22 Φεβρουαρίου 2016

Λάκης Λαζόπουλος: Ο αρχηγός του αντιδραστικού ριζοσπαστισμού

Μια άποψη του καθηγητή Βασίλης Βαμβακά,
ένα απόσπασμα από "Το Βήμα": 

Η τελευταία εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου και το σχόλιό του για την αναπηρία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έγιναν αντικείμενο σφοδρής κριτικής...Η μεγάλη αποδοκιμασία που συνάντησε κυρίως στον χώρο των social media πρέπει να συνδυαστεί με την ισχυρή κρίση που διέρχεται ολόκληρο το ιδεολογικό φάσμα που ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης παραδειγματικά εκπροσωπεί στον χώρο της ενημεροδιασκέδασης τόσο κατά τη διάρκεια της κρίσης όσο και πριν από αυτήν.

Ποιο είναι τελικά το χιούμορ Λαζόπουλου, ποια είναι η «σχολή σάτιρας» στην οποία εντάσσεται και κατέχει σίγουρα πρωταγωνιστικό ρόλο;

Ο αρθρογράφος, αφου επιχειρεί μια ιστορική αναδρομη στη «σχολή σάτιρας» στην οποία εντάσσεται και κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο ο Λάκης Λαζόπουλος, φτάνει στην περίοδο της κρίσης, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

Στην περίοδο της κρίσης όμως το «Αλ Τσαντίρι νιουζ» απογειώνεται... Κάθε εκπομπή είναι ένα ψυχαγωγικό και ταυτόχρονα πολιτικό γεγονός, στον βαθμό που ο πρωταγωνιστής της (συχνά με προσκεκλημένους ηθοποιούς και τραγουδιστές) επιχειρεί να παρέμβει ανοιχτά στην επικαιρότητα με άμεσο και διδακτικό τρόπο, μπροστά σε ένα κοινό που παραληρεί σε κάθε χιουμοριστική ατάκα του. Ενδεικτικές της παρεμβατικής λογικής τους είναι οι εκπομπές όπου ο Λαζόπουλος υπερασπίζεται τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και αυτόν στις Σκουριές, επιρρίπτει τις ευθύνες της δολοφονίας των θυμάτων της Marfin κυρίως στην ίδια την τράπεζα και στην κυβέρνηση, καλεί τους Αγανακτισμένους να μιλήσουν στην εκπομπή του, απενοχοποιεί τη Χρυσή Αυγή για το χτύπημα Φύσσα κ.ά. Τώρα πια το περιεχόμενο των περισσότερων πολιτικών αναφορών του γίνεται ξεκάθαρα συνωμοσιολογικό και εθνικολαϊκιστικό.

Ο Λαζόπουλος δεν προέβη σε ακρότητα ξαφνικά και τυχαία στην τελευταία εκπομπή του. Εκφράζει με συνέπεια εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία το πιο αρχαϊκό είδος σάτιρας, αυτό που καλλιεργεί τη μνησικακία, τη λεκτική επιθετικότητα, την εθνική θυματοποίηση, τη δικαιολόγηση της αγανακτισμένης βίας, τον επίμονο αντιευρωπαϊσμό. Είναι ο σταθερότερος φορέας του αντιδραστικού ριζοσπαστισμού προτού αυτός πάρει σαφή πολιτικά-κομματικά χαρακτηριστικά και κυβερνητική υπόσταση. Είναι ο πραγματικός αρχηγός του. Η πρόσφατη πολύπλευρη αποδοκιμασία του ίσως να προοιωνίζεται πολύ πιο σημαντικά πράγματα από τα ευρήματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων. 

* Ο κ. Βασίλης Βαμβακάς είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ.

Πηγή: www.tovima.gr
Ολόκληρο το άρθρο στο: 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου