότερα τους φοροφυγάδες, κάνει κάτι για την κοινωνική ελευθερία και δικαιοσύνη. Για αυτό το σκοπό όμως πρέπει να εξηγήσει ξανά και ξανά, πως το θέμα δεν είναι τα 200 ευρώ του τεχνίτη, αλλά τα εκατομμύρια σε κρυφούς λογαριασμούς.

Το θέμα είναι επίσης πολιτικά πρόσφορο, γιατί τώρα αλλάζουν οι διεθνής οιωνοί. Το κύριο επιχείρημα για το σύστημα της αυτό-αναφοράς είναι, πως το κράτος πρέπει να κάνει δυνατό έναν απλό δρόμο προς τη νομιμότητα, ώστε να φτάσει σε καταχρασμένα χρήματα. Έως τώρα ίσχυε αυτό το επιχείρημα. Όμως με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, μόλις συμφώνησαν σην Οργάνωση των βιομηχανικών κρατών ΟΟΣΑ σε ένα νέο σύστημα φορολογικής συνεργασίας. Το τραπεζικό απόρρητο για αλλοδαπούς επιτέλους θα φύγει. Οι υπεράκτιες εταιρείες (offshore) γίνονται για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς παγκοσμίως πιο διαφανείς. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, αλλά και η Κίνα και η Βραζιλία, θέλουν να εισάγουν τους κανονισμούς το 2015. Εκείνοι που, όπως η αυστριακή συγκυβέρνηση, βάζουν φρένο, δεν κάνουν καλό στους ειλικρινείς και σε εκείνους που δεν έχουν καν τη δυνατότητα να εξαπατήσουν.

(1) Στην Αυστρία (και γενικά στο γερμανόφωνο χώρο) τα κόμματα αντιστοιχίζονται ανάλογα με την ιδεολογία τους σε συγκεκριμένα χρώματα. Μαύρο είναι το Λαϊκό κόμμα της Αυστρίας (ÖVP) λόγω της (κέντρο)δεξιάς αντίληψής του, κόκκινο το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα Αυστρίας (SPÖ), λόγω της κεντρώας αντίληψης.

(2) Η Alice Schwarzer είναι η ιδρυτής και εκδότης του φεμινιστικού γερμανικού περιοδικού EMMA και μία από τις γνωστότερες σύγχρονες περιπτώσεις φοροδιαφυγής.



Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο:

Wie die SPÖ ein Thema verschläft

Österreich - Schwarz verweigert den Kampf gegen Steuersünder, Rot schweigt aus Feigheit.

Stellen Sie sich vor: Ein Mann spaziert in ein Elektrofachgeschäft und stiehlt einen Fernseher und ein paar iPhones. Einen Monat später überkommt den Dieb schlechtes Gewissen, und er bringt alles zurück. Als Wiedergutmachung kauft er ein paar Staubsaugerbeutel im Laden, und das war's - Strafe muss er keine fürchten.

Klingt verrückt? Ist es nicht. Im Steuerrecht gilt, dass sich jeder Hinterzieher mit einer Selbstanzeige reinwaschen kann, sofern er seine Steuerschuld inklusive Strafzinsen begleicht. Dabei ist es ganz gleich, ob man so wie Alice Schwarzer hunderttausende Euro unterschlägt oder nur ein paar Hunderter versteckt. Dass dieser staatliche Ablasshandel jedem Gerechtigkeitsempfinden zuwiderläuft, liegt auf der Hand. Warum sollten jene, die die Gemeinschaft im großen Stil beklauen, besser behandelt werden als ein kleiner Ladendieb?

Über die Notwendigkeit der Regeln ist in Deutschland und Österreich nun ein Streit entbrannt, wobei die Vorzeichen der Debatten unterschiedlich sind. In Deutschland drängt die SPD auf eine Verschärfung der Regeln. Hinterzieher sollen deutlich mehr für den Weg in die Legalität bezahlen.

In Österreich sind die Regeln schon bisher laxer als in Deutschland - reumütige Steuersünder kommen viel billiger davon. Dennoch reagiert Rot-Schwarz abweisend auf Änderungsvorschläge. Bei der ÖVP ist die Linie wenigstens konsequent: Sie drückt bei Steuerflucht ein Auge zu und verteidigte das Bankgeheimnis, solange es ging, aus der Furcht, ausländisches Schwarzgeld würde von den heimischen Banken abgezogen werden. Sie hat kein Interesse daran, reiche Hinterzieher, die selten links wählen, zu vergrämen.

Die SPÖ dagegen agiert, wie schon bei der Debatte übers Bankgeheimnis, mit einer Mischung aus Feigheit und Unvermögen. SPÖ-Politiker erzählen unter der Hand, dass sie schärfere Gesetze befürworten. Aber das Thema lasse sich öffentlich nicht verkaufen. Es solle nicht der Eindruck entstehen, Kanzler Faymann sei hinter Omas Sparbuch oder dem Arbeiter her, der einem Handwerker 200 Euro schwarz bezahlt. Außerdem will man keine Schlagzeilen à la "Krach in der Koalition" erzeugen. Dabei könnte die SPÖ mit dem Kampf gegen Steuerbetrug punkten. In Zeiten straffer Sparkurse gibt es für höhere Sozialleistungen kaum Spielraum, und die Steuerlast für Normalbürger ist hoch genug. Wer Hinterzieher schärfer verfolgt, tut etwas für den sozialen Frieden und die Gerechtigkeit. Dafür müsste man den Bürgern aber wiederholt erklären, dass es eben nicht um 200 Euro für Handwerker geht, sondern um Millionen auf Geheimkonten.

Das Thema ist politisch auch deshalb so lohnend, weil sich die internationalen Vorzeichen gerade ändern. Hauptargument für das System Selbstanzeige ist, dass der Staat Hinterziehern einen einfachen Weg in die Legalität ermöglichen muss, um an unterschlagene Gelder zu kommen. Bisher stimmte dieses Argument. Doch angestoßen von den USA hat sich die Industriestaaten-Organisation OECD soeben auf ein neues System der Steuerkooperation geeinigt. Das Bankgeheimnis für Ausländer soll endlich fallen. Briefkastenfirmen werden für Steuerbehörden weltweit durchsichtiger. Die USA und die EU, aber auch China und Brasilien wollen die Regeln 2015 einführen. Jene, die wie Österreichs Koalition auf der Bremse stehen, tun den Ehrlichen und jenen, die gar keine Gelegenheit haben zu betrügen, nichts Gutes.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου