Ο εθνικολαϊκισμός, όχι η οικονομία...

Απόψεις... 

"Το πρώτο βασικό δίδαγμα από το αποτέλεσμα του «ιστορικού» δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ότι οι τριγμοί που γίνονται αισθητοί και ακούγονται όλο και πιο δυνατά σε όλη την Ευρώπη δεν οφείλονται μόνο στην πολιτική της λιτότητας, στην οικονομική δυσπραγία, στις αποφάσεις των απρόσωπων μανδαρίνων των Βρυξελλών ή στην ηγεμονία της Γερμανίας", σημειώνει σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Άγγελος Στάγγος και συνεχίζει αναφέροντας μεταξύ άλλων: 

"Προφανώς η αναζήτηση των αιτίων της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου και των φυγόκεντρων τάσεων που επικρατούν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να στραφεί και προς άλλες κατευθύνσεις, πέρα από την οικονομία. Στην ιστορία, στα χαρακτηριστικά των λαών, στις νοοτροπίες και στον επαρχιωτισμό μεγάλων πληθυσμιακών στρωμάτων, στον εθνικολαϊκισμό, στις μέτριες ή κακές πολιτικές ηγεσίες (ο Ντέιβιντ Κάμερον θα γίνει κλασικό παράδειγμα), στις ανασφάλειες και στους φόβους, στη συμπεριφορά των μίντια, στην αμφισβήτηση του φαντασιακού ή πραγματικού κατεστημένου, που συνεχώς τροφοδοτείται μέσω των ηλεκτρονικών δικτύων επικοινωνίας. 

Στην περίπτωση της Βρετανίας έπαιξαν τον ρόλο τους όλα αυτά, κρίνοντας από το πώς ψήφισαν οι νεώτεροι και από το πώς οι πιο ηλικιωμένοι, οι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων και οι κάτοικοι των επαρχιών, οι πιο μορφωμένοι και εκείνοι της χαμηλής παιδείας, όσοι έχουν δεξιότητες και οι άλλοι που δεν έχουν. Οι ηλικιωμένοι, οι επαρχιώτες, οι λιγότερο μορφωμένοι, οι δίχως δεξιότητες πρόσφεραν λαμπρό πεδίο για να δοξασθούν λαϊκιστές όπως ο Μπόρις Τζόνσον και o Νάιτζελ Φάρατζ, μιλώντας περί εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, κυμάτων μεταναστών (το θέμα στο Ηνωμένο Βασίλειο αφορά τους ανατολικοευρωπαίους, που το Λονδίνο πρωτοστάτησε να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση για γεωστρατηγικούς λόγους), γερμανικού ηγεμονισμού και αποφάσεων των Βρυξελλών. Ανάλογα συμπεριφέρονται και οι όμοιοί τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Το δεύτερο, λοιπόν, μεγάλο δίδαγμα του Brexit είναι πως για άλλη μία φορά αποδείχτηκε πανηγυρικά ότι η διεθνοποίηση των λιγότερο μορφωμένων, εισοδηματικά χαμηλότερων, περιορισμένων δεξιοτήτων και ανύπαρκτου κοσμοπολιτισμού, τάξεων (του προλεταριάτου δηλαδή, κατά μία διευρυμένη έννοια) είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Και αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα και εμπόδιο για την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Για να εξασφαλιστεί η αδιαμφισβήτητη ενότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, με κυβέρνηση ήδη στην Ουάσιγκτον και κυρίαρχες την αγγλοσαξονική κουλτούρα και τη χριστιανική πίστη, έγινε ολόκληρος εμφύλιος πόλεμος στη δεκαετία του 1860. Για να ολοκληρωθεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα απαιτηθεί μία συνταγή που θα ικανοποιεί τους πάντες και δεν θα αφήνει ελεύθερο πεδίο στους εθνολαϊκιστές. Εξαιρετικά δύσκολο, δυστυχώς". 

Πηγή: www.kathimerini.gr 

Σημείωση: Ευνόητο είναι ότι οι παραπάνω απόψεις εκφράζουν τον αρθρογράφο, παρ' όλα αυτά το επισημαίνουμε. Η ανάρτηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόσπασμα άρθρου στην Καθημερινή με τον ίδιο τίτλο: Ο εθνικολαϊκισμός, όχι η οικονομία...
Φωτογραφία: Οι πανηγυρισμοί του Νάιτζελ Φάρατζ για το Brexit