19 Μαΐου 2016

Θόρυβος για μια «κρουαζιέρα» στη Μακρόνησο

Πολύς θόρυβος έγινε, αρνητικές ήταν και οι αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για την "κρουαζιέρα", έτσι την ονόμασαν κάποιοι, που οργάνωσε το βιβλιοπωλείο "free thinking zone", σε ένα χώρο ιστορικής μνήμης, στη Μακρόνησο. Όμως τόσα χρόνια τώρα, καμιά αξιόλογη αντίδραση δεν έχει εκδηλωθεί, καμιά πρωτοβουλία δεν έχει παρθεί, για να αντιστραφεί η πλήρης εγκατάλλειψη του ιστορικού αυτού χώρου. Ερείπια εκεί, κάποιοι ψίθυροι πιο πέρα, μόνο... 

Συγκεκριμένα η ανάρτηση του Free Thinking Zone στο facebook αναφέρει: 

«Μακρόνησος 15/5/16, μία συγκλονιστική εμπειρία ενάντια στη συλλογική λήθη του διχασμού που κάθε νεοέλληνας πρέπει να ζήσει για να ξέρει. Γιατί εκτός από το γλυκό, θυμαρίσιο μέλι του Κωνσταντίνου, τελευταίου και μοναδικού ‘’φύλακα’’ του νησιού, παίρνεις μαζί πίσω και μία πικρή γεύση της κατάρας που κουβαλά η φυλή μας. Ευχαριστούμε πολύ τον Δημήτρη Φύσσα για την επιτόπια παρουσίαση του βιβλίου του ‘’Η Νιλουφέρ στα χρόνια της κρίσης’’(εκδόσεις της Εστίας) και για την ξενάγηση. Ευχαριστούμε το Amaryllis Kifissia για το ‘’προσαρμοσμένο’’ στις συνθήκες μενού και για την έρευνα του μενού της εξορίας. Ευχαριστούμε το Travel and do για την εξαιρετική διοργάνωση. Ευχαριστούμε όλους εσάς για τα 16 χλμ πεζοπορίας κάτω από τον ήλιο, την υπομονή σας, την επιμονή σας στην αλήθεια και τη γνώση». 

΄Hταν λοιπόν μια αξέχαστη μέρα για τους εκδρομείς, αφού έζησαν τη συγκλονιστική εμπειρία του αγώνα "ενάντια στη συλλογική λήθη του διχασμού" απολαμβάνοντας το "μενού της εξορίας" που τους είχε ετοιμάσει με περισσή φροντίδα γνωστό μαγαζί της Κηφισιάς. Έμεινε όμως μια πικρή γεύση, εκείνη της "κατάρας που κουβαλά η φυλή μας", αλλά την καταπολέμησαν και αυτή χάρις το "γλυκό, θυμαρίσιο μέλι του Κωνσταντίνου"! Ηταν ίσως μια εντελώς επιφανειακή προσέγγιση "της αλήθειας και της γνώσης" της Μακρονήσου. 


Και ξέσπασαν οι αντιδράσεις. Ενδεικτικά στη συνέχεια κάποιες: 

Από το atexnos.grΠαίξανε Μακρόνησο. Παίξανε εξορία. Θα πει κανείς, παιδιά είναι -έστω σιτεμένα τα περισσότερα- θα παίξουν. Παίζουν όμως εν ου παικτοίς. Σ’ έναν τόπο βαρύ, μουσκεμένο απ’ το αίμα του Αγωνιστή. Κάνουν πλακίτσα πάνω σε βράχια σημαδεμένα απ’ τα νύχια του Εξόριστου σε κουφάρια κτιρίων όπου ακόμα αντηχούν οι κραυγές του πόνου αλλά και τα τραγούδια του αγώνα. Παίζουν και λερώνουν έναν Τόπο Ιστορικό. Ό,τι δεν μπορούν να φτάσουν, το ξεφτιλίζουν, μπας και μικρύνει, μπας και ξεχαστεί. Τα πακετάκια σας και σ’ άλλη παραλία…

Από το www.hitandrun.gr: Η «κρουαζιέρα» φιλελέδων στη Μακρόνησο είναι μια βαθιά προσβολή στη συλλογική μνήμη... Το Free Thinking Zone, η «ζώνη ελεύθερης σκέψης» που έκανε μποϊκοτάζ και απαγόρευε το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα, κάνοντας άστοχο ακόμα και τον τίτλο του βιβλιοπωλείου, συνεχίζει το νεοφιλελεύθερο έργο του αλλοιώνοντας την ιστορία, τη συλλογική μνήμη της αριστεράς, της εργατικής τάξης, των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους και την ελευθερία τους αγωνιζόμενοι για μια κοινωνία δίκαιη, αλληλέγγυα και ισότιμη για όλους… Εμείς θυμόμαστε αυτό, που όσο και να προσπαθούν, δεν μπορούν να καταλάβουν για τι πράγμα μιλάει…

Από Το κουτί της Πανδώρας http://ht.ly/7Upq300kXdgΣάλος στο διαδίκτυο με το «πανηγύρι» στη Μακρόνησο: έφαγαν γκουρμέ γεύμα και το παρουσίασαν ως μενού των εξόριστων... Το πλέον δραματικό είναι το Free Thinking Zone παρουσιάζει το ταξίδι στον τόπο μαρτυρίου χιλιάδων αριστερών σαν μια «συγκλονιστική εμπειρία ενάντια στη συλλογική λήθη του διχασμού που κάθε νεοέλληνας πρέπει να ζήσει για να ξέρει»... Το Free Thinking Zone δηλαδή, αφού πασάλειψε με χυδαιότητα την ιστορία, ευχαρίστησε στο πλαίσιο της επικοινωνίας και το ξενοδοχείο «Αμαρυλλίς» της Κηφισιάς που δημιούργησε των μενού των εξόριστων. 


Κατανοητές οι αντιδράσεις. Εκείνο όμως που δυσκολεύεται κάποιος να καταλάβει είναι η ανοχή στην απόλυτη εγκατάλειψη του ιστορικού αυτού χώρου, τόσα χρόνια τώρα. Το νησί έχει ανακηρυχθεί "ιστορικός τόπος", τα κτίρια και οι εγκαταστάσεις "προστατευόμενα μνημεία", οπότε νησί και κτίσματα των επιμέρους στρατοπέδων σε αυτό προστατεύονται από παρεμβάσεις. Προστατεύονται, δεν εγκαταλείπονται. 


Ο επίσημος δικτυακός τόπος του δήμου Κέας, περιγράφει την ιστορία της Μακρονήσου ως εξής: «Το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου ακολουθεί η αρχή του εμφυλίου πολέμου. Η Μακρόνησος αποτελεί μία από ης μελανότερες σελίδες της ιστορίας του. Το 1947 εξορίζονται εκεί όλοι οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες με "ύποπτα φρονήματα", επανδρώνοντας Τα τρία ειδικά τάγματα οπλιτών (Α' ΕΤΟ, Β' ΕΤΟ, Γ' ΕΤΟ). Το 1948 δημιουργείται το 4ο τάγμα στο οποίο μεταφέρονται οι πολιτικοί εξόριστοι. Σαν "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" όπως ονόμαζαν το Μακρονήσι, ο τρόμος και τα βασανιστήρια ήταν η μέθοδος για ιδεολογική αναβάπτιση η οποία θα δηλωνόταν με την δήλωση μετάνοιας . Έλληνες βασάνιζαν Έλληνες. "Πατριώτες" βασάνιζαν Πατριώτες. Σε σκηνές ενός ατόμου ζούσαν τρεις. Οι δοκιμασίες πολλές και κυρίως αυτή ως δίψας. Όταν δεν μπορούσε να φτάσει το καΐκι που μετέφερε νερό, τους έδιναν αλμυρό μπακαλιάρο... Απειλές, ατομικοί και ομαδικοί βασανισμοί βρίσκονταν στο καθημερινό πρόγραμμα με σκοπό να σκύψουν το κεφάλι, να καμφθεί το ηθικό. Όσοι δεν υπέγραφαν δήλωση μετάνοιας μεταφέρονταν στην χαράδρα του Α' ΕΤΟ κι από εκεί πέρναγαν στρατοδικείο. Όσοι υπέγραφαν, για να αποδείξουν την ανάνηψή τους, τους έβαζαν πέτρες στα χέρια και τους διέταζαν να λιθοβολήσουν τους αμετανόητους. Αυτούς που λίγο πριν μοιράζονταν τις ίδιες φοβίες». 


Σημείωση: Δεν ξέρω σε τι ακριβώς κατάσταση βρήκαν τη Μακρόνησο οι εκδρομείς του βιβλιοπωλείου. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω την άθλια εικόνα που παρουσίαζε ο ιστορικός χώρος, λίγα χρόνια πρίν, όταν με μια μικρή παρέα βρέθηκα και εγώ εκεί. Μόνο "μνημείο" δεν θύμιζε. Ερειπωμένα, εγκαταλελειμμένα, βρώμικα κτίρια  και εγκαταστάσεις, που είχαν μετατραπει σε στάνη για κατσίκες που τις έβλεπες παντού. Θλίψη, θυμός και οργή... Κάτι πρέπει να γίνει είπαμε όλοι, κάτι που με σεβασμό να αναδεικνύει την ιστορικότητα του χώρου, το οφείλουμε σε εκείνους που εξορίστηκαν εκεί για τις ιδέες τους... 

Φωτογραφίες: Takis Ant

Σχετική ανάρτηση: Ταξίδια στην Ελλάδα: Μακρόνησος






yle="text-align: center;">

1 σχόλιο:

  1. Καλά τους τα είπαν! Ακούς εκεί κρουαζιέρα στη Μακρόνησο! και η επόμενη που θα είναι; στη Γιάρο ή στον Αη Στράτη; Κάποιοι τόποι είναι μόνο για να αποδόσεις με σεβασμό φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν και το πλήρωσαν αυτό ακόμα και με τη ζωή τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή