5 Φεβρουαρίου 2022

Ο ινφλουενσερατζής

Μία από τις λέξεις κρότου – λάμψης της δεκαετίας είναι η λέξη ινφλουένσερ (influencer), αν εξαιρέσουμε τη λέξη viral που σημαίνει μεταδοτικά δημοφιλής – τώρα, δημοφιλής σε ποιους; Αλλο θέμα. Πάντως viral. Και τι θα πει ινφλουένσερ; Επηρεαστής. Ο οποίος μάλιστα έχει και «ακολούθους». 
Κι άμα κάνεις και ένα like, τότε είσαι μέσα στην εποχή... Αυτά γράφει σε άρθρο του στο in.gr ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης και προσθέτει:

Τι λέει ο ινφλουένσερ; Τι λέει ο νέος πνευματικός μου που δεν έχει σχέση με το Αγιον Ορος και μπορεί να είναι και η Soula, η Voula, η Noula ή ο Ταγαροβλαχόπουλος; Ο,τι πει, αυτό ακολουθώ. Ο,τι διατάξει κι ό,τι σκεφτεί ο γκουρού – διότι και οι γκουρού τι είναι; Ινφλουένσερ...

Φλου ινφλουένσερ. Ο Μπάμπης ο Φλου. Ξυπνάω το πρωί και το πρώτο που σκέφτομαι ως ακόλουθος, είναι να μπω στο Διαδίκτυο και να δω τι γραμμή μού δίνει σήμερα ο ινφλουένσερ μου. Ποια είναι η άποψη; Και είναι πραγματικά απίστευτο το πόσα λεφούσια προθύμων υπάρχουν να μπούνε στο μαντρί μιας viral Kατινάμπλ οδηγήτριας ή ενός sui generis για να μας δώσει άποψη, να μας μεταλάβει από το δέντρο της Γνώσεως, να χαράξει ντιρεκτίβα κι εμείς να υπακούσουμε υποκλινώς ως ακόλουθοι που είμαστε σε φάλαγγα κατ’ άνδρα ή κατά γυναίκα. Πρέπει να επηρεαστούμε, να επηρεαστώ – αλλιώς δεν υπάρχει επηρεαστής. 

Θα πεις, αυτό το είδος, ο ινφλουένσερ, πριν βγει ακόμα η λέξη, προϋπήρχε ως ιδιότητα ή ως επάγγελμα και είχε τελειοποιηθεί – βλέπε ινστρούχτορες, γκεμπελίσκους, επίσημη προπαγάνδα, έμμεση προπαγάνδα, επηρεασμός διά του λάιφσταϊλ, διανοητική αποικιοκρατία, μουσική, ενδυματολογία, μόδα. Τα πάντα. Η επιρροή, ο επηρεαστής, υπήρχε ως δουλειά από την εποχή του αρχαιότερου επαγγέλματος – ίσως να είναι και παλιότερη, διότι το ψηστήρι πάντα προηγείται. Καθοδηγητές ήταν ανέκαθεν τα κόμματα, η όποια εξουσία, η όποια θρησκεία, οι τελετές, οι ιεραπόστολοι – κι όλοι οι προφήτες και οι απόστολοι που υπήρξαν επί της γης για να διαδώσουν τον λόγο του κάθε θεού (ινφλουένσερ).

Από την εποχή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, απ’ την εποχή των σοφιστών, αυτή η δουλειά είναι συνήθης και πολύ σημαντική – γι’ αυτό και οι ευφυείς Ελληνες εφηύραν τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο που είναι η ρητορική. Ο προφορικός λόγος. Ο ρήτωρ επηρεάζει τα μυαλά στην εκκλησία του δήμου περί του αν θα κάνουν πόλεμο ή όχι, εκστρατεία, άμυνα με τη φάλαγγα ή με τα πλοία – η απόφαση του δήμου περί της μοίρας της πόλεως, δηλαδή, εξαρτάται από τα δικά του λόγια, από τη δική του ικανότητα πειθούς των ακροατών. Είναι ινφλουένσερ.

Κι άμα διαβάσεις στον Θουκυδίδη τις δημηγορίες των Πλαταιέων και των Θηβαίων, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη για το ποιος απ’ τους δύο είχε δίκιο – τόσο πολύ είχαν εκπαιδευτεί οι ρήτορες και οι πολιτικοί στη διαχείριση του λόγου και της πειθούς. Οι λέξεις μεταστρέφουν ή καθοδηγούν τα πνεύματα, άρα καθορίζουν την απόφαση. Γνώριζαν έκτοτε πως οι λέξεις είναι ισχυρότερες από κάθε στράτευμα, όπως είπε αργότερα κι ο Μέγας Ναπολέων. Αλλά οι αρχαίοι μας δεν το είχαν καταλάβει απλώς, το είχαν αναγάγει σε υψηλή τέχνη, και κάποιοι, κατόπιν, και σε απάτη, με τους δημοκόπους και δημαγωγούς, όπως ο Κλέων και άλλα αστέρια του είδους. Μεγάλοι ινφλουένσερ κι εκείνοι και συνήθως καταστροφικοί. Γι’ αυτό και ο Σωκράτης πλάι στη ρητορική ικανότητα (eloquentia) έβαλε ως συνημμένο και την αρετή. Ηξερε ο παππούς πόσο λυτρωτική ή φονική ικανότητα είναι.

Κατά συνέπεια, για ποιους επηρεαστές μιλάμε τώρα; Ινφλουένσερ είναι ανέκαθεν κάθε ιερατείο, κάθε εκπρόσωπος, ο Τύπος, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, η μαμά και η θεία που μεγαλώνουν παιδιά, το σχολείο, οι δάσκαλοι, το πανεπιστήμιο, ακόμα και ο δρόμος. Ο παπάς που κάνει κήρυγμα, ο αριστεριτζής που όπου πάει κάνει προπαγάνδα, η διαφήμιση, οι πωλητές τάπερ, όλοι είναι ινφλουένσερ. Και τι άλλο είναι οι «οργανικοί διανοούμενοι» του Γκράμσι, τι είναι τα τρέιλερ και τι τα σλόγκαν; Οι αφίσες;... 

Εν αρχή ην ο Λόγος. Επομένως, το παίγνιο είναι παλιό. Αρα, ποιος ινφλουενσερατζής; Η διαφορά είναι πως τώρα με τα κοινωνικά δίκτυα «όλοι οι Αιθίοπες εκγυμνάζονται». Λίγο ως πολύ, πια, όλοι είμαστε μέσα στη Μεγάλη Χαώδη Ζύμωση. 

Πηγή: in.gr
Το σκίτσο είναι του Κώστα Σκλαβενίτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου